พลทหารเหยียบกับระเบิดขาขาดระหว่างลาดตระเวน ล่าสุด ยายหลั่งน้ำตานั่งร้องไห้กอดรูปถ่ายหลานที่หน้าบ้าน สงสารหลานชายที่เหยียบกับระเบิดขาขาด

วันที่ 17 กรกฎาคม 2568 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า จากกรณีที่มีชุดลาดตระเวนกองร้อยทหารพรที่ 2302 (ชุด ลว. ร้อย ทพ.2302 ) (ดุสิต) ได้ประสบเหตุเหยียบกับระเบิด บริเวณพิกัด WA 220 861 ซึ่งจากการตรวจสอบพื้นที่ดังกล่าว เป็นระเบิดตกค้างในพื้นที่สู้รบเดิม ทำให้มีทหารได้รับบาดเจ็บ 3 นาย ทางชุดลาดตระเวน จึงได้วิทยุขอกำลังหน่วยแพทย์ เข้าปฐมพยาบาลเบื้องต้น ก่อนที่จะนำตัวส่งโรงพยาบาล โดยทั้ง 3 มีอาการบาดเจ็บข้อเท้า 1 นาย และบาดเจ็บเล็กน้อย 2 นาย อาการปลอดภัยทั้ง 3 นาย โดยหนึ่งในทหารที่บาดเจ็บคือ พลทหาร นายธนภัทร  หรือ ชานนท์ อายุ 21 ปี เป็นคนบ้านตาตุม ต.ห้วยใต้ อ.ขุขันธ์ จ.ศรีสะเกษ ซึ่งน้องเกณฑ์ทหารปีที่แล้ว อาสารับใช้ชาติ อยากเป็นทหาร และน้องโดนแรงระเบิด ทำให้ขาซ้ายขาด เข้ารับการผ่าตัดเมื่อคืน ตอนนี้น้องปลอดภัยแล้ว

ล่าสุด ผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปที่บ้าน ต.ห้วยใต้ อ.ขุขันธ์ จ.ศรีสะเกษ ซึ่งเป็นบ้านเกิดของ น้องชานนท์ โดยไม่พบพ่อและแม่ของของ น้องชานนท์ เนื่องจากเดินไปที่เฝ้าของที่โรงพยาบาลค่ายสรรพสิทธิประสงค์ ที่อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี แต่พบกับคุณยายของ น้องชานนท์ ชื่อ คุณยายเรียน  อายุ 77 ปี นั่งร้องไห้อยู่ตลอดเวลาที่หน้าบ้าน มีญาติๆ และส่วนราชการ มาค่อยนั่งให้กำลังคุณยายอยู่ที่บ้าน ทั้งนี้ คุณยาย ได้แต่พูดบอกว่า เป็นคนเลี้ยงชานนท์มาตั้งแต่เด็กบอกว่าหลานเป็นคนดีมากค คิดถึงหลานและเป็นห่วงหลานมาก บอกกับนักข่าวว่าหลานถูกตัดขาข้างซ้าย ได้แต่ส่งกำลังใจไปให้หลานบอกให้หลานสู้ๆ ก่อนที่คุณยายจะเข้าไปในบ้านไปค้นรูปถ่ายของหลานมาให้ผู้สื่อข่าวได้ดู และเอามากอดไว้ด้วยความคิดถึง

ด้าน นางสมร  อายุ 55ปี ป้าของ น้องชานนท์ เปิดเผยว่า ครอบครัวชานนท์มาทราบข่าวทางโทรศัพท์ เมื่อวานคือวันที่ 16 กรกฎาคมเวลา 16.00 น. มีทหารโทรมาบอก รู้เพียงว่า ชานนท์ เกิดอุบัติเหตุเหยียบกับระเบิด  หลังจากนั้นยายชานนท์ได้วิ่งร้องไห้มาบอกตน ว่า ชานนท์ เกิดอุบัติเหตุ และให้ตนช่วยไปบอกเจ้าที่เจ้าทางขอให้ ชานนท์ รอดปลอดภัย หลังจากนั้นตนได้ถามกับแม่ของน ชานนท์ ว่าเกิดอะไรขึ้นถึงรู้ว่า ชานนท์ เหยียบกับระเบิด ตนก็รู้สึกตกใจและเสียใจมาก โดย แม่ ชานนท์ บอกว่า ชานนท์ ถูกตัดขาหนึ่งข้างแล้ว ตนจึงบอกให้พ่อแม่ชานนท์เตรียมตัวเพื่อที่จะไปดูลูกที่โรงพยาบาลที่จังหวัดอุบลราชธานี บอกญาติพี่น้องให้ช่วยขับรถให้  

ทั้งนี้ ชานนท์ สมัครเป็นทหารด้วยความชอบและเป็นคนชอบอาสาช่วยเหลือคนอื่น พอปลดประจำการชานนท์ก็สมัครไปเป็นทหารต่อและชานนท์เป็นล่ามภาษาเขมรให้กับทหารไทยด้วย ก่อนที่จะสมัครใจไปเป็นทหารรับใช้ชาติ ชานนท์ ได้บวชเป็นพระก่อนเพื่อเป็นสิริมงคลให้กับชีวิต นิสัยใจคอของชานนท์เป็นเด็กดีเรียบร้อยชอบอาสาช่วยงานต่างๆในชุมชน ชานนท์ ถือว่าเป็นเสาหลักของครอบครัว ที่พ่อแม่และยายฝากฝังชีวิตอนาคตไว้ด้วย

ก่อนที่จะเกิดเหตุ 1 วัน ชานนท์โทรมาบอกแม่ และส่งเงินมาให้แม่ทำห้องให้ แม่ก็รีบจัดการทำห้องให้แต่ยังไม่เสร็จทำได้เพียงวันกว่าๆ ก็มาเกิดอุบัติเหตุก่อน ตนรู้สึกภูมิใจกับหลานคนนี้มาก พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นแล้วตนอยากให้หน่วยงานช่วยเหลือหลานให้หลานเดินและใช้ชีวิตได้อยากให้หลานมีงานทำที่มั่นคงในอนาคต