วันที่ 15 พฤศจิกายน 2568 รศ.ดร.จักษ์ พันธ์ชูเพชร สมาชิกพรรคประชาธิปัตย์ (ปชป.) ได้โพสต์ข้อความลงบนเฟซบุ๊ก ระบุว่า

ศิลปะแห่งการโกง — วาทกรรมใหม่ของนักฉ้อในคราบนักประชาธิปไตย
“พรรคการเมืองคือสถาบันศักดิ์สิทธิ์แห่งอุดมการณ์”
ฟังแล้วอยากลุกขึ้นยืนปรบมือให้…
แต่พอลืมตาขึ้นมาอีกที เห็นพรรคหนึ่งจ้างเด็กมัธยมเป็นผู้ช่วย ส.ส.
แล้วเอาเงินเดือนผู้ช่วยนั่นแหละ… ไปจ่ายค่าสมาชิกพรรคแทนคนอื่น!
อ้าวโว้ย…จากอุดมการณ์กลายเป็นอุดมแ_กเฉยเลย!
⸻
อย่าบอกนะว่า “แค่ความเข้าใจผิด”
เพราะถ้าความเข้าใจผิดมันเป็นระบบขนาดนี้ ก็ต้องเรียกว่า “ระบบฉ้อฉลแบบครบวงจร”
กฎหมายเขาเขียนไว้ให้พัฒนาพรรค ไม่ใช่ให้พัฒนาเทคนิคโกง!
แต่ก็อีกนั่นแหละ…บางพรรคมันตีความคำว่า “พัฒนา” กว้างเหลือเกิน
ตั้งแต่พัฒนาบัญชีสมาชิก ไปจนถึงพัฒนาเทคนิคสับเปลี่ยนเงินเดือนคนอื่นให้กลายเป็นทุนพรรค
นี่หรือประชาธิปไตย? — ดูไปดูมาเหมือนแชร์ลูกโซ่ทางการเมืองมากกว่า!
⸻
อย่าอ้างว่าเงินไม่มาก
เพราะมันไม่ใช่เรื่องจำนวน แต่มันคือ “เจตนาจะโกง”
ถ้าเริ่มต้นด้วยการโกงเล็ก ๆ
วันหนึ่งก็จะโตขึ้นเป็น “การโกงระดับชาติ” อย่างภาคภูมิ
เพราะใครที่เริ่มโกงได้ตั้งแต่ยังไม่ได้อำนาจ
พอได้อำนาจจริง ก็ไม่เหลืออะไรให้มันโกงไม่ได้อีกแล้ว
⸻
อย่าคิดว่าโกงแค่หลักหมื่นหลักแสนไม่เป็นไร
เพราะมันไม่ใช่เรื่องจำนวน แต่มันคือ “คุณค่าของความสุจริต”
ถ้าไม่ซื่อสัตย์ตั้งแต่วันแรกที่ขอคะแนนเสียง
อย่าหวังว่าจะซื่อสัตย์ในวันที่ได้งบหลายพันล้าน
ประชาธิปไตยไม่ได้ต้องการคนพูดเพราะ
แต่มันต้องการคน “พูดจริง” และ “ทำจริง”
จักษ์ พันธ์ชูเพชร

๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๖๘