ฟังแล้วอึ้ง! เจ้าอาวาส‘วัดบ้านนอก’สะท้อนปัญหาโดน‘ตีเมืองขึ้น’ วอนพระผู้ใหญ่ช่วยด้วย

21 พฤษภาคม 2568 นายกรณ์ มีดี หัวหน้าพรรคแผ่นดินธรรม เลขาธิการสมาพันธ์ชาวพุทธแห่งประเทศไทย และนักเคลื่อนไหวชาวพุทธชื่อดัง โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก “กรณ์ มีดี” ระบุว่า...

วัดในประเทศไทยมีกว่า 40,000 วัด ประมาณ 30,000 วัด มีรายได้แค่จากกฐินสามัคคีปีละ 20,000 บาท แทบจะไม่พอใช้ วัดที่มีรายได้มหาศาล ก็ไม่เคยเหลียวแล ไม่เคยช่วยวัดเล็กๆ ซ้ำวัดเล็กๆ เหล่านี้ ยังถูกตีเมืองขึ้นอีกต่างหาก

ประมาณปี 2560 ผมนายกรณ์ มีดี เดินสายบรรยายถวายความรู้ให้กับคณะสงฆ์เกี่ยวกับเรื่องพระพุทธศาสนา วันนั้นได้มีโอกาสถวายความรู้ให้คณะสงฆ์ระดับเจ้าอาวาสทั้งจังหวัด ในจังหวัดหนึ่ง บังเอิญวันนั้นเจ้าคณะจังหวัดซึ่งจะต้องไปเปิดงานประชุมพระสังฆาธิการ เดินทางไปถึงช้าเนื่องจากเครื่องบินดีเลย์ เจ้าอาวาสทั้งจังหวัด รวมถึงผมต้องรอเจ้าคณะภาค ระหว่างที่รอปรากฏว่ามีเจ้าอาวาสจำนวนมากมาขอพูดคุยกับผมและทำให้ผมตกใจในสิ่งที่ท่านได้กล่าวถึง

ในวันนั้นท่านพูดถึงการตีเมืองขึ้น ซึ่งหมายถึงการที่เจ้าอาวาสซึ่งเป็นวัดบ้านนอก ท่านเล่าว่า แต่ละวัด อยู่กันอย่างอัตคัดแร้นแค้น ไม่มีรายได้จากทางอื่น ยกเว้นช่วงออกพรรษาที่จะใช้โอกาสนี้ ทอดกฐินสามัคคี ซึ่งส่วนใหญ่จะมีรายได้เฉลี่ยปีละ 20,000 บาทเท่านั้น

นอกนั้นวัดไม่มีรายได้อย่างอื่น แต่เมื่อได้เงิน 20,000 บาทมานั้น ก็ต้องนำเงิน 20,000 บาทนั้นมาให้กับคณะสงฆ์จังหวัด เพราะคณะสงฆ์ ในจังหวัด จะขอเงินทุกทุกวัดวัดละ 20,000 บาท ทุกปี

ผมก็ถามว่าแล้วเงิน 20,000 ที่ทางจังหวัดเอาไปนั้นเอาไปทำอะไร เจ้าอาวาสก็ตอบว่า ใน 20,000 แบ่งเป็นสองก้อนก้อนละ 10,000 บาท

10,000 บาทแรกเอาไปบริจาคเข้าองค์กรสาธารณกุศล เช่น มูลนิธิดังๆ ระดับประเทศ(ไม่ขอเอ่ยชื่อ) รวมถึงเป็นการสนับสนุนการศึกษาคณะสงฆ์ในจังหวัด อีก 10,000 บาท เป็นค่าบริหารจัดการในการประชุมพระสังฆาธิการทุกระดับในจังหวัด

ผมก็ถามว่าการประชุมพระสังฆาธิการ มันมีเงินงบประมาณของสำนักพุทธไม่ใช่หรือ ท่านก็ตอบว่า มันมีบางส่วนที่ต้องใช้มากกว่านั้น

นั่นคือเงินถวายค่าเครื่องบินเจ้าคณะภาค และพระติดตามจำนวนหลายองค์ และค่าตำรวจนำขบวนจากสนามบินไปกลับ ไหนจะต้องเอาเงินถวายเจ้าคณะภาคอีกจำนวน หกหลัก ต่อปี

รวมถึงพระที่ติดตามมาทั้งหมด และค่าอาหาร

ผมเองก็ตกใจว่าทำไมต้องถวายเยอะขนาดนั้น เจ้าคณะภาคท่านก็มีรายได้เยอะอยู่แล้วทำไมจะต้องมาแสวงหาจากเจ้าอาวาสวัดบันนอกซึ่งมีรายได้ปีละแค่ 20,000 บาท เจ้าอาวาสต่างๆก็รุมกันบอกผมว่าอยากให้ผมช่วยสะท้อนปัญหาเหล่านี้ให้พระผู้ใหญ่แล้วแก้ไข เพราะพระผู้น้อยเจ้าอาวาสวัดบ้านนอกอยู่กันอย่างลำบากยากเข็ญไม่พอ ยังต้องรวบรวมเงินปีละ 20,000 บาทซึ่งก็ห่างจากเงินกฐินสามัคคีนั่นแหละ ทำให้วัดท่านไม่มีเงินที่จะใช้ทะนุบำรุงเลย ส่วนค่าน้ำค่าไฟรายเดือนก็ต้องเอามาจ่ายเงินที่ได้จากการไปสวดตามงานต่างๆ ไม่เช่นนั้นจะไม่มีค่าน้ำค่าไฟ

การเป็นเจ้าอาวาสวัดบ้านนอกในถิ่นทุรกันดารจึงลำบากยากแค้นเป็นอย่างมาก จึงอยากให้ผมช่วยสะท้อนให้พระผู้ใหญ่ฟัง ผมเคยสะท้อนให้พระฟังแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น