วันที่ 10 ตุลาคม 2568 วิมล ไทรนิ่มนวล นักเขียนรางวัลซีไรต์ โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊ก ระบุว่า "โศกนาฏกรรมของร่างทรง"

ความจริงอยู่ตรงหน้าแม้มองเห็นแต่ไม่เชื่อตัวเอง กลับเชื่อลัทธิการเมืองจากแดนไกลที่ตนไม่เคยเห็น ยอมรับและเทิดทูนไว้ในหัวของตน

นั่นคือตนได้ยอมเอาชีวิตของตนเป็น "ร่างทรง" ของ "องค์" ลัทธิทางการเมือง

ชีวิตของตนจึงไม่ได้เป็นของตน หากแต่เป็นชีวิตขององค์ลัทธิการเมือง และองค์แห่งลัทธินั้นเองที่กำกับชีวิตของตนให้เป็นไปตามอำนาจของมัน ซึ่งก็ล้วนตายหรือติดคุก แม้มีชีวิตอยู่ก็ทุกข์

สิ่งเดียวที่เยียวยาและปลุกพลังของตนได้ก็คือ "ความเชื่อ" ที่ว่าตนมีอุดมการณ์อันสูงส่ง และเสียสละอย่างยิ่งใหญ่แก่ประชาชนผู้ทนทุกข์และถูกกดขี่ ซึ่งก็เป็นการหลอกลวงขององค์ลัทธิการเมืองนั่นเอง

ชีวิตทั้งชีวิตที่เกิดมาจึงไม่ได้เป็น-ไม่ได้มีชีวิตจริง แต่เป็นชีวิตปลอมเหมือนหุ่นยนต์ที่ถูกตั้งโปรแกรม

ตลอดเส้นทางของชีวิต ตลอดเส้นทางของประวัติศาสตร์ จึงทับซ้อนกันด้วยศพ เลือดและน้ำตา และมันทอดยาวออกไปในอนาคตไม่มีวันสิ้นสุด

เพราะองค์ลัทธิการเมืองนั้นถูกส่งต่อจากรุ่นสู่รุ่น

น่าเสียดายที่ได้เกิดมนุษย์ แต่กลับทิ้งความเป็นมนุษย์ของตน ไปเป็นแค่ร่างทรง แค่หุ่นยนต์.