9 ตุลาคม 2568 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า พระครูอ๊อดวัดเจดีย์หลวงวรวิหาร จังหวัดเชียงใหม่ พร้อมด้วยคณะสงฆ์จากวัดเจดีย์หลวงฯ ร่วมกับ สัตวแพทย์ ดร.ทวีโภค อังควานิช หัวหน้าฝ่ายอนุรักษ์ช้าง ศูนย์อนุรักษ์ช้างไทย สถาบันคชบาลแห่งชาติ องค์การอุตสาหกรรมป่าไม้ จังหวัดลำปาง ทีมสัตวแพทย์ ควาญช้าง และกลุ่มญาติธรรมของพระครูอ๊อด ร่วมประกอบพิธีส่งร่างและดวงวิญญาณของ “พลายบุญแสน” ช้างตระกูลแสน เชือกที่ 10 ซึ่งล้มลงอย่างสงบเมื่อเวลา 00.23 น. ของวันที่ 8 ตุลาคม 2568 รวมอายุได้ 61 ปี

พิธีจัดขึ้นอย่างสมเกียรติภายในพื้นที่ ศูนย์อนุรักษ์ช้างไทย ตำบลเวียงตาล อำเภอห้างฉัตร จังหวัดลำปาง โดยมีการวางผ้าบังสกุล โปรยดอกไม้ และสวดส่งวิญญาณโดยคณะพระสงฆ์ เพื่อเป็นการอำลาและถวายเกียรติแก่ช้างผู้เป็นที่รักของคนไทยทั้งประเทศ หลุมฝังร่างของพลายบุญแสนจะอยู่ภายในพื้นที่ศูนย์ฯ ใกล้กับหลุมฝังของ ลูกช้างป่า “พังกันยา” ที่ล้มก่อนหน้านี้

พระครูอ๊อด วัดเจดีย์หลวง จังหวัดเชียงใหม่ ได้กล่าวไว้อาลัยว่า “พลายบุญแสนเป็นช้างที่เปี่ยมด้วยเมตตาและความอดทน เป็นหนึ่งในสมาชิกตระกูลแสนที่สร้างแรงบันดาลใจให้กับการอนุรักษ์ช้างไทย เราภาคภูมิใจที่ได้มอบชีวิตบั้นปลายของเขาให้สงบสุขภายใต้การดูแลของเจ้าหน้าที่และคนรักช้างทั่วประเทศ”

พลายบุญแสน เดิมชื่อว่า พลายสว่าง เกิดเมื่อวันที่ 18 มีนาคม 2507 เคยเป็นหนึ่งในช้างลากไม้กลุ่มสุดท้ายของอำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์ ก่อนจะถูกขายต่อและถูกใช้เป็นช้างนั่งแหย่งรับนักท่องเที่ยวในจังหวัดสุราษฎร์ธานี

ต่อมาในปี พ.ศ. 2565 พระครูอ๊อด วัดเจดีย์หลวง พร้อมด้วยกลุ่มคนรักช้างและญาติธรรม ได้ร่วมระดมทุนจำนวน 350,000 บาท เพื่อช่วยเหลือและไถ่ชีวิตพลายสว่างให้พ้นจากการทำงานหนัก และย้ายมาพำนักอยู่ที่ศูนย์อนุรักษ์ช้างไทย จังหวัดลำปาง โดยท่านได้ตั้งชื่อใหม่ว่า “พลายบุญแสน” เพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งบุญและความแสนดี

ภายหลัง พระครูอ๊อดได้ทำหนังสือมอบพลายบุญแสนให้เป็น “มรดกของแผ่นดิน” เพื่อให้เป็นช้างของคนไทยทุกคน และนับเป็นช้างอาวุโสที่สุดในตระกูลแสน

การจากไปของพลายบุญแสน นับเป็นการสูญเสียครั้งสำคัญของวงการอนุรักษ์ช้างไทย แต่ก็เป็นการปิดฉากชีวิตอย่างงดงามของช้างผู้ซื่อสัตย์ที่ได้ใช้ชีวิตบั้นปลายภายใต้ความรัก ความเมตตา และศักดิ์ศรีของ “ช้างมรดกของแผ่นดิน” อย่างแท้จริง