ซุบซิบกทม.

มีประชาชนส่งรูปรถ“ครีม-แดง” ของ ขสมก.มาพร้อมย้ำบอกว่ารถสีดังกล่าว วิ่งปล่อยควันดำอำมหิตอยู่ทุกวัน (เป็นรถร้อน)  ซึ่งนับเป็นสิ่งน่าแปลกใจอย่างมากที่ ขสมก.กลับไม่รู้สึกรู้สาอะไรเท่าไรนัก ทั้งๆ ขสมก.ก็ประกาศก้องชูนโยบายเป็นหน่วยงานองค์กรที่รักษาสิ่งแวดล้อม ทว่ารถเมล์“ครีม-แดง”หลายคันที่มีปัญหาควันดำ ขสมก.ยัง“ปิดหูปิดตา”นำออกมาวิ่งชนิดหน้าตาเฉยไม่ทุกข์ไม่ร้อนไม่ละอายประชาชน ...รถเก่า หรือคนแก่ คนชราภาพ ไม่ใช่เป็นสิ่งน่าเกลียด หน้าขยะแขยง แต่รถเก่าไม่ยอมปรับปรุงเครื่องยนต์กลไก ปล่อยให้เกิดควันดำตลอดเวลา ท่ามกลางที่หน่วยงานต่างๆ เช่น กทม.เขารณรงค์ป้องกันแก้ไขอากาศพิษรวมทั้งควันดำขาวกันถี่ยิบเสมอต้นเสมอปลาย ถือเป็นสิ่งเสียหายสาหัสสากรรจ์“ชะตากรรมชะตาทราม”อันส่งผลให้คนในสังคมต้องตายผ่อนส่งสุดโหดทีเดียว  นั่นแปลว่า ขสมก.ไร้ความรับผิดชอบอย่างเห็นได้ชัด ถ้าว่ากันตามภาษากฎหมาย เท่ากับ ขสมก.มีเจตนาหรือจงใจทำละเมิดก่อความเสียหายให้กับสังคม ...ที่จริงวันนี้ภาพรวม ขสมก.ปฎิรูปเกี่ยวกับรถเมล์บริการประชาชนดีอยู่แล้ว แต่การยังดันทุรังดื้อดึงเอารถคร่ำครึตั้งแต่สมัย“พระเจ้าเหา”มาวิ่งโดยไม่ยอมปรับเปลี่ยนเครื่องยนต์ให้เกิดการเผาไหม้ที่สมบูรณ์ย่อมทำให้ของดีๆที่มีอยู่หรือที่นำมาใช้พลอยมีมลทินไปด้วย ตัวอย่างรถ ขสมก.ที่มีปัญหาวิ่งปล่อยควันดำอยู่หนักสุดด้านทุกวี่ทุกวัน คือ สาย96(1-42) เลขทะเบียน 2-80097 วิ่งแถวมีนบุรีขณะที่บนถนนรามอินทราและนวมินทร์ รถรุ่นนี้ยังวิ่งปล่อยควันดำอยู่หลายคัน แถมสภาพรถก็สกปรก“โกโรโกโส”อีกต่างหาก นี่ไม่รวมถึงฝั่งธนบุรี ที่วิ่งผ่านวงเวียนใหญ่ท้าทายสายตาผู้คนอีกมากมาย...ปิดท้ายด้วยเรื่องมงคลอันเป็นประโยชน์ยิ่งสำหรับนักเรียนโรงเรียนสังกัด กทม.ทุกโรง ที่ทางมูลนิธิช่วยการศึกษาภายใต้การนำของ คุณผาณิต พูนศิริวงศ์ ร่วมกับสำนักอนามัย กทม.จัดมอบทุนการศึกษารวมทั้งเลี้ยงอาหารกลางวันให้กับนักเรียนๆดี ประพฤติดี ขัดสน ขึ้น ณ ห้องประชุมใหญ่บางกอกอาคารไอราวัตพัฒนา จำนวนทุน 421,000 บาท มีนักเรียนได้รับการคัดเลือก 421 คน เมื่อวันที่ 12 ธันวาคม 2568 ที่ผ่านมาโดยมีแพทย์หญิง เลิศลักษณ์ ลีลาเรืองแสง รองปลัด กทม.เป็นประธานในพิธี และมี ผอ.สำนักอนามัย รองสำนักอนามัย เข้าร่วมเป็นเกียรติแสดงความยินดีกับนักเรียนสุดชื่นมื่น...ปรากฎว่างานดังกล่าวมีการพูดคุยแสดงความคิดเห็นชื่นชมกันมากในหมู่ข้าราชการ“เสาชิงช้า ”เพราะเป็นงานใหญ่ที่นอกจากทางมูลนิธิจะถือปฏิบัติมายาวนานนับ 64 ปีแล้ว ทางมูลนิธิฯยังมองเห็นความสำคัญของเด็กๆที่ขาดโอกาส มีความตั้งใจศึกษาพากเพียรเรียนรู้จึงได้จัดโครงการเพื่อการศึกษาสนับสนุนมาต่อเนื่องทุกปี เหนืออื่นใดข้าราชการครูที่ไปร่วมงานต่างยินดีกันทั่วหน้า  ทุกคนพูดเหมือนกันกันกันตรง อยากให้มูลนิธิอื่นๆได้เข้าใจเข้าถึงเด็กๆอันเป็นอนาคตของชาติเหมือนกับมูลนิธิช่วยการศึกษากรุงเทพมหานคร ซึ่งเขาตั้งใจช่วยเด็กมาตลอดไม่เคยว่างเว้น...

ไผ่ฎำ

036