กรณีข่าวดังในสัปดาห์นี้คงไม่พ้นกรณีอดีตนักมวยดังถูกแจ้งความข้อหาพรากผู้เยาว์อายุ 17 ปี

ข้อกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับกรณีการพรากผู้เยาว์ อยู่ในกลุ่มของประมวลกฎหมายอาญาดังต่อไปนี้

มาตรา 317 ผู้ใดโดยปราศจากเหตุอันสมควร พรากเด็กอายุยังไม่เกินสิบห้าปีไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครองหรือผู้ดูแล ต้องระวางโทษจำคุก ตั้งแต่สามปีถึงสิบห้าปี และปรับตั้งแต่หกหมื่นบาทถึงสามหมื่นบาท

มาตรา 318 ผู้ใดพรากผู้เยาว์อายุกว่าสิบห้าปี แต่ยังไม่เกินสิบแปดปีไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล โดยผู้เยาว์นั้นไม่เต็มใจไปด้วยต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สองปีถึงสิบปี และปรับตั้งแต่สี่หมื่นบาท ถึงสองแสนบาท

มาตรา 319 ผู้ใดพรากผู้เยาว์อายุกว่าสิบห้าปี แต่ยังไม่เกินสิบแปดปีไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล เพื่อหากำไรหรือเพื่อการอนาจารโดยผู้เยาว์นั้นเต็มใจไปด้วย ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สองปีถึงสิบปี และปรับตั้งแต่สี่หมื่นบาทถึงสองแสนบาท

จากตัวบทกฎหมายทั้ง 3 มาตราดังกล่าวข้างต้นมีข้อสังเกตสำคัญหลายประการ อาทิ ทั้ง 3 กรณีแม้ผู้เยาว์จะยินยอมหรือไม่ก็ตามแต่หากผู้ปกครองหรือผู้ดูแลไม่ยินยอมถือว่าความผิดสำเร็จ 

ซึ่งกฎหมายเน้นคุ้มครองอำนาจปกครองของผู้ปกครองหรือผู้ดูแลผู้เยาว์เป็นหลัก เนื่องจากในกรณีผู้เยาว์หรือเยาวชนที่มีช่วงอายุไม่มาก อาจมีการกระทำหรือการตัดสินใจที่ยังไม่รอบคอบตามวัย ซึ่งในกรณีที่เป็นเยาวชนหรือผู้เยาว์ตามตัวบทกฎหมายทั้ง 3 มาตราดังกล่าว หากมีการพรากไปจากผู้ปกครองโดยผู้ปกครองไม่ได้รับรู้รับทราบ รวมถึงไม่ได้ยินยอมด้วย จะถือว่าเป็นความผิดเสมอ

ส่วนความผิดตามมาตรา 317กับ 318 แล้วก็สังเกตจะเห็นได้ว่ามีช่วงแตกต่างกันที่อายุของผู้ถูกกระทำและมีข้อแตกต่างกันในเรื่องอัตราโทษ ทั้งอัตราโทษปรับและโทษจำคุก

ส่วนในมาตรา 319 จะเห็นได้ว่า หากเป็นการพรากไปเพื่อหากำไรหรือเพื่อการอนาจารแม้ผู้เยาว์นั้นจะเต็มใจไปด้วยก็ตามความผิดก็สำเร็จเช่นเดียวกัน

ส่วนการกระทำของเด็กหรือผู้เยาว์ที่อ้างว่าไม่ถูกต้อง เช่น หนีเที่ยวฅสถานบันเทิง แต่งตัวไม่เรียบร้อย หรือประพฤติตัวไม่เหมาะสมนั้นไม่สามารถเป็นข้ออ้างของจำเลยได้ 

ซึ่งความผิดในกรณีดังกล่าวล้วนเป็นข้อหาที่ไม่สามารถยอมความได้หมายความว่าเมื่อมีข้อเท็จจริงปรากฏขึ้น พนักงานสอบสวนรวมถึงพนักงานอัยการต้องสั่งฟ้องไปตามพยานหลักฐานเท่านั้น 

โดยนิยามสรุปทั้ง 3 ข้อหาในมาตราดังกล่าว ข้างต้นคือยอมไม่ยอมก็ผิดเสมอ