จบสวย!‘ปิยบุตร’ยก‘เองเกลส์-เหมาเจ๋อตุง-เลนิน’ สรุปความขัดแย้งในพรรค

24 กุมภาพันธ์ 2566 ภายหลังเกิดความขัดแย้งโต้ตอบกันอย่างรุนแรง ก่อนจะมีภาพกอดคอกันชื่นมื่น ระหว่างนายปิยบุตร แสงกนกกุล เลขาธิการคณะก้าวหน้า กับ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ส.ส.บัญชีรายชื่อ และหัวหน้าพรรคก้าวไกล ล่าสุดนายปิยบุตร โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก Piyabutr Saengkanokkul - ปิยบุตร แสงกนกกุล” ดังนี้

[ว่าด้วยความขัดแย้ง - เหมาเจ๋อตุง]

“ปัญหาลักษณะทั่วไปหรือลักษณะสัมบูรณ์ของความขัดแย้งนั้นมีความหมายอยู่ 2 ด้าน ด้านหนึ่ง คือ ความขัดแย้งดำรงอยู่ในกระบวนการแห่งการพัฒนาของสิ่งทั้งปวง อีกด้านหนึ่ง คือ ในกระบวนแห่งการพัฒนาของแต่ละสิ่งมีการเคลื่อนไหวที่ขัดแย้งกันดำรงอยู่ตั้งแต่ต้นจนจบ

เองเกลส์กล่าวว่า “ตัวการเคลื่อนไหวเองนั่นแหละ คือความขัดแย้ง”

เลนินให้คำนิยามเกี่ยวกับกฎแห่งความเป็นเอกภาพของด้านตรงกันข้ามว่า ก็คือการ “ยอมรับ (ค้นพบ) ว่า ปรากฏการณ์และกระบวนการทั้งปวงของโลกธรรมชาติ (รวมทั้งจิตและสังคม) ล้วนแต่มีแนวโน้มที่ขัดแย้งกัน ผลักไสกัน และเป็นปรปักษ์ต่อกัน” ความเห็นเหล่านี้ถูกต้องไหม? ถูกต้อง การพึ่งพาอาศัยกันและการต่อสู้กันของด้านที่ขัดแย้งกันซึ่งมีอยู่ในสิ่งทั้งปวงนั้น กำหนดชีวิตของสิ่งทั้งปวง และผลักดันให้สิ่งทั้งปวงพัฒนาไป ไม่มีสิ่งใดที่ไม่มีความขัดแย้ง ไม่มีความขัดแย้งก็ไม่มีโลก

[…]

การเป็นปฏิปักษ์และการต่อสู้กันระหว่างความคิดที่ต่างกันภายในพรรคมักเกิดขึ้นเสมอ ทั้งนี้เป็นการสะท้อนเข้ามาในพรรคของความขัดแย้งระหว่างชนชั้นในสังคมและความขัดแย้งระหว่างสิ่งเก่ากับสิ่งใหม่ ถ้าภายในพรรคไม่มีความขัดแย้งและการต่อสู้ทางความคิดที่แก้ความขัดแย้งแล้ว ชีวิตของพรรคก็จะสิ้นสุดลง”

เหมาเจ๋อตุง, ว่าด้วยความขัดแย้ง, สิงหาคม 1937.

-005