วันที่ 20 ธันวาคม 2568 นายปฏิพล อภิญญาณกุล นักเขียนชื่อดัง ได้โพสต์ข้อความลงบนเฟซบุ๊ก "Padipon Apinyankul" ระบุว่า  เรื่องของจ่าเริง (จ.ส.อ.สำเริง คลังประโคน) . เป็นหนึ่งในเรื่องเล่าของหลาย ๆ ชีวิต ที่เป็นทหารด้วยจิตวิญญาณ

ตอนนี้ ไม่รู้ว่าทหารไทยที่บุกขึ้นไปตรงเนิน 350 จะพบร่างทหารไทย 2 นายในรูป หรือยัง ?

ที่บ้านของคุณแม่จ่าเริง กางเต้นท์งานศพพร้อมแล้ว รอเพียงร่างของลูกชายเท่านั้น 

จ่าเริง ไม่ใช่ทหารเกณฑ์ที่จับใบดำใบแดงเข้ามา แต่เขาเต็มใจสมัครเป็นทหาร และตั้งใจจะไปอยู่ในพื้นที่สีแดงทางภาคใต้ เมื่อเกิดสงครามชายแดนไทย-กัมพูชา จ่าเริงจึงไปปฏิบัติงานหน่วยหน้าอย่างจริงจัง .. เขาและเพื่อนทหารไทยชุดหนึ่ง บุกจากที่ราบต่ำขึ้นสู่ที่สูง นั้นคือปราสาทตาควาย ซึ่งฝ่ายเขมรตั้งกองกำลังดักอยู่ ปราสาทตาควายเข้ายึดยากมาก . พื้นที่ทางเดินขึ้นของฝ่ายบุก จะเสียเปรียบกว่าฝ่ายตั้งรับ แต่ด้วยหัวใจเต็มเปี่ยมของทหารไทย สาดกระสุนไป รุกคืบไป ... ○ เดินทีละก้าว กินข้าวทีละคำ ○ .. ทหารไทยจึงสามารถยึดปราสาทตาควายกลับคืนมาได้

จ่าเริง โทรหาพี่สาวว่า "ผมทำสำเร็จแล้ว" ทั้งบ้านต่างดีใจ โล่งใจ ภูมิใจ ในความสามารถและหน้าที่ทหารของเขา .. แต่สิ่งที่ยากกว่าปราสาทตาควาย ก็คือ เนิน 350 เนิน 350 เป็นเนินที่สูงกว่าปราสาทตาควาย  เปรียบเสมือนหอคอย  ถึงแม้เรายึดปราสาทตาควายได้แล้ว  /  เนิน 350 ซึ่งอยู่สูงกว่า คือจุดข่ม สามารถยิงปืนใหญ่ใส่ลงมา จากเนิน 350 ถึง ปราสาทตาควาย ห่างกันแค่ 300 เมตร เท่านั้น ถ้าให้เขมรยึดไว้  เป็นอันตรายกับทหารไทยที่อยู่ปราสาทตาควายอย่างมาก และไทยอาจจะเสียปราสาทตาควายไปอีกครั้ง จ่าเริง และ พลทหารภานุพงศ์ เสาร์สา รวมทั้งทีมหน่วยรุกคนอื่น ๆ จึงจำเป็นต้องบุกขึ้นไป เพื่อยึดเนิน 350 เนิน 350  เป็นทางป่ารกชัฏ  รอบ ๆ ทางขึ้นฝังระเบิดสังหารเอาไว้เต็มไปหมด .. การบุกขึ้นไป ก็คือการเดินเข้าสู่  "พื้นที่สังหาร" (Killing Zone)
ศัตรูมองลงมาเห็นเรา และรอเราอยู่แล้ว

แต่ถ้าไม่บุกเข้าถ้ำเสือ ไฉนเลยจึงจะไล่เสือออกจากถ้ำได้ ไล่ลงจากภูเขาได้ กลุ่มทหารไทยร่วมทีมหลายคน รู้ภารกิจนี้ดี และพวกเขารู้ว่า คนที่อยู่ที่บ้านต้องเตรียมตัวเตรียมใจร้องไห้ จัดงานศพให้พวกเขาพวกเขาไม่เคยคิดปฏิเสธ ภารกิจที่ยากเช่นนี้เลย . พวกเขารักครอบครัว และพวกเขาก็รักแผ่นดินไทย เขาเลือกทั้ง 2 อย่างในเวลาเดียวกันไม่ได้ . แต่เขาเลือกให้แผ่นดินสงบสุขก่อน แล้วครอบครัวจึงสงบสุขตามมาได้ ..  ความสงบสุขในวันข้างหน้า จะไม่ได้เกิดขึ้นแค่ครอบครัวเขาเท่านั้น แต่เป็นของทุกครอบครัวบนผืนแผ่นดินนี้ จ่าเริง ทิ้งประโยคสุดท้าย ก่อนบุกขึ้นเนิน 350 ว่า  "#ถ้าไปปักธงชาติไทยไม่ได้__ก็แค่เอาธงชาติไทยคลุมผม__เอากลับบ้าน__แค่นั้นเอง"
....
เสียงปืนกังวานลั่นไม่หยุด ทหารไทยทั้ง 2 นาย ล้มลง พลีชีพเพื่อแผ่นดิน . ที่เหลือจำต้องล่าถอยกลับไปวันนี้ทหารไทยจะบุกขึ้นไปใหม่ ..ขอให้พบร่างของพวกเขา และนำกลับบ้านได้สำเร็จด้วยเทอญ