วันที่ 8 มีนาคม 2566 ศาลรัฐธรรมนูญมีมติเป็นเอกฉันท์วินิจฉัยว่า พ.ร.ก. บริษัทบริหารสินทรัพย์ 2541 มาตรา4/1ที่บัญญัติให้บริษัทบริหารสินทรัพย์จะดำเนินการตาม(1)ถึง(5)ได้ เมื่อได้รับอนุญาตจากธนาคารแห่งประเทศไทย โดยไม่ได้บัญญัติให้การรับซื้อหรือรับโอนสินทรัพย์ด้อยคุณภาพของสถาบันการเงินที่ยังดำเนินกิจการอยู่ต้องได้รับอนุญาตจากธนาคารแห่งประเทศไทย ไม่ขัดหรือแย้งต่อรัฐธรรมนูญมาตรา 26 รวมทั้งมีมติเป็นเอกฉันท์วินิจฉัยว่ามาตรา 6 ของกฎหมายเดียวกันที่บัญญัติว่าในการโอนสินทรัพย์ไปให้บริษัทบริหารสินทรัพย์ ถ้าเป็นสินทรัพย์ที่มีหลักประกันเป็นอย่างอื่นที่มิใช่สิทธิจำนอง สิทธิจำนำ หรือสิทธิอันเกิดขึ้นแต่การค้ำประกัน ให้หลักประกันนั้นตกแก่บริษัทบริหารสินทรัพย์ด้วย ไม่ขัดหรือแย้งต่อรัฐธรรมนูญมาตรา26

ทั้งนี้ การวินิจฉัยทั้งสองมาตราดังกล่าวสืบเนื่องมาจากศาลแพ่งธนบุรีส่งคำโต้แย้งของน.ส.ภัคนันท์ สุขศรี จำเลยในคดีผู้บริโภคคดีหมาย เลขดำที่ผบE399/2564 และศาลแพ่งส่งคำโต้แย้งของน.ส.กัลยาณี รุทระกาญจน์ จำเลย ในคดีแพ่งหมายเลขดำที่ พ 5885/2563 ขอให้ศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยตามรัฐธรรมนูญมาตรา 212