ซุบซิบกทม.

ต้องไม่ปฎิเสธว่าคลองเปรมฯหากถ้าได้มีการพัฒนาด้วยการก่อสร้างเขื่อนสองฝั่งแล้วเสร็จความสวยงามจะเกิดขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ แม้ว่าน้ำในคลองจะแลดูสกปรก เพราะคนมักง่ายเอาแต่ได้ใช้คลองเป็นท่อระบายน้ำโสโครกเอาเปรียบธรรมชาติ ก็คงไม่อาจสรุปได้ว่า คลองเปรมฯจะรื้อฟื้นไม่ได้ อย่างน้อยๆหากถ้าไปสำรวจตรวจดูตั้งแต่ต้นคลองที่ลากยาวมาจากบางปะอินอยุธยาก็จะพบว่าสภาพต้นคลองประชาชนสองฝั่งยังคงอาศัยคลองเป็นประโยชน์ต่อการดำรงชีพเหมือนปกติตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน เพราะน้ำต้นคลองยังใส่สะอาด ริมตลิ่งก็เป็นธรรมชาติ ดังนั้นถ้าทุกหน่วยงานทุบโต๊ะพร้อมๆกันนับจากนี้ไปจะทำให้คลองเปรมฯเป็นคลองเปรมฯเหมือนต้นคลองก็ไม่ใช่ความยากลำบากอะไรเลย นั่นหมายความว่าจะต้องไม่เอาใจเกรงใจคนบุกรุกคลองผิดกฎหมายเหนือคนที่เคารพกฎกติกาสังคม “มนุษยธรรม”นั้นมีได้ แต่ต้องอยู่ในกรอบของข้อกฎหมายด้วย ...ว่ากันว่านอกจากคนริมคลองที่ยังดื้อแพ่งอยู่หลายครัวเรือนหากกรมธนารักษ์“ปู่โสมเฝ้าทรัพย์ตกยุค “มีแอ็กชั่น” ขึงขังบ้างปัญหาก็จะเบาบางลง ทว่าที่ผ่านมาฝ่ายที่แสดงบทบาทพระเอกฝ่ายเดียวในฐานะคลองเปรมฯบางส่วนอยู่ในขอบเขตเมืองหลวง คือ กทม....พื้นที่ของเขตดอนเมืองเป็นอีกจุดหนึ่งที่คนรุกคูคลองยังดำรงชีพอยู่อย่างมีความสุข มีน้ำมีไฟฟ้า บ้านเลขที่ซึ่งบ้าจี้ให้กันเพราะความตะกละตะกรามของนักการเมืองบางยุค ตรงนี้หากจะก่อสร้างเขื่อนสองฝั่งลากยาวไปสุดเขตแดน กทม.  ถ้าหน่วยงานรับผิดชอบอย่างกรมธนารักษ์เอาจริงก็ไม่ใช่ประเด็นของปัญหา“ชะตาทราม” ที่เป็นปัญหาเพราะปล่อยให้ลอยนวลกันมาตลอดชนิด ”ใครใคร่ค้าวัวค้าควายค้าๆม้าค้า“ จึงส่งผลให้เป็นปัญหา“ดินพอกหางหมู”ถึงทุกวันนี้ ...หลานเมืองที่พัฒนาแล้วอย่าง ญี่ปุน เกาหลี หรือแม้กระทั่งจีนเมือง”ฉงฉิง“ คลองทุกคลองที่มีคนบุกยึดเป็นสมบัติส่วนตัว หรือคิดว่าคลองเป็นมรดกตกทอดมาจากบรรพบุรุษซึ่งมอบไว้ให้ก่อนลาโลก ทุกครัวเรือนจะต้องออกจากพื้นที่ผิวคลอง ความเป็นระเบียบของเขาจึงมีสูง ประกอบกับอำนาจการดูแลคลองก็ขึ้นตรงกับเมืองหรือมหานครนั้นๆแต่เพียงผู้เดียว แต่บ้านเราที่มันถูกปล่อยให้มีการบุกรุกก็เพราะหน่วยงานรับผิดชอบ”หลับหูหลับตา“ แถมยังบ้าใบ้ไม่ใส่ใจแก้ไขอีกต่างหาก ตัวอย่างการใช้อำนาจเด็ดขาดพัฒนาคลองหัวใจเมืองอย่าง”ชองเคชอน“ของเกาหลี มหานครมีอำนาจเบ็ดเสร็จจัดการ คนรุกคลองจึงถูกกฎหมายดำเนินการไม่ละเว้น คลองของเขาจึงเป็นคลองน้ำใสดูดี...

ไผ่ฎำ