ในยุคปัจจุบันที่เทคโนโลยีทางการแพทย์เจริญก้าวหน้า การรักษาปัญหาภาวะมีบุตรยากได้พัฒนาไปอย่างมาก ทำกิ๊ฟคือหนึ่งในเทคนิคการรักษาที่ได้รับความนิยมและให้ผลลัพธ์ที่น่าพอใจสำหรับคู่สมรสที่ประสบปัญหาการมีบุตร

ทำกิ๊ฟคืออะไร?

ทำกิ๊ฟ คือ เทคนิคการฝากตัวอ่อนลงในมดลูกหลังจากทำการผสมพันธุ์เซลล์ไข่และสเปิร์มภายนอกร่างกายแล้ว โดยคำว่า "กิ๊ฟ" มาจากภาษาอังกฤษ "GIFT" ซึ่งย่อมาจาก "Gamete Intra-Fallopian Transfer" หมายถึงการย้ายเซลล์สืบพันธุ์เข้าสู่หลอดไข่ เทคนิคนี้เป็นการรวมเซลล์ไข่และสเปิร์มเข้าด้วยกันภายในหลอดไข่ของผู้หญิง แทนที่จะเป็นในห้องปฏิบัติการ

กระบวนการทำกิ๊ฟ

ทำกิ๊ฟ คือ ขั้นตอนที่เริ่มต้นจากการกระตุ้นการไข่ตกของผู้หญิงด้วยฮอร์โมน เพื่อให้ได้ไข่จำนวนมาก จากนั้นจะดูดไข่ออกมาผ่านทางการผ่าตัดหรือการเจาะผ่านทางช่องคลอด ในขณะเดียวกัน ผู้ชายจะให้ตัวอย่างน้ำเชื้อ ซึ่งจะได้รับการคัดเลือกและเตรียมสเปิร์มที่มีคุณภาพดีที่สุด หลังจากนั้น เซลล์ไข่และสเปิร์มจะถูกนำเข้าไปวางในหลอดไข่ผ่านการผ่าตัดเล็กน้อย (laparoscopy)

ความแตกต่างระหว่างทำกิ๊ฟกับ IVF

ทำกิ๊ฟ คือเทคนิคที่แตกต่างจาก IVF (In Vitro Fertilization) อย่างชัดเจน โดย IVF จะทำการผสมพันธุ์เซลล์ไข่และสเปิร์มในห้องปฏิบัติการ จากนั้นปล่อยให้เจริญเป็นตัวอ่อนก่อนที่จะนำไปฝังในมดลูก ในขณะที่การทำกิ๊ฟจะนำเซลล์ไข่และสเปิร์มที่ยังไม่ได้ผสมกันไปวางในหลอดไข่ เพื่อให้การผสมพันธุ์เกิดขึ้นภายในร่างกายตามธรรมชาติ

ความแตกต่างระหว่างทำกิ๊ฟกับ ICSI

ทำกิ๊ฟ คือวิธีการที่ต่างจาก ICSI (Intracytoplasmic Sperm Injection) อย่างสิ้นเชิง เนื่องจาก ICSI เป็นเทคนิคที่ใช้เข็มเล็ก ๆ ฉีดสเปิร์มตัวเดียวเข้าไปในเซลล์ไข่โดยตรงภายในห้องปฏิบัติการ เทคนิคนี้เหมาะสำหรับกรณีที่สเปิร์มมีปัญหาด้านคุณภาพหรือจำนวน ในขณะที่การทำกิ๊ฟต้องการสเปิร์มที่มีคุณภาพดีพอที่จะสามารถผสมพันธุ์กับเซลล์ไข่ได้เองตามธรรมชาติ

ข้อดีและข้อจำกัดของการทำกิ๊ฟ

ทำกิ๊ฟ คือวิธีการที่มีข้อดีคือการให้การผสมพันธุ์เกิดขึ้นในสภาพแวดล้อมที่เป็นธรรมชาติภายในร่างกาย ทำให้มีความเป็นไปได้ที่ตัวอ่อนจะมีคุณภาพดีกว่า และมีอัตราการตั้งครรภ์ที่น่าพอใจ อย่างไรก็ตาม ข้อจำกัดของเทคนิคนี้คือต้องการให้ผู้หญิงมีหลอดไข่ที่ทำงานได้ปกติอย่างน้อยข้างหนึ่ง และต้องผ่านการผ่าตัด laparoscopy ซึ่งมีความเสี่ยงมากกว่าเทคนิคอื่น

การเลือกเทคนิคที่เหมาะสม

การเลือกใช้เทคนิคการรักษาควรปรึกษากับแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ โดยแพทย์จะพิจารณาจากสาเหตุของภาวะมีบุตรยาก อายุของคู่สมรส สภาพร่างกาย และปัจจัยอื่น ๆ เพื่อเลือกเทคนิคที่เหมาะสมและให้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับแต่ละคู่สมรส การทำความเข้าใจในแต่ละเทคนิคจะช่วยให้คู่สมรสตัดสินใจได้อย่างถูกต้องและมีความมั่นใจในการรักษา