26 กรกฎาคม 2567 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า จากกรณีนายแสงทอง บูรพา หรือคุณตาแสง อายุ 76 ปี ชาวบ้านบ้านดงสำราญชัย ม.7 ต.หนองแสง อ.หนองแสง จ.อุดรธานี ได้หายตัวออกจากบ้านไปตั้งแต่วันที่ 21 กรกฎาคม 2567 เวลา 09.40 น. โดยมีภาพวงจรปิดจับภาพเอาไว้ได้ ขณะตาแสงเดินออกจากบ้านเข้าไป จากนั้นก็ไม่เจออีกเลย ต่อมาญาติๆและชาวบ้านหลายคนได้ออกตามหาคุณตานานรวม 4-5 วัน แต่ก็ยังไม่พบเจอจนหลายคนท้อใจ

ต่อมาเมื่อวันที่ 25 กรกฎาคม  ชาวบ้านได้ออกตามหาอีกครั้ง พบตัวเพราะตาแสงเสียชีวิตก่อนที่ชาวบ้านจะมาพบตัว จากนั้นจึงได้แจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจ กู้ชีพกู้ภัยและเจ้าหน้าที่นิติเวชมา อ.หนองแสง จ.อุดรธานี มาตรวจสอบ

โดยในที่เกิดเหตุศพตาแสงนอนหงายเสียชีวิตอย่างเวทนาเหมือนขาดน้ำขาดอาหาร โดยญาติได้นำผ้าห่มมาปิดไว้ ตรวจสอบไม่พบร่องรอยการถูกทำร้าย เบื้องต้นคาดคุณตาเดินออกมาจากบ้านซึ่งอยู่ห่างออกราว 1 กิโลเมตร ติดกับพื้นที่การเกษตรของชาวบ้าน และคาดการณ์ว่าคุณตาขาดอาหารขาดน้ำหลายวันและเสียชีวิตก่อนที่จะมีคนมาพบ ซึ่งญาติก็ไม่ติดใจในการเสียชีวิตเจ้าหน้าที่ฯจึงมอบศพให้ญาตินำไปบำเพ็ญกุศลตามประเพณีต่อไป

จากนั้นหลานชายได้จุดธูปเชิญบอกเจ้าหน้าที่เจ้าทางและวิญาณตาแสงไปบำเพ็ญกุศลจากจุดที่เสียชีวิต เชิญขึ้นรถกลับไปยังบ้าน ทั้งนี้ชาวบ้านต่างพากันพูดคุยกัน เจ้าที่แถวนี้แรง บางคนก็เชื่อว่าผีพาเดินเข้าป่าพาตาแสงเข้าป่าแล้วหาไม่เจอ และผีบังตา แม้ชาวบ้าจะเดินหาแถวนี้แล้วมา 4-5 วันก็มาเจอ จนสุดท้ายก็มาพบศพนอนเสียชีวิต

นายทรงเดช ศรีโยธะ อายุ 59 ปี ชาวบ้านที่ออกมาตาหาและพบศพคนแรก เล่าว่า ขณะตนออกมาตามหาตาแสงบริเวณไร่มันสำปะหลัง พอเดินผ่านมาเห็นกอหญ้าล้ม คาดว่าตาแสงจะอยู่ในนั้นและก็เป็นจริง พบตาแสงนอนเสียชีวิตแล้วจึงรีบโทรแจ้งญาติให้ออกมาดู ก่อนแจ้งเจ้าหน้าที่ฯ มาตรวจสอบ สำหรับตาแสงนั้นชาวบ้านรู้ดีว่าป่วยเป็นโรคความจำเสื่อม หากเห็นตาแสงเดินก็จะรีบพาตัวกลับมาส่งบ้าน

ด้านนายวิวรรธน์ มณีรุ่ง หรือค๊อบ อายุ 27 ปี หลานชาย ตาแสง เล่าให้นักข่าวฟังว่า ตาแสงเป็นคนงานขับรถไถที่บ้าน ตนเองนับถือกันเป็นคุณตาตนหนึ่ง โดยตาแสงช่วยงานทางบ้านมานาน สำหรับตาแสงมีโรคประจำตัวคือความจำเสื่อมหรืออัลไซเมอร์หมอบอกว่าเป็นแค่ขั้นเริ่มต้น ล่าสุดตนเจอจะแสงเมื่อวันที่ 21 กรกฎาคมที่ผ่านมา

ตอนนั้นก็วงจรปิดที่บ้านก็ยังบันทึกภาพคุณตา เดินอยู่บริเวณบ้านได้ โดยเห็นตาแสงเดินไปทางบ้านตัวเองซื่ออยู่ใกล้กัน ก่อนจะมารู้ว่าตาแสงหายตัวไปตอนนั้นทุกคนก็ยังไม่รู้ว่าแกหายออกจากบ้านเพราะที่บ้านไม่มีใครอยู่ทุกคนต่างออกไปทำงานกันหมด หลังกลับมาจากทำงานเดินไปส่องในบ้าน ก็คิดว่าแกนอนอยู่ในมุ้งเพราะว่าเห็นกองผ้าห่มคล้ายๆคนนอน ประมาณ 4 โมงเย็น ไปดูที่บ้านเพื่อจะเรียกมากินข้าวก็ไม่เจอแก ตอนนั้นทุกคนก็ยังไม่เอะใจเพราะว่าแต่แสงนั้นชอบเดินหายออกไปแบบนี้เป็นประจำจากนั้นจะมีชาวบ้านพามาส่ง