ซุบซิบกทม.

มีประชาชนตั้งคำถามเกี่ยวกับ รัฐธรรมนูญ 2560 ว่าเพราะอะไรทำไมนักการเมืองจึงพยายามจะแก้ไขกัน และในข้อเท็จจริงแล้วมาตรา 112 สมควรแก้หรือไม่อย่างไร...ประเด็นดังกล่าวโดยเฉพาะกระแสความเห็นจากพรรคการเมืองต่างๆเกือบทั้งหมดบอกตรงกัน (ยกเว้นพรรคประชาชน) มาตรา 112 ไม่ล้าง ไม่แก้ ไม่แตะ  มีแต่จะเพิ่มความศักดิ์สิทธิ์เอาผิดกับนักการเมืองพรรคการเมืองที่อ้าง มาตรานี้ไปใช้แสวงหาประโยชน์ เพื่อตัวเองและพวก หรือนำไปเป็นเครื่องมือฆ่ากันทางการเมืองเท่านั้น เพราะที่ผ่านมาบางคนบางพวกจะทำอะไรก็แอบอ้างทั้งๆเป็นสิ่งที่ไม่สมควรกระทำ แต่จงใจใช้เพื่อตัวเอง เพื่อพรรคการเมืองที่เห็นผลประโยชน์อยู่ข้างหน้ากันชนิดสุดน่าขยะแขยง  ดังนั้นตรงนี้ควรต้องเพิ่มความศักดิ์สิทธิ์ขึ้นไปอีก(ถ้าจะแก้ไขรัฐธรรมนูญ) คือ เอาผิดกับคนที่ชอบอ้าง มาตราดังกล่าวหาประโยชน์ใส่ตัว และต้องคงมาตรานี้ไว้พร้อมๆเพิ่มเติมความศักดิ์สิทธิ์เข้าไปอีก...ส่วนที่ดูเหมือนนักการเมืองหลายคนจงใจจะมุ่งแก้กันมาก ว่ากันว่าเป็นมาตรา98 ที่ห้ามผู้เคยทุจริต หรือห้ามผู้เคยเพิกถอนสิทธิ์เข้ารับสมัครรับเลือกตั้งเข้าสู่การเมือง ...ที่จริงมาตรานี้หากพูดตามเนื้อผ้าเอากันตรงไปตรงมา การกำหนดคนเลวทางการเมืองเข้าสู่การเมืองอีกเป็นเรื่องดีเยี่ยม แต่การชี้ขาดถึงขั้นประหารนั้น ต้องเที่ยงตรงด้วยข้อมูลข้อเท็จจริง ใครจะใช้ดุลพินิจ หรือใช้กาติกาเล่นพรรคเล่นพวกไม่ได้ แน่นอนถ้าฆ่ากันด้วยหลักฐานชนิดดิ้นไม่หลุดไม่มีคำว่า“น่าเชื่อว่า” เข้ามาเกี่ยวข้อง ตรงนี้สุดดีเลิศประเสริฐศรี เพราะคนชั่วต้องสำเร็จโทษหรือทำลาย หรือตอนทิ้ง ...มาตรา 101 ห้ามคนไม่ดีเข้าเป็น ส.ส. มาตรา144 ห้าม ส.ส.สว.ใช้งบประมาณเพื่อประโยชน์ตัวเองหรือผู้อื่น เป็นข้อกำหนดที่เด็ดขาดดีแล้ว การฝ่าฝืนมีโทษทางอาญา(จำคุกและตัดสิทธิ์ลงเลือกตั้ง )มาตรา 235 กำหนดอำนาจของศาลรัฐธรรมนูญและองค์กรอิสระในการตรวจสอบทุจริตและการกระทำผิดอันร้ายแรง (ต้องตรงไปตรงมารวดเร็วเท่าเทียมลักษณะนี้ยอดเยี่ยม)...มาตราที่ 236 กำหนดให้ผู้ดำรงตำแหน่งการเมืองที่กระทำผิดจริยธรรมร้ายแรง ถูกตัดสิทธิ์ทางการเมืองไม่เกิน10ปี มาตรา 258 (ง.และ จ.) เน้นให้การปฏิรูปการเมืองให้โปร่งใส่ตรวจสอบได้ (ปราบโกงปราบโจร)  ตรงนี้ถ้าถามว่า อยากให้มีต่อหรือแก้ไข เรื่องนี้เชื่อมั่นประชาชนคนไทยต้องคงไว้แน่นอน...แต่สิ่งที่ประชาชนต้องการสุดๆ คือ กรรมการออกคำสั่งประหารนั้น ต้องยึดมั่นในข้อเท็จจริง พูดง่ายๆต้องเป็น“เป่าบุ้นจิ้น”จริงๆ ไม่เกรงกลัวอำนาจใดๆหรือแอนเอียงเข้ากับฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด ใครทำผิดไม่ว่าจะออกมาพูดดัดจริตเป็นผู้ทรงศีล หรือเข้ารูปแบบจีบปากจีบคำแก้ตัว ถ้าหลักฐานแน่นต้องฟันทิ้งอย่างเที่ยงตรง และประเด็นปัญหาตรงนี้ คือ จะหากรรมการ“ชี้โคนตายปลายเป็น”แบบอุดมคติได้หรือไม่ ถ้าหาได้รัฐธรรมนูญมาตราดังกล่าวถือว่าเป็น”เทพเจ้า“ที่กลั่นกรองนักการเมืองเลว นักการเมืองสามานย์ได้วิเศษยิ่ง แต่ถ้าใช้เพื่อฆ่ากันแบบชิงชังใครฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเป็นสำคัญ กฎหมายดีๆก็จะกลายเป็นเครื่องมือคนเลวกลุ่มพรรคการเมืองเลวไปโดยปริยาย อันส่งผลให้บ้านเมืองวุ่นวายได้ ...ดังนั้นการแก้ไขรัฐธรรมนูญเมื่อนำไปใช้แล้ว ต้องไม่สองมาตรฐานต้องไม่แตะมาตรา112 เหมือนกับ”ไอ้พรรคเด็กเมื่อวานซืน“สิ้นคิดอธิบายเด็ดขาด...

ไผ่ฎำ

036