วันที่ 19 พฤษภาคม 2568 ดร.เสรี วงษ์มณฑา นักวิชาการด้านการตลาดและการ สื่อสาร ระบุว่า ออกจากคุกไปรักษาตัวนอกคุกตามระเบียบของราชทัณฑ์ก็จริง แต่ระเบียบนี้ขัดกฎหมายอะไรที่มีศักดิ์สูงกว่าหรือเปล่า

การส่งนักโทษออกไปรักษาตัวนอกคุกต้องขอศาลหรือเปล่า ถ้าต้องขอแต่ไม่ได้ขอ ก็น่าจะละเมิดคำสั่งศาลในการจำคุกตามคำพิพากษานะ

ถ้าบอกว่าป่วย ก็อาจจะไม่วิกฤตขนาดต้องอยู่ที่โรงพยาบาลนอกเรือนจำนานถึง 180 วัน (ดูพฤติกรรมหลังออกจากโรงพยาบาลไม่น่าวิกฤต)

มีคนแก้ตัวว่าไม่เคยบอกว่านักโทษป่วยวิกฤตแต่มีคนเอา digital footprint มาดู พบว่าเคยพูดว่าอาการหนักต้องอยู่ใกล้หมอตลอดเวลา ไม่เช่นนั้นอาจจะตายได้

แล้วใครเขียนรายงานให้นักโทษอยู่ต่อเมื่อครบ 30 วัน 60 วัน 120 วัน จนครบ 180 วันแล้วได้พักโทษนอกเรือนจำ ใครเซ็นรับรองคุณสมบัติว่าควรได้พักโทษ

ถ้าป่วยหนักปางตาย ทำไมไม่อยู่ ICU

ทำไมห้องชั้น 14 กล้องเสียทั้งหมด

ป่วยเป็นอะไรที่น่าอายมากหรือ จึงไม่ยอมให้เปืดเผย

อาจจะมีการผ่าตัดจริง แต่ผ่าตัดอะไรที่ต้องพักฟื้นยาวนานถึงร้อยๆวัน คนส่วนใหญ่ไม่เคยรู้ว่ามีการผ่าตัดอะไรที่พักฟื้นเป็นเดือนๆ

การอยู่ชั้น 14 เป็นการติดคุกแล้วยัง มีคนช่วยตีความหลายคนว่าน่าจะเป็นการติดคุกแล้ว เรื่องนี้ขอรอฟังการวินิจฉัยของศาลนะ

มีคนที่มีสิทธิ์ Veto มติของแพทยสภา แต่เขาไม่ตัดสินเอง เขาตั้งคณะกรรมการมาช่วยพิจารณา แต่คนที่เขาตั้งเป็นนักกฎหมายทั้งนั้น

นักกฎหมายจะรู้เรื่องการเจ็บป่วยดีกว่าหมออาวุโสที่มีความเชี่ยวชาญเรื่องการเจ็บป่วยได้อย่างไร ทำไมเอานักกฎหมายมาเป็นกรรมการพิจารณา

แพทยสภาเขาไม่ได้พิจารณาเรื่องกฎหมายนะ เขาพิจารณาเรื่องจรรยาแพทย์ของแพทย์ผู้รักษา ผู้เขียนรายงานในเวชระเบียนต่างหากล่ะ

มติของท่านก็คือมีแพทย์บางคนทำผิดจรรยาแพทย์ในการตรวจรักษาและเขียนรายงาน จึงตักเตือนและพักใบอนุญาต

คนส่วนใหญ่เขาเชื่อหมอ เขาไม่เชื่อนักการเมืองบางคน และนักกฎหมายบางคนที่ตีความกฎหมายเพื่อประโยชน์ของนักการเมือง

ทางเดินของทุกคนที่เกี่ยวข้องกับกรณีนี้น่าจะตีบตันแล้วนะ ถ้าหากจะรอดทางกฎหมาย แต่คงไม่รอดการถูกสังคมประณาม