17 พฤษภาคม 2567 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า จากกรณีนายยศพัฒน์ ทองฉ่ำ หรือน้องหนึ่ง วัย 18 ปี หนุ่มน้อยชาวใต้อยู่บ้านเด็กกำพร้าอยู่บ้านสงเคราะห์ถึง 15 ปี พอครบกำหนดได้ขอเจ้าหน้าที่ฯออกมาอยู่กับย่าและพ่อ แต่ถูกพ่อทำร้ายต้องระเหิดระเหินออกทำงานเลี้ยงตัวเองและตามหาแม่ไปทั่วประเทศ

เมื่อมาถึงอำเภอบ้านดุง จ.อุดรธานี ได้ขอความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ สภ.บ้านดุง และนายวีระพล รักเสมอวงศ์ แอดมินเพจบ้านดุงอัพเดต กระทั่งสามารถรู้ว่าแม่ตอนนี้ยังมีชีวิตอยู่ สุดดีใจจะได้เจอแม่แล้ว  

โดยได้ข้อมูลว่าตอนนี้แม่อยู่ที่ จ.สมุทรสาคร ส่วนน้องหนึ่งตอนนี้พักอยู่ที่ อ.บ้านดุง จ.อุดรธานี เพื่อรอเวลาเดินทางไปหาย่าทวด ที่อ.ภูผาม่น จ.ขอนแก่น ส่วนแม่จะมาพบลูกในเร็ววันนี้ ท่ามกลางความดีใจของน้องหนึ่งที่รอคอยพบแม่มาเกือบ 18 ปี วันนี้ฝันเป็นจริงแล้ว เรื่องราวนี้ชีวิตเหมือนดั่งละคร 18 ปีที่พลัดพรากจากแม่ สุดท้ายฝันกลายเป็นจริง

ความคืบหน้าล่าสุด ผู้สื่อข่าวได้ได้ไปพบน้องหนึ่ง ที่สำนักงานบ้านดุงอัพเดท อ.บ้านดุง จ.อุดรธานี เพื่อสอบถามเรื่องราวที่เกิดขึ้น พร้อมให้น้องหนึ่งได้วีดีโอดคอลพูดคุยกับแม่ซึ่งอยู่ จ.สมุทรสาคร โดยน้องหนึ่งได้มีโอกาสได้วีดีโอคอล คุยกับแม่ครั้งแรก ซึ่งอยู่ที่จ.สมุทรสาคร ครั้งแรกที่เจอหน้า น้องหนึ่งบอกคิดถึงแม่ อยากกอดแม่และได้ถามสารทุกข์สุขดิบและสัญญากับแม่ว่าจะเป็นเด็กดีคนดีไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติด และจะขอรอแม่ที่จังหวัดขอนแก่น

ขณะที่แม่น้องหนึ่งเปิดเผยกับทีมข่าวว่า สาเหตุที่ตนต้องสาเหตุที่ตนห่างลูกชายนั้นเพราะตอนนั้นครอบครัวทางฝ่ายชายขับไสไล่ส่งตน อีกทั้งสามีก็ยังทำร้ายร่างกายและไล่ให้ตนกลับบ้าน ตนอยากจะพาลูกมาด้วยแต่ทางฝั่งครอบครัวของสามีไม่อนุญาต

น้องหนึ่ง เปิดใจครั้งแรก ตั้งแต่ตนเกิดมาได้จำความได้ ตนถูกเลี้ยงในสถานสงเคราะห์เด็กชายหรือบ้านเด็กกำพร้าที่จ.ยะลา ตั้งแต่อายุ 3 ขวบจน 15 ปี จากนั้นตนได้ขออนุญาตผู้ปกครองสถานสงเคราะห์ออกมาทำงานและตามหาพ่อแม่ ตอนนั้นตนหาพ่อเจอและได้ไปอยู่กับพ่อได้ 2 อาทิตย์ และพบว่าพ่อมีครอบครัวใหม่ อีกทั้งพ่อยังติดยาเสพติด ทำร้ายร่างกายหลายครั้ง ตนจึงไม่สามารถอยู่กับพ่อได้

จากนั้นตนก็ไปอยู่กับย่าได้ 1 เดือน ต่อมาได้งานดูแลเครื่องเล่นเด็กและก็ตระเวนไปเกือบทั่วประเทศ ตลอดระยะเวลาการทำงาน 3 ปี นั้นตนออกตามหาแม่มาตลอด ทั้งสอบถามกับญาติที่เคยรู้จัก แต่ก็ไม่พบข้อมูลว่าแม่อยู่ไหน กระทั่งมาทำงานที่ อ.บ้านดุง จ.อุดรธานี ตอนที่อำเภอบ้านดุงก็หาวิธีตามหาแม่ตลอด และขอความช่วยเหลือจนสามารถหาแม่เจอ ก่อนเจอแม่ได้ป่วยก็รักษาตัวที่ รพ.สมเด็จพระยุพราชบ้านดุง คุณหมอถามหาญาติก็ไม่มี มีพี่ตำรวจช่วยตามหาแม่ให้ โดยสืบค้นประวัติจนเจอ ย้อนกลับไปตั้งแต่จำความได้ไม่เคยเจอหน้าแม่เลย

'ผมไม่ได้โกรธแม่ที่แม่ทิ้งไป แต่แม่แต่แม่มีเหตุผลของตนเอง ตอนที่เล่นโทรศัพท์คุยกับแม่ครั้งแรกตนบอกกับคุยกับแม่ว่า สบายดีไหมแม่กินข้าวหรือยังผมอยากจะกอดแม่ น้องหนึ่งพูดไปน้ำตาอาบแก้มไป ฝันเป็นจริงแล้วหลังจากพรากจากแม่มา 18 ปีด้วยเหตุผลแม่ในบางประการ และจะได้เจอแม่เร็วๆนี้'