วันที่ 20 ตุลาคม 2568 ดร.จักษ์ พันธ์ชูเพชร สมาชิกพรรคประชาธิปัตย์(ปชป.) โพสต์เฟซบุ๊กว่า เงินหมื่นล้านกับรั้วที่ไม่มี — หรือรัฐธรรมนูญที่ไม่มีใครขอ?

7,000 ล้านบาท… สำหรับ “รั้วชายแดน” ที่ยังไม่มี

10,000 ล้านบาท… สำหรับ “รัฐธรรมนูญใหม่” ที่ไม่มีใครแน่ใจว่ามันดีกว่าของเก่าหรือไม่

นี่คือฉากเศรษฐกิจการเมืองไทย — เวทีที่นักการเมืองสวมสูทมาพูดเรื่อง “อนาคตประชาธิปไตย” ในขณะที่ประชาชนกำลังเอามือกั้นแดดมอง “ชายแดน” ที่ยังมีรูโหว่ใหญ่กว่าช่องทางงบประมาณ

รั่วไหลเสียอีก

รั้วชายแดนไม่ใช่เรื่องหรูหรา มันคือเส้นชีวิตของแผ่นดิน

มันคือเส้นแบ่งระหว่าง “ความปลอดภัย” กับ “การสูญเสีย”

ระหว่างเสียงหัวเราะของเด็กชายแดน กับเสียงคร่ำครวญของครอบครัวทหารที่ต้องกลับบ้านพร้อมธงคลุมโลง

เงิน 7,000 ล้านอาจมากสำหรับกระดาษงบประมาณ แต่ถูกจนขำเมื่อเทียบกับราคาชีวิตของผู้พิทักษ์แผ่นดิน

รั้วที่แข็งแรงคือกำแพงแห่งศักดิ์ศรี

แต่รั้วที่ไม่มี คือช่องทางให้ความโง่เขลาในนโยบายทะลักเข้ามาแทนที่

นักการเมืองบางคนดูจะมีอารมณ์โรแมนติกกับคำว่า “รัฐธรรมนูญใหม่”

พูดถึงมันด้วยแววตาเหมือนเด็กเห็นของเล่นใหม่ ทั้งที่ของเก่ายังใช้ได้ และใช้อยู่

บอกว่าจะ “เขียนใหม่ทั้งฉบับ”

แต่ไม่ยอมตอบว่า “เพื่อใคร”

ร่างใหม่ที่ใช้เงินหมื่นล้าน มันคือผลงานเชิงศิลป์ของคนในสภา หรือผลงานศพของความเชื่อมั่นจากประชาชนกันแน่?

รัฐธรรมนูญไม่ใช่กระดาษที่เขียนเพื่ออวดอำนาจ แต่เป็นคำมั่นสัญญาระหว่างประชาชนกับประเทศ

และเมื่อคนที่ถือปากกาคือคนที่เคยใช้กฎหมายเป็นเกราะกำบังตนเอง เราก็ไม่ควรถามว่ารัฐธรรมนูญใหม่นั้น “ดีหรือไม่”

แต่ควรถามว่า — “มันจะรับใช้ใคร?”

หมื่นล้านเพื่อการเมือง หรือชีวิตเพื่อผืนแผ่นดิน?

ลองถามตัวเองตรง ๆ

หากวันหนึ่งชายแดนถูกทะลวงเข้ามา — รัฐธรรมนูญที่เขียนใหม่จะออกมา “ป้องกัน” ใครก่อน?

ระหว่างทหารที่ล้มอยู่ในป่า กับนักการเมืองที่ล้มอยู่บนเก้าอี้ — ใครกันที่ชาติควรเยียวยาก่อน?

7,000 ล้านเพื่อสร้างรั้ว คือการลงทุนเพื่อชีวิต

10,000 ล้านเพื่อรัฐธรรมนูญใหม่ คือการลงทุนเพื่อภาพลักษณ์ของนักการเมือง

ชีวิตคนไทยไม่ได้อยู่ในหมวด “งบประมาณแผ่นดิน”

แต่อยู่ในหมวด “หัวใจ” ของผู้มีอำนาจ — ซึ่งตอนนี้ดูเหมือนจะว่างเปล่ากว่าท้องฟ้าเหนือแนวชายแดนเสียอีก

เพราะประเทศนี้… เราไม่ได้ขาดกฎหมาย แต่เราขาดสามัญสำนึก

เรามีรัฐธรรมนูญมากกว่า 20 ฉบับ

แต่ยังไม่มี “ผู้นำ” สักฉบับที่กล้าใช้มันเพื่อประชาชนจริง ๆ

เรามีบทบัญญัติมากมายเรื่องสิทธิเสรีภาพ

แต่สิ่งที่หายากที่สุด คือ “เสรีภาพจากความโง่ของผู้มีอำนาจ”

บางคนอยากเขียนใหม่ทั้งฉบับ ทั้งที่ยังอ่านของเก่าไม่เข้าใจ

บางพรรคอยากแก้หมวด 1 หมวด 2 ทั้งที่ยังจำคำปฏิญาณต่อธงชาติไม่ได้ครบ

อย่าลืมว่า “รั้วที่ไม่มี” อาจเปิดให้ศัตรูเข้าประเทศ

แต่ “รัฐธรรมนูญที่ไม่มีจิตสำนึก” เปิดให้ศัตรูเข้ามาอยู่ในรัฐสภาได้อย่างสง่างาม

ขอสรุปแบบคนไม่กลัวจะพูดความจริง

ประเทศที่อ้างว่าจะปกป้องประชาธิปไตยด้วยงบหมื่นล้าน

แต่ปล่อยให้ชายแดนรั่วจนใครจะเข้าก็เข้า

เท่ากับกำลัง “ขายชาติ” ด้วยใบเสร็จที่ลงลายเซ็นของตัวเอง

เราควรมีรั้วไว้ป้องกันศัตรูจากนอกประเทศ

อยากถามนักการเมืองที่คัดค้าน ว่ารั้วทีาบ้านรื้อออกหรือยัง?

จักษ์ พันธ์ชูเพชร

๒๐ ตุลาคม ๒๕๖๘