ดร.จักษ์ พันธ์ชูเพชร โพสต์เฟซบุ๊กว่า "เส้นตายที่เราไม่ควรเขียนเอง: เรื่องหนองจานกับการ ‘อยากให้’ และการต้องให้เป็น’ มีคำหนึ่งที่ฟังดูกระแทกหู แต่ควรระงับเอาไว้ก่อนจะตะโกนออกมาเต็มเสียง: “อธิปไตย”อธิปไตยไม่ใช่ป้ายหาเสียง ไม่ใช่แค่สโลแกนที่แขวนไว้หน้าบ้านเวลาเลือกตั้ง อธิปไตยคืองานที่ทำอย่างเป็นขั้นเป็นตอน มีหลักฐาน มีหลักกฎหมาย และมีความรับผิดชอบต่อชีวิตพลเรือนที่ยืนอยู่บนผืนดินนั้น

ตอนนี้ที่หนองจานมี “เส้นตาย” ที่ถูกพูดถึง ทหารส่งสัญญาณว่า “วันที่ 10 คือเส้นตาย” คนไทยจำนวนมากได้ยิน ใจเต้น เร่งให้คำสั่งชัด ทะยานไปหาผลลัพธ์ที่รวดเร็วและเด็ดขาด
แต่การตั้งคำถามง่าย ๆ ก็สำคัญไม่แพ้กัน — ใครเขียนเส้นตายนี้? เขียนด้วยข้อมูลครบหรือแค่เพราะต้องการให้สถานการณ์จบ?

และถ้าวันนั้นมาถึง แต่คนที่อยู่อาศัยไม่ยอมออก — เราจะใช้ถ้อยคำเดียวกันนี้เรียกให้ทหารใช้รถถัง ปืน หรือปฏิบัติการที่เสี่ยงชีวิตพลเรือนได้หรือไม่?

คำตอบของผมคือ “ไม่ควร” — ไม่ใช่เพราะเราอ่อนแอ แต่เพราะความชอบธรรมของการใช้อำนาจต้องหนักแน่นกว่าความโกรธชั่ววูบของม็อบและสื่อที่ชอบข่าวด่วน ทหารเดินเกมด้วยยุทธศาสตร์ ไม่มีทหารอาชีพคนไหนเดินเกมด้วยอารมณ์ และที่สำคัญยุทธศาสตร์ทหาร ไม่ใช่บทพูดบนถนนแน่นอน

กองทัพมีข้อมูลข่าวกรอง เส้นทาง ลักษณะพื้นที่ ข้อจำกัดด้านปฏิบัติการ และความเสี่ยงจากการปะทะกับพลเรือน ทุกการยิงทุกการเคลื่อนย้ายต้องพิจารณาข้อเท็จจริงเชิงยุทธวิธี มิใช่แค่แรงปรารถนาให้เห็นผลทันที

ไม่ได้ปฏิเสธและไม่ได้ห้ามหากประชาชนจะเกิดความสงสัย และออกมาเรียกร้องให้รัฐบาลและกองทัพโปร่งใส หรือเรียกร้องให้เปิดเผยข้อมูลแผนงาน
แต่อย่าลืมว่า รัฐบาลและกองทัพย่อมมิแาจเปิดเผยยุทธวิธีทั้งหมดได้

ทั้งหมดทั้งมวล ผมเพียงอยากจะบอกว่า ในช่วงจังหวะเวลาแบบนี้เราไม่ควรกดดันทหารด้วยอารมณ์ แต่ควรเรียกร้องความชัดเจนด้วยเสียงอันดังของพวกเรา เราต้องไม่เผลอทำตัวเป็น “คนไข้ที่สั่งหมอ” — การกดดันให้ปฏิบัติการเร็วจนขาดข้อมูล อาจทำให้เกิดแผลลึกแก่คนธรรมดา

แต่ก็อย่าหลับตาให้รัฐทำงานตามอำเภอใจ ประชาชนต้องตั้งคำถาม ขอข้อมูล และติดตามความชอบธรรมของการกระทำ อธิปไตยไม่ใช่เรื่องของคำพูดโผงผาง แต่เป็นเรื่องของ “การปกครองที่ทำให้ประชาชนปลอดภัย ชีวิตไม่สูญเปล่า และรัฐไม่เสียศักดิ์ศรี”

จักษ์ พันธ์ชูเพชร
๑๑ ตุลาคม ๒๕๖๘"