เมื่อวันที่ 2 มิถุนายน 2568 เพจเฟซบุ๊ก "ปราชญ์ สามสี" โพสต์ข้อความระบุว่า “ช่องบก-ตาเมือนธม: เส้นแบ่งเลือดและเส้นตายของศักดิ์ศรีไทย”

ก่อนที่ใครจะลากเรื่องไปไกลกว่านี้ ขอให้กลับมาทำความเข้าใจให้ชัดเจนเสียก่อน—ชัดเจนแบบไม่มีพื้นที่ให้ตีความผิด ชัดเจนแบบไม่มีคำว่าประนีประนอม เพราะจุดที่กำลังเป็นชนวนคือ “ช่องบก” และขอบอกตรงนี้เลยว่า ถ้าจะรบกัน เรื่องนี้แหละคือตัวจุดชนวน ไม่ต้องเสนอลากไปเรื่อง “ปราสาทตาเมือนธม” หรืออื่นๆเลย!

1.ที่นี่ประเทศไทย!!!!

ปราสาทตาเมือนธม ถูกขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานของประเทศไทยตั้งแต่ปี 2478 หรือก่อนที่ “ประเทศกัมพูชา” จะถือกำเนิดขึ้นในฐานะรัฐเอกราชจากฝรั่งเศสเสียอีก ส่วน "ช่องบก" เองก็อยู่ในแนวเขตแดนที่ยึดตามหลักสากล “เส้นสันปันน้ำ” ตามข้อตกลงระหว่างไทยกับฝรั่งเศส ซึ่งในเวลานั้น “กัมพูชา” ยังเป็นเพียงอาณานิคม ไม่มีสิทธิเสนออะไรทั้งสิ้น

นี่คือพื้นที่ของไทย 100% ไม่ใช่แค่ตามแผนที่หรือคำพูด แต่คือข้อเท็จจริงเชิงประวัติศาสตร์และการปกครองต่อเนื่องที่กัมพูชาเองก็รับรู้มาตลอด แต่กลับพยายาม “ตีเนียน” และยั่วยุ เพื่อปั่นกระแสปลุกใจในประเทศตัวเองให้กลายเป็นเหยื่อ ทั้งที่ความจริงแล้วเป็นฝ่ายบุกรุก

ขอให้เข้าใจตรงกัน นะพี่น้องคนไทย ว่ากองทัพบกไทยไม่ได้อยู่เฉย ไม่ได้นิ่งนอนใจแต่ทุกการเคลื่อนไหวต้องเป็น “ไปตามลำดับขั้น”

เพราะนี่ไม่ใช่แค่เรื่องยิงกันข้างรั้ว แต่มันคือยุทธศาสตร์ระหว่างประเทศ—จังหวะของการเจรจาและการตอบโต้ต้องแม่นยำเหมือนนักดาบที่ไม่ฟันส่ง ๆ แต่ฟันทีเดียว...ขาด

2. เรื่องเกิดที่นี่ ต้องจบที่นี่!!!

การปะทะเมื่อวันที่ 28 พฤษภาคมที่ผ่านมา คือผลจากการที่ทหารเขมรติดอาวุธเคลื่อนเข้ามาในพื้นที่ซึ่งไทยถือครองอยู่ชัดเจน จึงเป็นเรื่องของการปกป้องอธิปไตย ไม่เกี่ยวอะไรกับการประชุม คณะกรรมาธิการเขตแดนร่วม JBC (Joint Boundary Commission) ที่จะมีขึ้นใน 2 อาทิตย์นี้

ซึ่งไทยจะใช้โอกาสนี้ในการย้ำจุดยืน และ—หากอีกฝ่ายยัง “เล่นลิเก” ก็เป็นสิทธิ์ของไทยที่จะยื่น “เส้นตาย” ว่าหากทหารกัมพูชาไม่ถอนตัวออกจากพื้นที่ของเราในกรอบเวลาที่กำหนด—ขอให้รู้ไว้เลยว่า...มันจะไม่จบที่โต๊ะ

ขอพูดให้ชัดตรงนี้—JBC เป็นเวทีเจรจา ไม่ใช่เวทีแก้ตัวของผู้รุกราน และไม่มีทางเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ปะทะโดยตรง เพราะนี่ไม่ใช่เรื่องเขตแดนที่ยังถกเถียง แต่คือ “การบุกรุก” โดยชัดแจ้ง

ถ้าจะให้เปรียบ ก็คือเพื่อนบ้านเดินเข้ามาในบ้านเรา แล้วบอกว่านี่บ้านเขา ทั้งที่ชื่อในโฉนดมันคือของเรา มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องไปเรียกคนนอกมาช่วยไกล่เกลี่ย มันคือเรื่องที่ต้องตะโกนกลับไปว่า “ออกไปซะ!”

3.ถ้าคุยกันใน JBC แล้วไม่รู้เรื่อง—ถ้าอีกฝ่ายยังฝันจะยึดที่คนอื่นเป็นของตัวเองต่อไป—ประเทศไทยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจาก “ใช้กำลัง” ขับไล่ผู้รุกรานออกนอกแผ่นดินของเรา

เพราะจุดนี้ ไม่ใช่แค่เรื่องดินแดน

แต่มันคือ “ศักดิ์ศรีของชาติ” ที่จะถอยไม่ได้อีกต่อไป.

ป.สามสี ชักธงรบ

#ไทยนี้รักสงบแต่ถึงรบไม่ขลาด

- 006