เป็นที่สะเทือนอารมณ์สำหรับบรรดาคนรักสัตว์ไม่น้อย หลังมีผู้แชร์ภาพชายคนหนึ่งมีเพศสัมพันธ์กับสุนัขลงในสังคมออนไลน์ จนเป็นข่าวไปเมื่อไม่นานนี้ ซึ่งจากเรื่องดังกล่าว ด้านหนึ่งมีผู้บอกว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่มีมานานแล้ว เพียงแต่ไม่ได้มีการเผยแพร่กันเหมือนยุคนี้เนื่องจากข้อจำกัดด้านการสื่อสาร กับอีกด้านหนึ่งที่มองว่านี่เป็น “ภัยสังคม” รูปแบบใหม่ โดยเฉพาะกับยุคที่สื่อออนไลน์เข้าถึงคนทุกเพศทุกวัย

เพราะสิ่งที่พบ..ไม่ใช่เพียงพฤติกรรมส่วนบุคคลอีกต่อไป!!!

แต่เป็นการรวมตัวกันของกลุ่มคน “คอเดียวกัน” มีรสนิยมแบบนี้เหมือนกัน!!!

“โซ้ย สายพิณ” น.ส.ชัญญา ผสุพงษ์ กรรมการสมาคมสงเคราะห์สัตว์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ และดีเจคลื่น 99.50 สถานีจราจรเพื่อสังคม TRS เปิดเผยกับผู้สื่อข่าวของเราว่า ที่ผ่านมาได้รับเรื่องร้องเรียนดังกล่าว พร้อมทั้งภาพถ่ายผู้ชายกำลังมีเพศสัมพันธ์กับสุนัข ส่งเข้ามาพอสมควร ซึ่งตอนแรกเธอคิดว่าเป็นเพียงกรณีส่วนบุคคล และมีจำนวนไม่มากนัก

จนกระทั่งเมื่อลองเข้าไปตรวจสอบบนโลกออนไลน์ ตามที่มีผู้แจ้งเบาะแสมา กลับพบว่ามีเว็บเพจ หรือเว็บไซต์ที่รวมตัวของผู้มีรสนิยมทำนองนี้อยู่จริง และมีผู้เข้าร่วมอยู่ไม่น้อยเลย ที่สำคัญ..คนกลุ่มนี้จะมี “รหัสลับ” บางอย่าง ไว้พูดคุยแบบรู้กันเฉพาะในกลุ่ม และไม่เคยเปิดเผยตำแหน่งที่อยู่ เพื่อป้องกันการสืบสวนของบุคคลภายนอก

สายพิณ ตั้งข้อกังวลไว้ 2 เรื่อง เรื่องแรก..จากการเก็บข้อมูลการพูดคุยของคนกลุ่มนี้บนโลกออนไลน์ พบถ้อยคำที่เขียนบรรยายกันราวกับเป็นเรื่องปกติ เช่น “วันนี้เดินผ่านจะกลับบ้านแล้วเจอหมาตัวเมียตัวหนึ่ง เห็นบั้นท้ายแล้วเกิดอารมณ์อยากมากเลย”, “ใครพอแนะนำได้ไหม? จะทำอย่างไรถึงจะได้หมาตัวนี้เป็นเมียของเขา” เป็นต้น

ซึ่งอาจเข้าข่ายข่มขืนหรือล่วงละเมิด อันเป็นพฤติกรรมที่เสื่อมทราม เพราะความที่สัตว์ไม่สามารถพูดได้เหมือนมนุษย์ เราจึงไม่มีทางรู้ได้เลยว่ายินยอมหรือถูกบังคับ อีกทั้งเราไม่อาจทราบได้ว่า การที่มนุษย์มีเพศสัมพันธ์กับสัตว์ จะมีโอกาสรับเอาโรคภัยไข้เจ็บที่เดิมมีแต่เฉพาะในสัตว์ มาแพร่ต่อให้กับมนุษย์ด้วยกันหรือไม่?

เรื่องที่สอง..ยิ่งไปกว่านั้นและถือเป็นเรื่องต้องเฝ้าระวัง สายพิณ เล่าว่า ครั้งหนึ่งเคยเจอข้อความในกลุ่มดังกล่าวว่า
“ผมเป็นคนชอบได้กับสุนัข และเด็กอายุไม่เกิน 6 ขวบ” ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นเช่นนั้นจริงๆ ตามที่โพสต์หรือไม่? และถ้าหากเป็นจริง นี่เป็นเรื่องใหญ่มาก เพราะอาจเป็นภัยกับเด็กได้ ดังที่เป็นข่าวมาแล้วว่ามีคนร้ายข่มขืนเด็กจริงๆ แต่ถึงจะไม่เป็นความจริง เป็นเพียงการโพสต์ไปด้วยอารมณ์คึกคะนอง ก็ยังเป็นอันตรายอยู่ดี เพราะผู้ที่ไม่มีวิจารณญาณเพียงพอ เช่น เด็กและเยาวชน ที่เข้าไปพบการสนทนาดังกล่าวบ่อยครั้งเป็นปกติ ก็อาจคิดอยากริลองได้

“มันไม่ได้เป็นแค่เราเห็นตามข่าวนะ มันยังมีอีก และไม่ใช่น้อยๆ ด้วยที่รวมกลุ่มคุยกัน และไม่ใช่แค่นั้น อ่านข้อมูลไปเรื่อยๆ ปรากฏว่ามันมีบางคนที่หลุดออกมาว่า..ผมเป็นคนชอบได้กับสุนัขและเด็กอายุไม่เกิน 6 ขวบ..แล้วก็ไม่ใช่แค่คนเดียว อีกคน
ก็หลุดออกมาว่า..เหมือนกันเลย ชอบได้สุนัขกับเด็ก..มันไม่ใช่แค่สัตว์แล้ว มันเลยทำให้เราเริ่มคิดเลยว่า เขียนกันแบบนี้ไม่รู้ว่ามันเขียนเล่นหรือเขียนจริง

แต่ถ้ามันเป็นเรื่องเล่นๆ แล้วนำมาเขียนก็ไม่สมควร ถึงจะคุยเฉพาะกลุ่มแต่ว่าสังคมโซเชียลนี่ มันก็สามารถเผยแพร่ให้คนอื่นเห็นได้ แล้วคนที่คิดว่าตัวเองผิด จิตวิปริตอยู่คนเดียว พอไปอ่านเจอ มีกลุ่มก้อนเดียวกันหาพวกเข้ากัน แล้วก็ไปดึงกันขึ้นมาเป็นอะไรสักอย่างหนึ่งหรือเปล่า? เราก็เลยคิดว่าอย่างนี้มันอันตราย” สายพิณ กล่าว

สอดคล้องกับความเห็นของ ดร.วัลลภ ปิยะมโนธรรม ที่ปรึกษาโครงการศูนย์ให้คำปรึกษาและพัฒนาศักยภาพมนุษย์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ (มศว) ในฐานะนักจิตวิทยา ที่อธิบายว่า ในอดีตพฤติกรรมลักษณะนี้ อาจมีแต่เฉพาะสังคมชนบท ที่ผู้เลี้ยงปศุสัตว์บางรายเกิดอารมณ์ทางเพศ ด้วยความที่หาผู้หญิงยาก อีกทั้งอยู่กับสัตว์เป็นประจำจนไม่รู้สึกรังเกียจ จึงมีเพศสัมพันธ์กับสัตว์ที่ตนเลี้ยง

แต่ในปัจจุบัน..กลับพบผู้มีรสนิยมนี้ในเมืองมากขึ้น สะท้อนให้เห็นถึงภาวะ “สังคมป่วยไข้” ไม่เพียงแต่กลุ่มผู้นิยมมีเพศสัมพันธ์กับสัตว์เท่านั้น แต่ยังพบกลุ่มผู้มีพฤติกรรมประเภท “เบี่ยงเบน” อีกหลายแบบ ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มนิยมแลกเปลี่ยน
คู่นอน, กลุ่มนิยมภาพลามกอนาจารประเภทแอบถ่าย, กลุ่มนิยมสะสมชุดชั้นในใช้แล้ว เป็นต้น

“ตอนนี้อยู่ในสังคมเบี่ยงเบนทางเพศแล้วไง คืออะไรที่มันเปิดเผยมากไป หญิงกับชายเมื่อก่อนรุ่นผม ไม่ได้มีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงง่ายๆ เพราะผู้หญิงอยู่ในบ้าน ไม่ออกนอกบ้าน ไม่เที่ยวนะครับ เพราะนั้นเราก็หมกมุ่นหาโอกาสที่จะมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิง แต่ถ้าไม่ได้จริงๆ ก็เที่ยวโสเภณี สมัยนั้นโสเภณีมีเยอะมาก

พอหลังจากนั้นผู้หญิงเปิดตัวมากขึ้น เปิดเพศมากขึ้น มันทำให้ชักเบื่อ ต้องมาทำอะไรแปลกๆ มาทำกับเพศเดียวกันบ้าง เป็นกลุ่มเซ็กซ์บ้าง พอทำกับมนุษย์ด้วยกันก็เบื่ออีก ก็มาทำกับอะไรที่มันแปลกๆ ซึ่งยุคหนึ่งของญี่ปุ่นที่ดังมากที่สุดก็ทำกับตุ๊กตายาง ที่ปั้นตุ๊กตายางเป็นรูปคน ไปๆ มาๆ ก็เผยแพร่ไปเรื่อย มาทำกับเด็ก แล้วก็เป็นการค้าไป แล้วก็มาทำกับผู้สูงอายุ พอมาตอนนี้เริ่มเป็นสัตว์แล้ว ว่าทำแบบนี้มันสนุกยังไง” นักจิตวิทยาชื่อดังรายนี้ ระบุ

เมื่อถามว่า รสนิยมชอบมีเพศสัมพันธ์กับสัตว์ ในทางการแพทย์สามารถรักษาได้หรือไม่ ดร.วัลลภ กล่าวว่า พฤติกรรมเบี่ยงเบนประเภทต่างๆ นี้ จริงๆ แล้วรักษาได้ ขึ้นอยู่กับว่าเจ้าตัวจะยินยอมรักษาหรือไม่เท่านั้น และหากเข้ารับการรักษาตั้งแต่เนิ่นๆ ในระยะที่ยังไม่กลายเป็นภาวะเสพติด (Addict) โอกาสหายก็จะง่ายขึ้น

จึงฝากเตือนว่าหากพบเจอคนใกล้ตัวมีพฤติกรรมทำนองดังกล่าว ขอให้แจ้งตำรวจ หรือพามารักษา เพราะหากปล่อยไว้เป็นเวลานาน อาจลุกลามไปสู่การทำอันตรายกับผู้อื่นได้ ยิ่งมีสื่อออนไลน์ที่แสดงทั้งภาพและเสียง ยิ่งดึงดูดคนให้คนที่เข้าไปเห็นไปอ่าน รู้สึกว่ามีคนคิดเหมือนกัน ก็จะกล้าแสดงออกซึ่งรสนิยมแบบนี้มากขึ้น รวมถึงอาจทำให้ผู้ที่จากเดิมเพียงแต่คิดในใจ เกิดอยากริลองจริงๆ ก็เป็นได้

“ทุกอย่างรักษาได้หมดขึ้นอยู่กับว่าเจ้าตัวจะรักษาไหม เพราะพวกนี้คิดว่ามันเป็นความสุขไงครับ พอเป็นความสุขก็ไม่อยากรักษา เหมือนพวกติดเหล้า ติดยา มันรักษาได้หมด แต่มันเป็นความสุขเลยไม่คิดจะรักษา ต้องแจ้งตำรวจนะครับ เพราะพวกนี้ถือว่าเป็นความผิดปกติทางจิต

มันเป็นอันตรายอยู่แล้วเพราะมันเป็นปัญหาสุขภาพจิต เมื่อไหร่ที่ทำกับพวกนี้ได้มันก็สำส่อนสุดๆ ถ้าเป็นสังคมในกรุงที่ไม่ได้ใกล้ชิดกับสัตว์แต่ไปหาสัตว์มา นั่นก็อันตรายละ คือมันเริ่มเบี่ยงเบนหมดทุกอย่าง เมื่อก่อนยังน้อยมาก ยิ่งมีโซเชียลมีเดีย มันยิ่งทำให้ระบาด ล้างสมองคนมากขึ้น เพราะตัดเอาแต่ภาพดีๆ ที่สนุกสนาน มายั่วยุอารมณ์ทางเพศ” ดร.วัลลภ ฝากทิ้งท้าย

จากทั้งหมดนี้..เรื่องของผู้มีรสนิยมชอบมีเพศสัมพันธ์กับสัตว์ อาจไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ฟังแล้วขบขันหรือเฉยเมย อย่างที่เข้าใจกันอีกต่อไป เพราะมีเรื่องของ “สื่อสังคมออนไลน์” (Social Media) เข้ามาเกี่ยวข้อง ซึ่งที่ผ่านมาก็เห็นกันแล้วว่า สื่อใหม่นี้
ทรงอานุภาพเพียงใดในการเผยแพร่แนวคิดต่างๆ ทั้งดีและร้าย

โดยหากนำไปใช้อย่างถูกทาง ก็จะนำมาซึ่ง “พลังด้านสว่าง”ที่ทำประโยชน์แก่สังคม เช่น เครือข่ายประชาชนที่ผลักดันกฎหมายป้องกันการทารุณกรรมสัตว์ ที่ล่าสุดกำลังอยู่ในการพิจารณาของสภานิติบัญญัติแห่งชาติ (สนช.) หรือกลุ่มอื่นๆ เช่น เครือข่ายตรวจสอบการทุจริตของเจ้าหน้าที่รัฐ กลุ่มเตือนภัย
จุดเสี่ยงในพื้นที่ต่างๆ ฯลฯ

แต่หากใช้สื่อออนไลน์กันอย่างผิดๆ ก็จะเป็นบ่อเกิดของ “พลังด้านมืด” ที่ก่อปัญหาให้กับสังคม เช่น กลุ่มผู้นิยมมีเพศสัมพันธ์กับสัตว์ หรือเพศสัมพันธ์ในทำนองวิปริตรูปแบบต่างๆ ตามที่กล่าวมาข้างต้น แน่นอนว่าหากกลุ่มเหล่านี้ก่อตัวใหญ่ขึ้น มีผู้เข้าร่วมมากขึ้น เมื่อนั้นจะหยุดยั้งก็คงยาก เพราะมองว่าเป็นค่านิยมปกติ ใครๆ ก็ทำกัน

ดังนั้นจึงควร “ตัดไฟแต่ต้นลม” อย่าให้แนวคิดด้านมืดเหล่านี้แพร่ขยายเป็นวงกว้าง!!!

แก้วกานดา ตันเจริญ

SCOOP@NAEWNA.COM