ศพเงียบ ชัยชนะปลอม มายาคติของ ‘เขมร’ เมื่อประชาชนเริ่มไม่เชื่อ สงคราม IO ก็เริ่มพัง

1 สิงหาคม 2568 เพจเฟซบุ๊ก “ปราชญ์ สามสี” โพสต์ข้อความภาษาไทย และภาษากัมพูชา ระบุว่า...

นับตั้งแต่วันที่ 28 พฤษภาคม 2568 เป็นต้นมา สมรภูมิชายแดนไทย–กัมพูชาได้เปลี่ยนจากการปะทะระยะสั้นกลายเป็นสงครามเต็มรูปแบบ

แต่สิ่งที่ผิดแผกจากสงครามตามปกติ คือ “สงครามข่าวสาร” ที่ถูกโหมหนักจากฝั่งกัมพูชา เพื่อกลบเกลื่อนสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่สุดในสงคราม นั่นคือ “ความตาย”

แต่ทหารตายแล้วทำไมต้องปิดบัง?

ทำไมรัฐบาลไม่กล้าประกาศชื่อ?

ทำไมไม่มีงานศพ ไม่มีการเยียวยา?

คำตอบง่ายมาก — เพราะการยอมรับความตายเท่ากับการยอมรับความพ่ายแพ้ใน IO

---

เหตุผลที่ต้อง “โกหก”: เพื่อให้สงครามดำเนินต่อไป

รัฐบาลกัมพูชาภายใต้การนำของ ฮุน มาเนต ต้องการให้ประชาชนและกำลังพลเชื่อว่าประเทศของตน “ได้เปรียบ” ในสนามรบ

ว่าทหารไทยสูญเสียมากกว่า

ว่าทหารกัมพูชากล้าหาญและยังคงรุกไล่

ว่าความตายยังไม่มาเยือน

หากยอมรับว่ามีทหารเสียชีวิตนับสิบ นับร้อย โดยเฉพาะจากแนวหน้า เช่น เขาพระวิหาร ภูมะเขือ หรือช่องอานม้า

คือการทำลาย “กำลังใจ” ของทหารกัมพูชาที่กำลังต่อสู้อย่างไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้ว ตัวเองถูกใช้งานเป็น เครื่องมือ ไม่ต่างจาก “โล่ห์มนุษย์”

---

IO ไม่ใช่เรื่องข่าวลวง — แต่มันคือการควบคุม “การรับรู้ของกองทัพ”

ลองจินตนาการว่า:

ถ้าทหารรู้ความจริงว่าหน่วยก่อนหน้าของพวกเขาตายยกหมู่ ไม่ได้รับแม้แต่การเอาศพกลับบ้าน

ถ้าทราบว่าไม่มีเงินชดเชย ไม่มีการช่วยเหลือครอบครัว

และไม่มีรัฐมนตรีคนใดแม้แต่จะกล่าวขอโทษต่อหน้ากล้อง...

ใครจะยังยอมเดินหน้าขึ้นเขาเพื่อรบกับไทย?

ใครจะยังเชื่อว่าตัวเองกำลัง “ทำเพื่อแผ่นดิน”?

ใครจะยังเชื่อคำพูดจากผู้นำที่ “นั่งอยู่ในกรุงพนมเปญ” แต่ส่งลูกหลานชาวบ้านมาตายแนวหน้า?

---

ศพเงียบ ชัยชนะปลอม: มายาคติของ “ผู้ได้เปรียบ” ที่ไม่มีตัวเลข

ฝั่งไทยแถลงข่าวรายวัน เปิดเผยจำนวนผู้บาดเจ็บ-เสียชีวิต พร้อมส่งร่างทหารกลับบ้านอย่างสมเกียรติ

แต่ฝั่งกัมพูชากลับไม่มีแม้แต่ตัวเลข “ทางการ” สักตัวเดียว

ไม่มีเอกสาร ไม่มีภาพ ไม่มีข่าว

นอกจากคลิปปลุกระดมที่อ้างว่าทหารเขมร “ล้อมปราสาท” หรือ “ปักธงบนเขา” โดยไม่มีภาพจริงที่ตรวจสอบได้

นี่คือ ชัยชนะแบบไม่มีศพ แต่เต็มไปด้วยความลวง

---

เมื่อประชาชนเริ่มไม่เชื่อ — สงคราม IO ก็เริ่มพัง

ญาติทหารเริ่มตั้งคำถาม ชาวบ้านในจังหวัดแนวชายแดนเริ่มพบว่า “คนหายไป” และทหารบางส่วนเริ่มคิดว่า “นี่ไม่ใช่สงครามของเรา”

ความพังทลายของปฏิบัติการ IO ไม่ได้เกิดจากฝ่ายตรงข้าม

แต่เกิดจาก ศพที่ถูกปิดบัง จนเสียงร่ำไห้กลายเป็นเรื่องเล่าใต้ดิน

---

บทสรุป: ไม่มีสงครามใดชนะได้ด้วยการโกหกประชาชนตัวเอง

ผู้นำที่ดีต้องกล้ายอมรับความสูญเสีย และปกป้องศักดิ์ศรีของลูกหลานประชาชนที่ตายในสนามรบ ไม่ใช่ปิดบังศพ ปิดบังความจริง และใช้ IO เป็นยาเสพติดให้ทหาร “ตายอย่างไม่รู้ตัว”

สงครามจะยังคงดำเนินต่อไป

แต่คำถามของประชาชนกัมพูชาได้ถูกจุดขึ้นแล้ว

ใครกันแน่ที่ชนะ — และใครกันแน่ที่ตายฟรี?

.........

ចាប់តាំងពីថ្ងៃទី ២៨ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២៥ ចម្ងាយព្រំដែនថៃ–កម្ពុជា បានផ្លាស់ប្តូរពីការប៉ះទង្គិចក្នុងរយៈពេលខ្លី ទៅជាសង្រ្គាមពេញទំហឹង — ប៉ុន្តែអ្វីដែលខុសពីសង្រ្គាមធម្មតា គឺ “សង្រ្គាមព័ត៌មាន” ដែលត្រូវបានបង្កើនយ៉ាងខ្លាំងពីខាងកម្ពុជា ដើម្បីបិទបាំងអ្វីដែលមិនអាចជៀសវាងបានបំផុតក្នុងសង្រ្គាម គឺ “មរណភាព”

តែបើយុទ្ធជនស្លាប់ហើយ ហេតុអ្វីត្រូវបិទបាំង? ហេតុអ្វីរដ្ឋាភិបាលមិនហ៊ានប្រកាសឈ្មោះ? ហេតុអ្វីមិនមានពិធីសព? មិនមានការថែទាំគ្រួសារ?

ចម្លើយមួយគត់ — ព្រោះការទទួលស្គាល់មរណភាព គឺស្មើនឹងការទទួលស្គាល់ការបរាជ័យក្នុង IO

---

ហេតុផលដែលត្រូវ “ពុករលួយសេចក្តីពិត”: ដើម្បីឲ្យសង្រ្គាមបន្តទៅ

រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា ក្រោមការដឹកនាំរបស់ ហ៊ុន ម៉ាណែត ចង់ឲ្យប្រជាពលរដ្ឋ និងយោធាព្រមជឿថាប្រទេសខ្លួន “មានអត្ថប្រយោជន៍” នៅក្នុងប្រយុទ្ធដ្ឋាន

ថាយុទ្ធជនថៃស្លាប់ច្រើនជាង

ថាយុទ្ធជនកម្ពុជាខ្លាចអ្វីមិនដឹង និងនៅតែធ្វើការរុញមុខ

ថាមរណភាពមិនទាន់មកដល់

បើទទួលស្គាល់ថាមានយោធាស្លាប់ជាច្រើន ជាពិសេសនៅតំបន់ដូចជា ព្រះវិហារ ភូមៈเขือ ឬច្រកអានម៉ា គឺបំផ្លាញ “កម្លាំងទឹកចិត្ត” របស់យោធាកម្ពុជាដែលកំពុងប្រយុទ្ធ ដោយមិនដឹងថាខ្លួនកំពុងត្រូវគេប្រើប្រាស់ជាឧបករណ៍ មិនខុសពី “ដុំដែកឬស្នប់ជីវិត”

---

IO មិនមែនជាព័ត៌មានក្លែងទេ — តែជាការគ្រប់គ្រង “ការយល់ដឹងរបស់យោធា”

សូមស្រមៃមើល៖

បើយោធាដឹងពិតប្រាកដថាផ្នែកមួយរបស់ខ្លួនត្រូវសម្លាប់ជាដុំ

មិនទទួលបានការនាំសពត្រឡប់ទៅផ្ទះ

មិនមានប្រាក់សំណង

មិនមានការជួយគ្រួសារ

ហើយមិនមានរដ្ឋមន្ត្រីណាម្នាក់និយាយសុំទោសជាសាធារណៈសោះ...

នរណានឹងនៅតែយល់ព្រមឡើងភ្នំទៅប្រយុទ្ធជាមួយថៃ?

នរណានឹងនៅតែជឿថាខ្លួនកំពុង “ធ្វើដើម្បីជាតិ”?

នរណានឹងនៅតែជឿពាក្យនៃមេដឹកនាំដែល “អង្គុយនៅភ្នំពេញ” ប៉ុន្តែផ្ញើកូនប្រជាជនទៅស្លាប់នៅជើងភ្នំ?

---

សពស្ងៀមជៀស — ជ័យជំនះក្លែងក្លាយ៖ មនោសញ្ចេតនានៃ “អ្នកឈ្នះ” ដែលគ្មានចំនួន

ខាងថៃផ្សាយព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃ បង្ហាញចំនួនអ្នករបួស និងស្លាប់ និងផ្ញើសពយោធាត្រឡប់ផ្ទះជាអតីតសម្ដេច

ប៉ុន្តែខាងកម្ពុជាគ្មានចំនួន “ផ្លូវការនេះ” សូម្បីតែមួយ

គ្មានឯកសារ

គ្មានរូបភាព

គ្មានដំណឹង

ក្រៅពីវីដេអូបង្កើនអារម្មណ៍ដែលអះអាងថា “យោធាខ្មែរបង្កើនការដណ្តើមបរជាខ្លួនឯង” ឬ “បោះទង់នៅលើភ្នំ” ដោយគ្មានភស្ដុតាងអ្វី

នេះជាជ័យជំនះដោយគ្មានសព — ប៉ុន្តែពោរពេញដោយការក្លែងបន្លំ

---

ពេលប្រជាជនចាប់ផ្តើមមិនជឿ — សង្រ្គាម IO ក៏ចាប់ផ្តើមបរាជ័យ

សាច់ញាតិនៃយោធាចាប់ផ្តើមសួរចម្លើយ

ប្រជាជននៅខេត្តជាប់ព្រំដែនចាប់ផ្តើមដឹងថា “មនុស្សបាត់ខ្លួន”

និងយោធាខ្លះក៏ចាប់ផ្តើមគិតថា “នេះមិនមែនជាសង្រ្គាមរបស់យើងទេ”

ការបរាជ័យរបស់ IO មិនមែនកើតពីសត្រូវ

ប៉ុន្តែបណ្តាលមកពីសពដែលត្រូវបានបិទបាំង — រហូតសម្លេងអាណិតបានក្លាយជារឿងនិទានក្រោមដី

---

សេចក្តីសន្និដ្ឋាន៖ គ្មានសង្រ្គាមណាអាចឈ្នះបានដោយការបោកប្រជាជនរបស់ខ្លួន

មេដឹកនាំល្អត្រូវហ៊ានទទួលស្គាល់ការបាត់បង់

និងការពារសេចក្តីថ្លៃថ្នូរនៃកូនប្រជាជនដែលស្លាប់នៅក្នុងសមរភូមិ

មិនមែនបិទបាំងសព បិទបាំងការពិត

ហើយប្រើ IO ជាថ្នាំញៀនឲ្យយោធា “ស្លាប់ដោយមិនដឹងខ្លួន”

សង្រ្គាមនឹងបន្តដំណើរការ

ប៉ុន្តែសំណួររបស់ប្រជាជនកម្ពុជាត្រូវបានបញ្ចេញឡើងហើយ

នរណាជាអ្នកឈ្នះពិតប្រាកដ?

នរណាជាអ្នកស្លាប់ដោយឥតប្រយោជន៍?