ทุกเช้าจะมีพระมาบิณฑบาตร เป็นแถวยาวอย่างที่เห็น

สิ่งที่อยากจะทำก็จะได้ทำกันในวันนี้!

          ตั้งแต่เปิดคอลัมน์ "บี แหลมสิงห์" Made in nay pyi taw ยังไม่เคยได้เอาภาพของพม่ามาเนียนเลยสักครั้ง

          ฤกษ์งานยามดีวันนี้จัดหนักเอาชีวิตความเป็นอยู่ของเมือพม่ารามัญมาให้ได้ดูกันบ้าง ในสไตล์ของตัวผมเอง

          นั่นคือขอออกนอกกรอบซีเกมส์

          นี่เป็นช่วงยุครอยต่อหลาย ๆ อย่างของบ้านนี้เมืองนี้ พม่า กำลังคิดเปิดประเทศ และนำกีฬามาเป็นหนึ่งในบทนำให้เราท่านได้จดจำในทางใหม่

          พม่าวันนี้ถือว่าพร้อมไม่น้อย โดยเฉพาะทรัพยากรธรรมชาติ ที่ยังเหลือ ๆ อีกเพียบ

          ไม่แปลกที่จะได้เห็น"ความแตกต่าง"ของบ้านนี้เมืองนี้ที่ชัดเจนมากๆ

ร้านขายกาแฟ และชา ตามถนนหนทางมากมาย ปลาท่องโก๋ ราคาตัวละ 100 จ๊าด หรือ 3 บาท ส่วน กาแฟ แก้วละ 300 จ๊าด 9 บาท เสริฟพร้อมชาร้อน ที่เห็นนี่จ่ายไป 15 บาท

          .....ความแตกต่างก็คือ ผมพักอยู่รอยต่อระหว่างเมืองเก่ากับเมืองใหม่ นั่นคือ ปยินมะนา ตำบลเมืองเก่า ที่เชื่อมต่อสู่ เนปิดอว์ เมืองใหม่ ซึ่งเป็นเมืองหลวงแห่งใหม่

            เป็นเมืองหลวงใหม่ของพม่า จากที่เคยมีเมืองหลวงทั้ง พุกาม, อังวะ, ตองอู, หงสาวดี และย่างกุ้ง

            นาทีนี้เราได้เห็นอะไรมากมายในความต่าง

            จากสนามบินมุ่งหน้าเข้าเมือง พอเลี้ยวออกมาเท่านั้นจะได้พบกับถนนที่ขนาบข้างด้วยต้นไม้ และท้องนา!

          ริมทางจะมีท้องนา จนกระทั่งตัดมาเป็น"โซนโรงแรม" ที่จะมีแต่โรงแรมเต็มไปหมด และบ้านหลังใหญ่พร้อมเนื้อที่มหาศาลขนาดอาจจะเตะฟุตซอลหน้าบ้านได้

ร้านตัดผมในปินนามาร์ ราคา 2,000 จ๊าด หรือ 60 บาท ตัดได้สะอาด และนวดศรีษะ-คอ-บ่า-ไหล่ แถมให้เป็นพิเศษ

          สิ่งที่มาคั่นกลางก็คือ ห้างเล็ก ๆ 3 ห้าง ประมาณเทสโก้ หรือ บิ๊กซีบ้านเรา นั่นคือ จังค์ชั่น, โอเชี่ยน และแคปปิตอล

          สินค้าครึ่งหนึ่งในแต่ละห้าง เป็นผลิตภัณฑ์จากประเทศไทย

          เรื่อยเปื่อยตั้งแต่น้ำปลา, มาม่าไวไวยำยำ จนกระทั่งเสื้อผ้า มักจะติดป้ายราคาไทยไว้ในตัวของสินค้า

          นอกจากโซนโรงแรมแบบนี้ ยังมีโซนราชการ ต่อด้วยโซนบ้านพักข้าราชการแนบชิดติดทะเลสาบ ตกกลางคืนติดไฟสีเขียวรอบทะเลสาบสะท้อนกับน้ำแล้วสวยงามมาก

เบียร์พม่า ยี่ห้อตามชื่อประเทศใหม่คือ "เมียนมาร์เบียร์" ขวดละ 1,300 จ๊าด หรือ 39 บาท ถ้าเบียร์สดแก้วละ 600 จ๊าด หรือ 18 บาท

          ที่สำคัญที่นี่ไม่มีรถติด

          ถนนใหม่ใหญ่โต โดยเฉพาะถนนเข้ารัฐสภาที่กว้างใหญ่เกือบ 20 เลน ชนิดเครื่องบินร่อนลงได้อย่างสบาย ๆ

          อีกทั้งแนวถนนสู่เนปิดอว์ มีวงเวียนต่าง ๆ ที่มีกุหลาบแดงและขาวใหญ่เป้งเป็นสัญลักษณ์ตรงกลาง

          นั่นคือถนนสู่ใจกลางเมือง

          กลับกันในรอบนอก เขตเมืองเก่าดูเหมือนจะหาความเจริญเทียมเท่ากับเนปิดอว์ไม่ แต่กลับมีความสะดวกสบายกว่า

          ปยินมะนา หาอะไรกินง่ายกว่า เนื่องจากมีคนมาอยู่ที่นี่ก่อนเป็นเขตเมืองเก่า ทุกอย่างเรียบง่าย ดังภาพที่นำมาประกอบทั้งหมดที่เห็น

"ปาเอญ่า"ข้าวผัดสเปน หรือ "นาซิโกเร็ง"ข้าวผัดมาเลย์ ที่ว่าแน่ ๆ ต้องดวลกับ"ถะเม็งโจ้"ข้าวผัดพม่า ที่มีน้ำจิ้มหอมซอย,แตงกวา,พริก และมะนาว จานละ 1,500 จ๊าด หรือ 45 บาท

          คำว่า คลาสสิค ใช้ได้ทีเดียว

ปยินมะนา เป็นหนึ่งใน 3 ตำบลเก่าที่ตั้งแต่อยู่ก่อนจะกำเนิดเนปิดอว์ เช่นเดียวกับ ตะโกง กับ แลเว ขณะที่ถูกสร้างขึ้นใหม่คือ ไชยสิริ, ปุพพสิริ, ชัมพุสิริ, ทักขิณสิริ และอุตตรสิริ  

            ที่นี่จึงเห็นคนพลุกพล่าน แต่เมื่อผ่านไปสักระยะสู่เขตเมืองใหม่ทุกอย่างจะค่อย ๆ เงียบลง และเงียบลงไปเรื่อย ๆ

            ............ความเจริญเติบโตทางวัตถุ กำลังจะทำให้ เนปิดอว์ น่าสนใจเป็นอย่างมากกับคำถามที่ว่า ทำไมถึงสร้างโรงแรมมากมายขนาดนี้ ทำถนนสุดหรูอลังการ์

          มีแผนอะไรต่อเนื่องจากนี้

รับหนังสือพิมพ์ไปอ่านกันเล่น ๆ มั๊ยครับ

          แต่ในทางกลับกัน เนปิดอว์ เร่งสร้างทรัพยากรที่เขาเสียไปในการสร้างเมืองใหม่ นั่นคือ เขาปลูกต้นไม้ทดแทน และถ้าไม่จำเป็นต่อให้ระเบิดตรงจุดนั้นไปแล้ว ก็จะไม่ตัดต้นไม้ทิ้ง

          มนุษย์ควรอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ที่นี่ตอบโจทย์ได้ชัดเจนมาก

          ความเจริญไม่ได้มาทำลายธรรมชาติ

          นี่คือความแตกต่างอย่างลงตัวที่สุด ณ เวลานี้

          อีก 15 ปีค่อยว่ากัน!!!!

ที่นี่ก็ยังเทินหัวขายของ และขนของเป็นกิจวัตร

ร้านเช่าวีดีโอ ติดโปสเตอร์ง่าย ๆ ส่วนหนังก็ใส่ตะกร้าเลือกเอาตามชอบใจ

นึกว่าขายปลาหมึกแต่ที่ไหนได้ อยากรวยเชิญเลยนะครับพี่

ร้านขายหมาก มีให้เห็นกันแทบจะตลอดทาง

โรงหนังมินิเธียร์เตอร์ ภาพยนต์ที่ฉายล่าสุดคือ "เดอะ ฮ็อบบิท"

ที่นี่มียังมีการใช้ ม้า กับ วัว เป็นพาหนะ

ขับรถที่นี่ก็ต้องระวังเพราะจะมี แพะ ข้ามถนนตามนี้

บี แหลมสิงห์