วันที่ 18 พฤศจิกายน 2568 รศ.ดร.จักษ์ พันธ์ชูเพชร สมาชิกพรรคประชาธิปัตย์ (ปชป.) ได้โพสต์ข้อความลงบนเฟซบุ๊ก ระบุว่า #มันคนละชั้น

เวลาฟังคำให้สัมภาษณ์ของนักการเมืองไทยบางคนนี่… เหมือนนั่งดูเด็ก ม.2 แอบโทรคุยกับรุ่นพี่แล้วทำเป็น “เนียนว่าตัวเองมีอำนาจต่อรอง” ทั้งที่ตัวเองยังลืมแม้แต่จะปิดไมค์ก่อนเม้าท์เพื่อนตัวเอง

กรณี “อังเคิลอย่าไปฟังแม่ทัพภาคสอง เขาเป็นฝั่งตรงข้ามกับเรา… อังเคิลอยากได้อะไรก็บอก จะจัดการให้”

พอหลุดออกมา กลับบอกว่า “เป็นเทคนิคจิตวิทยาการเจรจา”

โธ่… ถ้าการยอมเขาไปทุกประตูเรียกว่า จิตวิทยาการเจรจา

งั้น “ก้มหัวให้เขาเหยียบ” ก็คงเป็น ทฤษฎีสร้างสัมพันธ์เชิงบวก น่ะสิ!

พูดแบบไม่ต้องกลัวยาว—นี่ไม่ใช่ negotiation นี่คือ self-devaluation

ลดค่าตัวเอง ลดสถานะประเทศ แล้วยังมีหน้ามาบอกประชาชนว่านี่คือ “วิธีนักการทูต”

ตรงข้ามกับทางฝั่งอนุทิน—ใช่ คนไทยจะชอบหรือไม่ชอบเขาเป็นอีกเรื่อง

แต่ สาระของถ้อยแถลง คือการยืนข้างอธิปไตยไทยแบบไม่สั่น

ทั้งการระงับข้อผูกพัน การเรียกร้องความจริงใจของคู่สัญญา

และการประกาศชัดว่า “ไทยไม่รังแกเขา แต่พร้อมตอบโต้ทุกทางถ้าแตะอธิปไตยไทย”

ผลลัพธ์?

เสียงตอบรับดีจากประเทศคู่เจรจา—เพราะนี่คือภาษาที่ รัฐปกติ เขาใช้

ไม่ใช่ภาษาของเด็กที่ไปขอ “อังเคิล” ช่วยจัดการให้

เพราะต่างชาติไม่ได้โง่ เขาอ่านเกมขาดว่าใครเล่นบทผู้นำ

ใครเล่นบท “เด็กขอของ”

⸻

และนี่คือความจริงที่เจ็บที่สุด

เมื่อสองภาพพฤติกรรมถูกวางข้างกัน

ประชาชนแทบไม่ต้องใช้แว่นขยายก็เห็นว่า

ใครเหมาะเป็นนายกรัฐมนตรีของไทย

และ ใครควรหุบปากพักก่อน เพราะทั้งทักษะ ทั้งสติ ทั้งความสามารถ

ตามเขาไม่ทันแม้แต่ให้เงาตัวเองเหยียบ

อย่าลืม—

เสียภาษีแพงก็แค่ยุคทรัมป์ แต่เสียอำนาจอธิปไตย… เสียทีเดียวแล้วเสียไปตลอดกาล

วันนี้ไม่ใช่เวลามาเล่นบทลับลวงพรางหรือทำเนียนเก่งระหว่างประมุขต่างชาติ

นี่คือพื้นที่ที่ต้องใช้ “ความสามารถจริง” ไม่ใช่ “ความกล้าเสี่ยงประเทศเพื่อเอาหน้า”

และถ้าทำไม่ได้—

ประเทศนี้ก็ไม่ได้มีพื้นที่เหลือสำหรับการทดลองงานผู้นำอีกแล้ว

จักษ์ พันธ์ชูเพชร

๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๖๘