วันที่ 11 กรกฎาคม 2568 นายนันทิวัฒน์ สามารถ อดีตเลขานุการรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ และอดีตรองผู้อำนวยการสำนักข่าวกรองแห่งชาติ โพสต์เฟซบุ๊กในหัวข้อ “บทละคร” ระบุว่า  คนแก่รุ่นเบบี้บูมผ่านอะไรมาเยอะ

ทีวีก็ดูทีวีขาวดำ กว่าจะมีทีวีสีก็โตแล้ว

สมัยก่อนความบันเทิงเดียวคือดูละคร

สมัยนี้เรียกว่าละครน้ำเน่า. คนรุ่นใหม่ไม่ดู

คนเขียนบทละครก็เอามาจากหนังสือนิยาย

ละครสมัยนั้น ดาราจำบทไม่ได้บทมันยาว

ต้องมีคนบอกบทตลอดเวลา ตอนไหนพูดอะไร

เจอคนบอกบทเสียงดังกลัวดาราไม่ได้ยิน

เหมือนคนบอกบทอยากออกมาแสดงเอง

ฟังคนรุ่นเดียวกันโม้บนเวทีเป็นคุ้งเป็นแคว

ฝรั่งสนใจการเขียนบทละครแบบไทยๆ

เขาคงติดใจการบอกบทแบบไทยๆมากกว่า

สงสัยคงชอบนักแสดงที่อ่านบทจากไอแพดดด

เล่นตีหน้าเศร้าบ้าง น้ำตาคลอเบ้าตาบ้าง

หรือชอบตบจูบตบจูบแบบพิศาล

หรือคนบอกบทอยากออกมาแสดงเอง

แต่จำไว้นะ. ละครแบบไทยๆ

สุดท้ายตัวโกงตายหมด. ไม่มีแผ่นดินจะอยู่

ต้องหนีหัวซุกหัวซุน หรือไม่ก็ฆ่าตัวตาย

ละครน้ำเน่า พ.ศ.นี้