ต้องถือว่า “แรง” เอาเรื่องพอสมควรกับการออกประกาศคำสั่งหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) ที่ 13/2559 ของ “พล.อ.ประยุทธ์ จันทรโอชา” เรื่องการป้องกันและปราบปรามการกระทำความผิดบางประการที่เป็นภยันตรายต่อความสงบเรียบร้อย หรือบ่อนทำลายระเบบเศรษฐกิจและสังคมของประเทศ

หรืออีกนัยหนึ่ง คือ เป็นคำสั่งเพื่อรองรับนโยบายปราบ “มาเฟีย” และ “ผู้มีอิทธิพล” โดยเจาะจงไปที่ 3 พฤติกรรมต้องห้าม คือ

1.กระทําความผิดโดยการข่มขืนใจให้กระทําการใด ไม่กระทําการใด หรือจํายอมต่อสิ่งใดโดยทําให้กลัวว่าจะเกิดอันตรายต่อชีวิต ร่างกาย เสรีภาพ ชื่อเสียง หรือทรัพย์สินของผู้ถูกข่มขืนใจนั้นเองหรือของผู้อื่น

2.แสดงตนให้บุคคลอื่นเกรงกลัว ไม่กล้าขัดขืนหรือร้องเรียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ให้ดําเนินการเพราะเกรงภัยจะเกิดแก่ตน

3.ดํารงชีพด้วยการกระทําผิดกฎหมายการกระทําตามวรรคหนึ่ง ให้หมายความรวมถึงการใช้ จ้างวาน หรือสนับสนุนการกระทําใดๆที่เป็นการกระทําความผิดตามวรรคหนึ่งด้วย

ขณะที่ข้อใหญ่ใจความของคำสั่งฉบับนี้คือ การติดดาบให้อำนาจ “ทหาร” ให้สามารถทำหน้าที่ในฐานะ “เจ้าพนักงาน” ในการปราบปรามมาเฟียและกลุ่มอิทธิพลต่างๆ โดยสามารถบุกเข้าตรวจค้นไม่ต้องมีหมายศาล สามารถควบคุมตัวบุคคลเป้าหมายพร้อมทั้งยึดและอายัดทรัพย์สินไว้เพื่อตรวจสอบได้

มุมหนึ่ง ก็ต้องบอกว่า การออกคำสั่งครั้งนี้สะท้อนถึงความเอาจริงเอาจังของ พล.อ.ประยุทธ์ในเรื่องการปราบปรามกลุ่มมาเฟียและผู้มีอิทธิพลต่างๆ ซึ่ง “สุจริตชน” ทั่วไปไม่จำเป็นต้องรู้สึกเดือดเนื้อร้อนใจแต่ประการใด เพราะถ้าไม่ทำอะไรผิด ก็คงไม่มีใครมาจับหรือมาวุ่นวายอยู่แล้ว

ที่สำคัญ คำสั่งนี้ก็น่าจะส่งผลดีให้กับเราท่านทั่วไปเสียด้วยซ้ำ เพราะอย่างที่ทราบกันว่า เดี๋ยวนี้ทั้งยาเสพติด บ่อนพนัน นักเลง มาเฟียทั้งตัวเล็ก ตัวใหญ่ มีอยู่แทบทุกที่ และสร้างความเดือดร้อนรำคาญให้กับชาวบ้านได้ไม่เว้นแต่ละวัน จึงจำเป็นต้องใช้มาตรการที่เด็ดขาดมาจัดการกับกลุ่มคนพวกนี้เสียบ้าง

แต่ในทางปฏิบัติจะเป็นเช่นนั้นได้จริงหรือไม่?

คนธรรดาสามัญจะไม่ต้องเดือดร้อน ไม่ต้องได้รับผลกระทบจริงหรือ?

เพราะปฏิเสธไม่ได้ว่า คนดี คนเลว เดี๋ยวนี้มันมีอยู่ในทุกวงการทั้งข้าราชการ ทหาร ตำรวจ นักข่าวหรือที่ไหนก็แล้วแต่ ในขณะที่คำสั่งที่ออกมาไม่มีมาตรการการตรวจสอบหรือถ่วงดุลการทำหน้าที่ ของเจ้าพนักงาน ดังนั้นหากเกิดกรณีการนำอำนาจไปใช้กลั่นแกล้งข่มแหงคนสุจริต แล้วใครจะรับผิดชอบ

นอกจากนี้ก็ยังมีกรณีการใช้ “ดุลยพินิจ” ของเจ้าหน้าที่ที่อาจจะก่อให้เกิดปัญหาตามมาได้

เพราะจากคำสั่งที่เรียกได้ว่า ให้อำนาจและครอบคลุมพฤติกรรมความผิดชนิด “ครอบจักรวาล” โดยเฉพาะพฤติกรรมตามข้อ 1 ที่นำมาซึ่งการถูกนำไปตีความ จนชาวบ้านหรือกลุ่มมวลชนที่เคลื่อนไหวเรียกร้องประเด็นปัญหาในพื้นที่ของพวกเขา อาจจะถูกตามเล่นงานเอาได้ง่ายๆ ฐานเข้าข่าย “ผู้มีอิทธิพล”

เรื่องนี้เคยเกิดขึ้นนะครับ ไม่ใช่ไม่เคย

อย่างกรณีล่าสุด ที่กำลังเป็นที่โจษขานของกลุ่มนักเคลื่อนไหวในเวลานี้ คือ เหตุการณ์เมื่อวันที่ 29 มีนาคม ที่เจ้าหน้าที่ทหารบุกเข้าไปควบคุมตัว นายละม่อม บุญยงค์ ชาวประมง จ.ระยอง กับพวกอีก 2 คน ซึ่งเป็นแกนนำเคลื่อนไหวกรณีพิพาทระหว่างชาวบ้านกับเทศบาลระยองที่จะเข้ามาไล่รื้อบ้านและพื้นที่ทำประมงของพวกเขาซึ่งต่อมามีการเปิดเผยหนังสือบันทึกการเชิญตัวของกองพันทหารราบที่ 6 กรมทหารราบที่ 2 กองพลนาวิกโยธิน ระบุว่า เป็นการเชิญมาสอบถามข้อเท็จจริงตามแนวทางการปฏิบัติในการปราบปรามผู้มีอิทธิพลในพื้นที่รับผิดชอบ

เห็นแล้วหรือเปล่าครับว่า มันมีช่องโหว่อยู่ตรงไหน และใช่การใช้ดุลยพินิจของเจ้าหน้าที่หรือเปล่า?

ยิ่งเวลานี้ มีการเคลื่อนไหวคัดค้านและข้อพิพาทระหว่างชาวบ้านกับโครงการของรัฐหรือเอกชนที่ส่งผลกระทบต่อพื้นที่เกิดขึ้นอยู่มากมายทั่วประเทศ เช่น กรณีโรงไฟฟ้าถ่านหิน กรณีเหมืองทอง

จะมีอะไรเป็นหลักประกันว่า คนเหล่านี้จะไม่ถูกเหมารวมเป็นผู้มีอิทธิพล เพราะถ้าจะ “หาเหตุ” ให้กันจริงๆ ก็ตั้งแง่จับยัดว่าเข้าข่ายพฤติกรรมตามข้อ 1 ได้สบายๆ

ที่พูดไม่ได้ต้องการตั้งป้อมคัดค้านนะครับ แต่รัฐบาล และ คสช. จำเป็นต้องมีมาตรการควบคุมตรวจสอบการทำงานในเรื่องนี้ให้ชัดเจนครับ ไม่อย่างนั้นอาจเกิดปัญหาขึ้นมาในภายหลัง

รัฐบาลและคสช.ต้องระวังเอาไว้ให้ดีครับ

อย่าเปลี่ยนคนที่ชื่นชอบ ให้กลายเป็นคนที่ชิงชังโดยไม่จำเป็น

มะลิลา