เมื่อวันที่ 31 ตุลาคม 2568 นายปฏิพล อภิญญาณกุล นักเขียนชื่อดัง ได้โพสต์ข้อความลงบนเฟซบุ๊ก Padipon Apinyankul ระบุว่า เมื่อวาน มีการเรียกคนมาเชือด ของกรรมาธิการทหารสภาผู้แทนราษฎร

ก่อนหน้านั้นตอนเกิดสงครามชายแดน กลุ่มคนพวกนี้เงียบ ไม่กล้าแม้แต่จะผายลมออกมา . พอเห็นทหารตาย ก็กล้ำกลืนลมที่ผายเก็บเอาไว้อย่างอดทน

ครั้นทหารตายเสร็จ แผ่นดินเริ่มสงบแต่ยังไม่เสงี่ยม . ก็รีบออกมาผายลมทันที

กลุ่มคนเช่นนี้ "เก่งยามสงบ หลบยามมีปัญหา" เจอได้ทั่วไปในสังคมมนุษย์

...

ตอนผมเรียน ม.6 . ผมเป็นตัวแทนชั้น เป็นตัวแทน 3-4 ห้อง ไปซื้อหนังสือเรียนที่สำนักพิมพ์แห่งหนึ่ง ได้เงินก้อนไปประมาณ เกือบ 5,000 บาท

สำนักพิมพ์ลดราคา 15% จากราคาหน้าปก . เหลือมาคืนประมาณ 500 กว่าบาท

แต่ก็ถูกนักเรียนกลุ่มหนึ่ง ซึ่งไม่ยอมไปซื้อด้วย ไม่ยอมไปช่วยขน+แบกหนังสือ ไต่สวนทวงถามต่าง ๆ

พวกนักเรียนกลุ่มนั้นใช้เวลาพักเที่ยง เปิดห้องถามผมว่า "สำนักพิมพ์ลดให้ 15 % จริงหรือ . ไม่ใช่ 30 % นะ"

ผมหยิบใบเสร็จให้ดู

พวกเขาก็ยังถามอีก "ดูยอดสรุปเงินแล้ว มันไม่ลงตัว ขาดไป 20 กว่าบาท"

ผมบอก "ตอนไปมีค่ารถเมล์ ตอนกลับเรียกรถตุ๊ก ๆ เพราะขนหนังสือขึ้นรถเมล์ไม่ไหว และไม่มีใบเสร็จ"

พวกเขาถามอีก "เห็นว่าแวะไปตัดแว่นใหม่ด้วย ได้ใช้เงินเหลือในส่วนนี้หรือเปล่า"

ผมหัวเราะ ตอบอย่างนิ่มนวลว่า

"คราวหน้ามึงเรียกแม่ของมึง ไปซื้อหนังสือให้กลุ่มนะ"

...

พอโตขึ้นมาทำงานกับคนหมู่มาก ก็เป็นเช่นเดียวกัน พอมีปัญหาที่ต้องเผชิญหน้า เสี่ยงถูกด่า เสี่ยงถูกยิง เสี่ยงถูกฟ้อง

หรือต้องออกต่างจังหวัดในที่กันดาร หรือต้องปะทะเหตุผลกับคนมีอิทธิพล ต่างพากันหายหัวกันหมด

แต่พอต้องไปแจกของน้ำท่วม แจกผ้าห่มชาวเขา กลับสงสัยการทำงาน .. ถามแม้กระทั่งเงินที่ซื้อกล้วยแขกแจกลูกทีมที่ไปด้วย กี่บาท กี่ถุง

การตั้งคำถาม มันจึงเป็นแค่เทคนิคคำถาม

เพราะคำถามที่ถามออกไปเหล่านั้น ไม่ได้หวังคำตอบเลยว่า คำตอบนั้นจริงหรือเท็จ ?

- เพราะแค่ได้ตั้งคำถาม ก็สามารถทำลายคำตอบได้แล้ว .

- จุดประสงค์มันอยู่ตรงที่ "ทำให้เกิดข้อสงสัยก็พอ"

ประสบการณ์ชีวิตจึงทำให้ผมนึกถึงคำของ วินสตัน เชอร์ชิล (อดีตนายกรัฐมนตรีอังกฤษ) ว่า

"คุณจะไม่มีทางไปถึงยังจุดหมายได้ หากคุณมัวแต่หยุด แล้วปาก้อนหินใส่สุนัขทุกตัวที่คอยเห่าคุณ”

...

ดูจากภาพแล้ว พิจารณาเอาเถิด

- 006