วันที่ 6 ตุลาคม 2568 ดร.สุวิทย์ เมษินทรีย์ อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (อว.) โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก ในหัวข้อ "ประเทศไทยไม่ได้ขาดคนเก่ง — แต่ขาดผู้นำที่เก่งพอจะเชื่อม “จารีต X การปฏิรูป” ให้กลายเป็นพลังสร้างอนาคตอย่างแท้จริง"

โดยมีเนื้อหาระบุว่า  ประเทศไทยกับผู้นำยุคเปลี่ยนผ่าน

ประเทศเรากำลังยืนอยู่บนทางแยกสำคัญของประวัติศาสตร์ — ระหว่าง “โลกเก่า” ที่ยังไม่ยอมเปลี่ยน กับ “โลกใหม่” ที่รอการกำหนดทิศทาง และในสมรภูมิการเมืองยุคเปลี่ยนผ่านนี้ เราเห็นผู้นำ

3 สไตล์ที่กำลังถูกจับตา…

• อนุทิน ชาญวีรกูล – ผู้นำเชิงปฏิบัติ
เชี่ยวชาญระบบราชการ เข้าใจการบริหารงานรัฐ มุ่งผลลัพธ์ที่เป็นรูปธรรม 
แต่คำถามคือ… จะขับไปทางไหน? ในยุคที่ประเทศต้องการ “วิสัยทัศน์มากกว่าแผนงาน” และ “หลักการมากกว่าเกมอำนาจ” — การบริหารแบบเดิมอาจไม่พอจะพาประเทศฝ่าวิกฤติ

• อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ – ผู้นำเชิงหลักการ
เป็นสัญลักษณ์ของเสรีนิยมประชาธิปไตย เป็นตัวแทนของการเมืองที่ยังเชื่อในอุดมการณ์และความถูกต้อง
ความท้าทายของเขาคือ จะเปลี่ยน “หลักการ” ให้กลายเป็น “พลังที่ลงมือทำได้จริง”  ในยุคที่ศรัทธาทางการเมืองถูกกัดกร่อนด้วยความสิ้นหวังได้อย่างไร ?

• ณัฐพงษ์ เรืองปัญญาวุฒิ – ผู้นำเจเนอเรชันใหม่
สะท้อนพลังของคนรุ่นใหม่ที่ยืนหยัดเพื่อสิทธิ เสรีภาพ และความโปร่งใส 
แต่ต้องก้าวข้ามการเป็นเพียงสัญลักษณ์ของการต่อต้าน ให้กลายเป็นพลังสร้างสรรค์ — จากการเรียกร้อง ให้กลายเป็นการออกแบบอนาคต ได้อย่างไร ? 
ประเทศไทยไม่ต้องการแค่ “คนเก่ง” อีกต่อไป…
แต่ต้องการ “ผู้นำที่ครบเครื่อง” —
มองไกลพอจะเห็นอนาคต (Visionary)
มั่นคงพอจะยืนบนหลัก (Moral)
และกล้าพอจะลงมือทำจริง (Actionable)
เพียงผู้นำที่ผสานสามสิ่งนี้ได้เท่านั้น ถึงจะเปลี่ยน “จารีต × ปฏิรูป” ให้กลายเป็นพลังขับเคลื่อน “อนาคตร่วมของคนไทยทุกคน” —ไม่ใช่แค่เกมอำนาจของคนไม่กี่กลุ่ม อย่างที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน