เมื่อวันที่ 31 สิงหาคม 2568 ที่บ้านเลขที่ 73 หมู่ 4 ตำบลบึงมะลู อำเภอกันทรลักษ์ จังหวัดศรีสะเกษ คณะตัวแทนผู้บริหารและนิสิตนักศึกษาจากเครือข่ายมหาวิทยาลัยมหิดล จังหวัดนครปฐม ร่วมกับมูลนิธิมหาวิทยาลัยมหิดลในพระราชูปถัมภ์ฯ ได้จัดกิจกรรมภายใต้โครงการ “ม.มหิดล ร่วมใจสู้ไปด้วยกัน” เพื่อแสดงความห่วงใยและส่งมอบกำลังใจให้แก่พี่น้องประชาชนในพื้นที่ และเจ้าหน้าที่ทหารที่ปฏิบัติงานตามแนวชายแดน

กิจกรรมในครั้งนี้ เป็นส่วนหนึ่งของความร่วมมือที่เกิดจากพลังน้ำใจของชาวมหิดล ซึ่งได้ร่วมกันระดมเงินบริจาคและสิ่งของจำเป็น เพื่อส่งต่อไปยังพี่น้องประชาชนในจังหวัดบุรีรัมย์ สุรินทร์ ศรีสะเกษ และอุบลราชธานี โดยเฉพาะในพื้นที่ชายแดนที่ยังคงมีความเปราะบางทางด้านความมั่นคงและสุขภาวะของชุมชน

โครงการมีการพูดคุยให้คำปรึกษาเบื้องต้นด้านสุขภาพกายและสุขภาพใจแก่ประชาชน รวมถึงการประเมินภาวะความเครียดในช่วง 2 - 4 สัปดาห์ที่ผ่านมา โดยใช้แบบประเมิน ST-5 ซึ่งผลจากการสอบถามพบว่า ประชาชนจำนวนไม่น้อยมีอาการปวดเมื่อย ความดันโลหิตสูง และแสดงถึงภาวะความเครียดจากความไม่แน่นอนของสถานการณ์ในพื้นที่ชายแดน

คณะผู้จัดกิจกรรมได้มอบขนม อาหาร และสิ่งของจำเป็นแก่ประชาชนในพื้นที่ เพื่อช่วยบรรเทาความเดือดร้อนในชีวิตประจำวัน และสร้างความรู้สึกอบอุ่นใจให้กับชุมชน สำหรับในส่วนของเจ้าหน้าที่ทหารนั้น ได้เดินทางมาร่วมรับมอบสิ่งของและกำลังใจ ณ จุดจัดกิจกรรม โดยมีตัวแทนจากหน่วยที่ปฏิบัติงานประจำแนวชายแดน มีการพูดคุยสอบถามของนักศึกษากับเจ้าหน้าที่ทหาร ภาพสะท้อนที่ได้รับจากเจ้าหน้าที่ทหารถึงสภาพจิตใจที่ยังเข้มแข็ง แม้ต้องเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่ท้าทายทุกวัน ยังคงมีความอดทน

นางสาวกนกรัตน์ นพโสภณ เป็นผู้แทนมหาวิทยาลัยมหิดล เปิดเผยว่า โครงการ “ม.มหิดล ร่วมใจสู้ไปด้วยกัน” สะท้อนบทบาทของมหาวิทยาลัยในการเป็นพลังร่วมพัฒนาสังคม และเป็นแสงสว่างเล็ก ๆ ที่ช่วยเยียวยาทั้งสุขภาพกายและใจของผู้คนในพื้นที่ชายแดนให้เดินหน้าต่อไปด้วยความหวังและกำลังใจ

ด้าน นางที ทานคำ อายุ 64 ปี ชาวบ้านหมู่ 4 ตำบลบึงมะลู เปิดเผยว่า “ดีใจมากที่วันนี้มีเจ้าหน้าที่และนักศึกษามาพูดคุยให้ความรู้เรื่องสุขภาพ ทั้งสุขภาพกายและใจ เราได้ระบาย ได้รับกำลังใจจากคนที่มาหา แม้สุขภาพร่างกายเราจะมีปัญหาจากโรคไต แต่ใจก็ยังดีอยู่ กินข้าวได้ นอนหลับได้บ้าง แค่ยังคงกังวลเรื่องสถานการณ์ที่ชายแดน เพราะไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นในแต่ละวัน ข้าวของก็ยังต้องเตรียมไว้เผื่อมีเหตุให้ต้องอพยพเหมือนที่ผ่านมา”

- 006