ผ่านพ้นไปแล้วกับ วันของเด็กๆอันเป็นอนาคตที่ยิ่งใหญ่ของชาติ หลายแห่งในทุกชุมชนของประเทศ ต่างจัดกิจกรรม สร้างความประทับใจให้กับเด็กๆ กันอย่างทั่วถึง ทั้งจากการสนับสนุนของภาครัฐ และจากการร่วมมือร่วมใจกับบริจาคข้าวของ เงินทอง เพื่อมาสมทบกันให้เกิดเป็นงานสำหรับเด็กๆ

หมู่บ้านรัตนาวดี ตำบลบางรักพัฒนาอำเภอบางบัวทอง จังหวัด นนทบุรี เป็นอีกชุมชนหนึ่งที่ คนในหมู่บ้านต่างร่วมมือร่วมใจกันจัดงานเพื่อสร้างความสุขให้ลูกหลานในวันอันสำคัญของพวกเขา

หมู่บ้านนี้ จัดได้ว่าเป็นหมู่บ้านขนาดกลาง มีอยู่ด้วยกัน สองโครงการ คือ โครงการหนึ่ง และโครงการสอง และในการจัดงานครั้งนี้ ทุกครัวเรือนในโครงการต่างร่วมมือร่วมใจกันอย่างดี ที่ทำให้งานสำเร็จ ท่ามกลางความสุขของเด็ก และผู้ใหญ่ทุกคนในหมู่บ้าน

คุณรันดร ประเสริฐ ประธานคณะกรรมการหมู่บ้าน และ คุณธวัณพร สิงห์มณี อดีตประธานหมู่บ้าน ปัจจุบันเป็นที่ปรึกษา คณะกรรมการหมู่บ้าน และรองประธานอาสาสมัครสาธารณสุข (อสม.)ประจำหมู่ 5 ตำบลบางรักพัฒนา อำเภอบางบันทอง จ.นนทบุรี เปิดเผยถึง ภาพรวมของเด็กๆ ภายในหมู่บ้านให้ทราบว่า ความฝันของเด็กๆ ทุกคน อยากให้อนาคตของตัวเอง ก้าวไปอยู่ในระดับแถวหน้ากันทั้งนั้น แต่ในสภาพของความเป็นจริง ทุกคนต่างมีความแตกต่าง ที่เรียกว่าเป็นปัญหาของตัวเองกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของความฉลาด เรื่องของเศรษฐกิจ และเรื่องของโอกาส ดังนั้น ในฐานะที่ประเทศมีผู้นำ ดังนั้น ผู้นำไม่ว่ายุคของใคร สมัยใด ย่อมต้องให้การดูแล คนในประเทศให้ทั่วถึงให้มากที่สุด

คุณรันดร ประเสริฐ และคุณธวัณพร สิงห์มณี ฐานะที่คลุกคลีอยู่กับลูกบ้านมาตลอด (พบเห็นกันทุกวัน) กล่าวถึง ความต้องการที่ภาครัฐควรให้ความสนใจกับเด็กๆที่ขาดโอกาสว่า ปกติในหมู่บ้านของเราทั้งสองโครงการ ต่างก็มีสนามเด็กเล่นขนาดเล็กอยู่แล้ว แต่ถ้ามองถึงความต้องการของเด็กๆ ที่เกิดขึ้นมากอย่างต่อเนื่อง การจะมีสนามหญ้าที่เป็นสนามสำหรับเด็กเล็กๆ เพื่อให้เด็กได้ใช้ชีวิตกับธรรมชาติบ้างก็จะดี ทุกวันนี้ สนามเด็กเล่นของหมู่บ้านจะเป็นสนามคอนกรีตขนาดสนามบาสเกตบอล มีเครื่องออกกำลังกาย ที่น่าจะเป็นประโยชน์สำหรับผู้ใหญ่มากกว่าเด็กๆ จึงอยากให้มีสนามของเด็กเล็กที่เด็กสามารถวิ่งเล่น หกล้มหกลุกได้บ้าง

และเมื่อพูดถึงการศึกษา ที่พบเห็นกับเด็กในหมู่บ้าน เธอให้ความเห็นว่า ก็มีหลายอย่างที่เป็นปัญหา ซึ่งผู้ใหญ่บางคนคิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นโทษกับเด็กๆ อาทิ การขับรถเร็วในหมู่บ้าน เร่งเครื่องเสียงดังจนรำคาญ และที่สำคัญปัญหายาเสพติด พ่อแม่และภาครัฐควรจับตามองให้มากกว่านี้ในหมู่บ้านของเรา พ่อแม่ส่วนใหญ่จะให้การ อบรมสั่งสอนลูกหลานอย่างใกล้ชิด ปลูกฝังให้เด็กมีศีลธรรม รักความสามัคคี ซึ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เด็กๆ ในหมู่บ้านจะได้รับการชี้แนะทั้งจากสังคมบ้าน และสังคมโรงเรียน

เมื่อพูดถึงโรงเรียน เธอทั้งสองกล่าวว่า จากการใกล้ชิดกับเด็กๆ ในหมู่บ้านพบว่า เด็กนักเรียนในระดับ การศึกษาขั้นพื้นฐานเรียนหนักมาก ส่วนเด็กโตระดับเยาวชนที่เรียนในระดับมหา’ลัยกลับไม่หนัก ทำให้คิดว่า การให้เด็กเรียนหนักตั้งแต่อนุบาล สมองจะรับไม่ไหว น่าจะไม่ควรมีการบ้านมาก ควรจะปล่อยให้เด็กเรียนรู้ตามประสาเด็ก ตอนเด็กเรียนหนักไปโตขึ้นจะรับไม่ไหว ตอนเด็กๆ อาจอยู่ในกรอบพ่อแม่บังคับมากกดดัน ม.4-5 ถึงเกเร อันนี้คือปัญหา ถ้าเป็นไปได้ ครอบครัว ควรเลี้ยงลูกให้เป็นเพื่อน ควรคุยกับลูกตรงไปตรงมาให้เด็กเล่นกิจกรรมรวมในหมู่บ้าน ไม่จำเป็นต้องมีเฉพาะวันเด็ก วันเดียว ควรเล่นกีฬาประเภท ฟุตบอล วอลเลย์บอล ทั้งหญิงและชายอย่างสม่ำเสมอ ซึ่งควรฝึกเริ่มตั้งแต่เด็ก

แต่พอถามถึงปัญหา เด็กติดเกม ติดโทรศัพท์มือถือ เธอส่ายหน้าพร้อมกับบอกว่า ไม่ว่าทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ บางคืนกลางคืนไม่หลับไม่นอนหมกมุ่นอยู่กับจอภาพบ้านเราเป็นสังคมก้มหน้าจริงๆ อันตรายมากอันตรายที่สุด เด็กซึมซับได้เร็ว ผู้ใหญ่ 60 ก็ติด เด็กสองขวบ-สามขวบพ่อแม่ไม่มีเวลา หรือขี้เกียจเลี้ยง รำคาญเลยให้ลูกเล่นเด็กตาเสีย รักษาไม่ได้ เพราะตอนเด็กๆ ตาของพวกเขายังอ่อนแอไปเพ่งกับแสงอันตราย เทคโนฯมีดีมีเสีย เห็นว่าพ่อแม่ไม่ควรให้เล่นโทรศัพท์

และไม่ใช่ได้เห็นแต่ที่บ้านเท่านั้น แม้แต่ตอนไปโรงเรียนก็ไม่ควรเอาโทรศัพท์เข้าห้องไปด้วย โรงเรียนไม่ควรให้เอาไป ตรงนี้น่าจะเป็นกฎระเบียบได้แล้ว อีกอย่าง ค่านิยมที่ไม่น่าจะส่งเสริม ประเภทรอยสักในความเห็นของตนเห็นว่าควรจะออกกฎหมายเกี่ยวรอยสักกับเด็กๆ ที่กำลังอยู่ในวัยหัวเลี้ยวหัวต่อ อย่าเอาต่างชาติ หรือดาราคนดัง

ในงานวันเด็กของหมู่บ้านนี้นอกเหนือจากการทำบุญเลี้ยงพระแล้ว เรายังเห็นมี การจับฉลาก และร้านอาหารที่เปิดให้ทุกคนกินฟรีอยู่เต็มไปหมด

เมื่อถามกับผู้มีใจเป็นกุศล ที่นำข้าวของเงินทองมาร่วมมือร่วมใจกันจัดงานจนทุกอย่างสำเร็จลงไปด้วยดี

ป้าอี๊ด หรือคุณประภา ชุนห์ฉาย ที่ยกร้านทำปาท่องโก้ มาทำให้คนในหมู่บ้านรับประทานตลอดงาน กล่าวว่า ถ้าถามว่า สมัยนี้มีคนใจบุญเพิ่มขึ้นไหม ขอตอบว่า ตนมองว่ามีผู้ใจบุญมากขึ้น ถึงแม้เศรษฐกิจไม่ดี การมีน้ำใจของคนไทยมีมากขึ้นนะ และมันเกิดจากใจจริงๆ การมีน้ำใจของคนไทยมีมากขึ้น รู้จักความสามัคคีมากขึ้น เขารู้กันดีว่า การสร้างความสามัคคีให้กับประเทศชาติ หากทำกันทุกหนทุกแห่ง ประเทศชาติเจริญ

อีกท่านหนึ่ง สัมภาษณ์ ย่ารอน หรือนิตยา นามสง่า เปิดใจว่า เด็กเป็นกำลังที่สำคัญของชาติอย่างมากในอนาคต เพื่อให้ประเทศไทยก้าวไปข้างหน้าในอนาคต วันนี้ เราต้องให้เด็กมีทางก้าวเดินไปข้างหน้าที่มั่นคงก่อน สำหรับในความรู้สึกของตนที่ได้สัมผัสคนในสังคม ขอบอกว่า ทุกวันนี้ มีผู้บริจาคมากขึ้นถึงแม้รายได้ไม่ดีขึ้นแต่มีน้ำใจมากขึ้น เพราะพวกเขารักเด็ก อยากให้เด็กเติบโตขึ้นเป็นอนาคตของชาติ เพื่อชาติจะได้เจริญยิ่งกว่าวันนี้

สุดท้ายที่จะไม่พูดถึงไม่ได้คือผู้ใหญ่บ้าน คนของภาครัฐ ที่ดูแลประชากรในหมู่บ้านนี้ รวมถึง ทุกๆ คนในชุมชนหมู่ที่ห้าบ้านคลองบางไผ่  ตำบลบางรักพัฒนา อำเภอบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี “ผู้ใหญ่ หลุยส์ หรือคุณสักก์สกล ประชาสินทิพย์  เขาพูดถึงลูกบ้านของตนว่า

ประชากรในหมู่ 5 นี้ มีมากกว่า 3,000 คน ถือว่า มีความหนาแน่น เพราะเป็นชุมชนที่เติบโตเร็วมาก มีรถไฟลอยฟ้าเชื่อมโยงเข้าไปในเมืองหลวง มีห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย คือ เซ็นทรัลเวสต์เกตมีถนนขนาดใหญ่เชื่อมโยงไปยังภาคตะวันตกและภาคเหนือ ไม่ใช่ชานเมืองเหมือนเมื่อก่อน พื้นที่เต็มไปด้วยบ้านจัดสรร จึงทำให้สาธารณูปโภคขาดตกบกพร่องบ้าง ซึ่งเป็นจุดบอดที่ต้องแก้ไข

ในส่วนการศึกษา เด็กเยาวชนได้รับการศึกษาระดับพื้นฐานที่ไม่แพ้เด็กในเมือง เรามีเครือข่ายของโรงเรียนเตรียมอุดม โรงเรียนทพศิรินทร์ และโรงเรียนที่มีชื่อเสียงอีกหลายแห่ง เรื่องการศึกษาไม่มีปัญหา โรงเรียนที่ติดกับชุมชนมากที่สุด คือ เป็นโรงเรียนใกล้บ้าน มีมาตรฐานตามเกณฑ์ คือ โรงเรียนจันทร์ทองเอี่ยม

ถ้ามองถึงปัญหาทางครอบครัว เนื่องจากเป็นบ้านที่มีทั้งเป็นของตนเอง และบ้านเช่า จึงมีการเปลี่ยนคนเข้ามาเรื่อยๆ หลายครอบครัวมีปัญหาครอบครัวแตกแยก ยากจน อยู่กับปู่ย่าตายาย แต่ที่น่าวิตก คือ ปัญหาครอบครัว เล่นเกม มั่วสุม บางครอบครัวมีน้อย ไม่กี่ครอบครัว มีแหล่งพัวพันยาเสพติดที่อาจเคลื่อนใกล้เข้ามาเมื่อไรก็ได้ เป็นพื้นที่เสี่ยงด้านยาเสพติดที่ภาครัฐต้องให้ความเอาใจใส่ครอบครัวต้องดูแล

สำหรับการดูแลของทางภาครัฐในท้องถิ่น เด็กเยาวชน ได้รับการพัฒนาด้านกีฬาต้านยาเสพติด โดยนำของบริจาคจากกองทุนแม่ของแผ่นดิน ที่มาเป็นประธาน ให้การสนับสนุน

วันเด็กผ่านไปแล้ว ความสุข ความอบอุ่น ตกอยู่กับทุกคนในหมู่บ้าน ที่พวกเขาจะจดจำ และเก็บความสุขนี้ไปจนกว่า วันเด็กปีหน้าจะเวียนมาถึงอีกครั้งหนึ่ง แต่เรื่องราวจากประสบการณ์ของคนในชุมชนที่เราถ่ายทอดออกมาให้ทราบ ภาครัฐไม่ควรจะปล่อยเพื่อรอให้โอกาสหน้าเวียนมาบรรจบอีกครั้ง แต่ควรจะต้องใส่ใจ หาทางแก้ไข หรืออย่างน้อยที่สุดก็จดจำถึงปัญหาที่พวกเขาถ่ายทอดผ่านไปยังภาครัฐให้ได้รับทราบกันบ้าง เพราะยุคนี้เป็นยุคที่ทุกภาคส่วนต้อง ร่วมด้วยช่วยกัน ประเทศจึงจะก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคงแข็งแรง