1.โดยที่มาตรา 61 ทวิแห่งพระราชบัญญัติลักษณะปกครองท้องที่ พระพุทธศักราช 2457 กำหนดให้นำบทบัญญัติในส่วนของวินัยและโทษทางวินัยตามพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ.2535 มาใช้บังคับกับการดำเนินการทางวินัยแก่กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน โดยอนุโลม

2.ต่อมาพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ.2551 มาตรา 139 ได้กำหนดแนวทางปฏิบัติไว้ว่าในกรณีที่กฎหมายว่าด้วยระเบียบข้าราชการประเภทต่างๆ กำหนดให้นำกฎหมายว่าด้วยระเบียบข้าราชการพลเรือนในส่วนที่เกี่ยวกับข้าราชการพลเรือนสามัญไปใช้บังคับหรือใช้บังคับโดยอนุโลม ให้ยังคงนำพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ.2535 และที่แก้ไขเพิ่มเติมมาใช้บังคับ หรือใช้บังคับโดยอนุโลมต่อไปส่วนการให้นำพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการพลเรือน พ.ศ.2551 ไปใช้บังคับกับข้าราชการประเภทดังกล่าวทั้งหมดหรือบางส่วน ให้กระทำได้โดยมติขององค์กรบริหารงานบุคคลหรือองค์กรทำหน้าที่องค์กรกลางบริหารงานบุคคลของข้าราชการประเภทนั้นๆ โดยความเห็นชอบของคณะรัฐมนตรี (หนังสือสำนักงานก.พ.ที่ นร 1011/ล 707 ลงวันที่ 2 พฤษภาคม 2562)

3.กระทรวงมหาดไทยได้แจ้งแนวทางปฏิบัติเกี่ยวกับการดำเนินการทางวินัยและการลงโทษกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ผู้ช่วยผู้ใหญ่บ้าน และแพทย์ประจำตำบลการสั่งให้ออกจากตำแหน่งเนื่องจากบกพร่องในความประพฤติหรือความสามารถไม่เหมาะสมกับตำแหน่งตามมาตรา 14 (7) หรือมาตรา 31 (4)แห่งพระราชบัญญัติลักษณะปกครองท้องที่ พระพุทธศักราช 2457 และการอุทธรณ์คำสั่งทางปกครอง ตามพระราชบัญญัติวิธีปฏิบัติราชการทางปกครอง พ.ศ.2539 ตลอดจนการสั่งพักหน้าที่ให้ถือเป็นหลักปฏิบัติ

4.เจ้าหน้าที่ผู้รับผิดชอบของส่วนราชการได้ยื่นเรื่องอุทธรณ์ร้องทุกข์ของกำนัน ผู้ใหญ่บ้านฯ ดังกล่าวเพื่อเสนอรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย พิจารณาวินิจฉัยนั้น ปรากฏว่ามีข้อบกพร่องในการดำเนินการของหน่วยงานในสาระสำคัญหลายประการ อันเป็นผลกระทบต่อความสมบูรณ์ของคำสั่งทางปกครอง เพื่อให้การดำเนินการดังกล่าวเป็นไปด้วยความถูกต้อง จึงขอซักซ้อมแนวทางปฏิบัติ ในส่วนที่บกพร่องในสาระสำคัญเพิ่มเติมเพื่อให้จังหวัดและส่วนราชการปฏิบัติให้ถูกต้องด้วย

5.กระทรวงมหาดไทยได้วางแนวทางและวิธีปฏิบัติเกี่ยวกับการดำเนินการทางวินัย การอุทธรณ์และการร้องทุกข์ของกำนัน ผู้ใหญ่บ้านฯลฯ เพื่อให้การดำเนินการเป็นไปโดยถูกต้องและช่วยแก้ไขปัญหาต่างๆ ที่เกิดขึ้น ดังนี้

(อ่านต่ออาทิตย์หน้า)