สุขสันต์วันปีใหม่ไทยครับ ขออวยชัยให้พรวันสงกรานต์สำหรับผู้อ่าน“แนวหน้า” ทุกท่าน ให้มีความสุขสนุกสนาน อยู่ร่วมกับครอบครัวอย่างอบอุ่น เดินทางปลอดภัยไร้อุบัติเหตุพิษภัยใดๆทั้งไปและกลับ

สงกรานต์ปีนี้แล้งจัดเป็นประวัติการณ์ สำหรับผู้ที่ชื่นชมเทศกาลอันชุ่มฉ่ำนี้ อาจจะกร่อยกันไปบ้าง แต่ประเพณีไทยที่งดงามและการได้คืนสู่อ้อมอกอบอุ่นของครอบครัวอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา น่าจะเป็นสิ่งดีงามที่สำคัญยิ่งกว่าสิ่งใด ส่วนความสนุกสนานกับการเล่นสาดน้ำ ปีนี้ก็ต้องเน้นประหยัดน้ำใช้ประใช้พรมหรือพ่นด้วยกระบอกฉีด ตามนโยบายรัฐบาลและความจำเป็นในชีวิตยามที่น้ำเหลือน้อย มีอยู่อย่างจำกัด ขืนใครยังสาดน้ำโครมๆเป็นถังๆ เป็นต้องถูกสังคมช่วยกันประณามแน่

มาต่อกันเรื่อง “รีไซเคิลน้ำ” ที่สัปดาห์ก่อน ท่านนายกฯประยุทธ์ จันทร์โอชาให้ความสำคัญสั่งกระทรวงเกษตรและสหกรณ์,กระทรวงมหาดไทย,กระทรวงอุตสาหกรรม, กระทรวงวิทยาศาสตร์ฯ รวมทั้งหน่วยงานอื่นที่เกี่ยวข้องไปวิจัยพัฒนา ร่วมพิจารณาให้ได้ผลสัมฤทธิ์โดยเร็ว ทั้งให้ดูตัวอย่างประเทศเพื่อนบ้านที่ประสบความสำเร็จด้วยดีอย่างสิงคโปร์และอิสราเอล ซึ่งผมได้ขยายความเล่าเรื่องของสิงคโปร์ที่ถือเป็นผู้นำด้านบริหารจัดการน้ำในภูมิภาคอาเซียนนี้ ด้วยการตั้งโรงงาน“รีไซเคิลน้ำ”และการผลิตน้ำจืดจากน้ำทะเล ด้วยโรงงานแยกเกลือออกน้ำทะเล

แต่การทุ่มเทลงทุนโรงงานรีไซเคิลน้ำ ไม่ใช่ทั้งหมดของปัจจัยความสำเร็จของสิงคโปร์ในการแก้ไขปัญหาการขาดแคลนน้ำ เรื่องนี้จึงต้องขยายต่อในตอน 2 นี้

สิงคโปร์มีผู้นำที่มีวิสัยทัศน์และมุ่งมั่นแก้ปัญหาชาติ อย่างเรื่อง“น้ำ”ที่ขาดแคลนจนต้องพึ่งพาซื้อจากมาเลเซีย กลายเป็นเรื่องที่ส่งผลต่อความมั่นคงของประเทศ จึงได้กำหนดเป้าหมายให้สิงคโปร์ต้องพึ่งพาทรัพยากรน้ำของตัวเองให้ได้เพียงพอ ก่อนข้อตกลงสั่งซื้อน้ำมาเลเซียฉบับล่าสุดจะหมดอายุลงในปีพ.ศ.2604 หรืออีก 45 ปีข้างหน้า และเขาก็เดินหน้าทำตามเป้าหมายอย่างจริงจังในทุกมิติ

สิงคโปร์ตั้งคณะกรรมการบริหารงานด้านน้ำ ชื่อว่า Public Utility Board (PUB) ดูแลบริหารจัดการน้ำทั้งระบบอย่างบูรณาการ จึงสามารถบริหารจัดการน้ำอย่างมีประสิทธิภาพ ให้เกิดความยั่งยืน โดยพัฒนานวัตกรรมโรงงานรีไซเคิลน้ำที่ทันสมัยมีคุณภาพสูง เป็นแบบอย่างการแก้ปัญหาให้ประเทศอื่นๆ ที่ประสบปัญหาขาดแคลนน้ำ

ความสำเร็จดังกล่าว ประชาชนสิงคโปร์ก็มีส่วนร่วม โดยปรับเปลี่ยนทัศนคติยอมรับน้ำที่ผ่านการใช้แล้วหรือน้ำรีไซเคิลมาใช้อุปโภคบริโภค นอกจากนั้นการใช้แหล่งเก็บน้ำเป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจและเป็นศูนย์รวมชุมชน ทำให้ประชาชนรู้สึกเป็นเจ้าของทรัพยากรน้ำ ตระหนักคุณค่าของน้ำ

ขณะเดียวกัน สิงคโปร์ก็ใช้“กลไกราคา” ทำให้ประชาชนประหยัดน้ำ โดยโครงสร้างค่าน้ำจะประกอบด้วย ค่าน้ำ,ค่าภาษีอนุรักษ์น้ำ,ค่าบำบัดน้ำเสีย และค่าธรรมเนียมสุขภัณฑ์ ทั้งนี้ รายได้ค่าน้ำยังนำมาใช้ในการวิจัยและพัฒนาวิธีการใหม่ๆที่มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้นในการผลิตและสูบจ่ายน้ำประปา และก่อสร้างแหล่งกักเก็บน้ำเพิ่มเติมให้เพียงพอกับความต้องการในอนาคต

น้ำประปาสิงคโปร์ที่มีส่วนผสมของน้ำรีไซเคิล สามารถดื่มได้โดยตรงจากก๊อก มีการควบคุมและตรวจสอบคุณภาพตลอดกระบวนการผลิต ตั้งแต่น้ำดิบจนถึงน้ำประปา แต่ละเดือนมีการวิเคราะห์คุณภาพน้ำมากกว่า 80,000 ครั้ง และวิเคราะห์สารเคมีในน้ำมากกว่า 290 รายการ ซึ่งมากกว่าที่องค์การอนามัยโลก(WHO) กำหนดไว้ถึง 130 รายการ การจัดการด้านคุณภาพน้ำได้รับการทบทวนปีละ 2 ครั้ง จึงเป็นการสร้างความมั่นใจให้กับการใช้น้ำที่ผ่านการรีไซเคิลเป็นอย่างดี

น้ำรีไซเคิลจากโรงงาน NEWater ยังถูกผลิตในรูปแบบน้ำบรรจุขวด เพื่อใช้ในกิจกรรมเพื่อสังคมตลอดจนงานกีฬาและงานพิธีระดับชาติ เพื่อสร้างการยอมรับจากสาธารณชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลุ่มเยาวชนให้ภาคภูมิใจในผลลัพธ์ของการใช้เทคโนโลยีเพื่อแก้ไขปัญหาน้ำของชาติอย่างยั่งยืนด้วย

นี่แหละครับ นอกจากตั้งเป้าหมายอย่างมีวิสัยทัศน์ ต้องมุ่งมั่นและมีฝีมือมีนวัตกรรมเพื่อไปให้ถึงเป้าหมาย ที่สำคัญยังต้องทำให้ประชาชนร่วมมือด้วยอย่างมีสำนึก....

ไทยเราถ้าเริ่มที่สร้างสำนึกประชาชนให้รู้คุณค่าน้ำ ใช้น้ำอย่างประหยัดและมีประสิทธิภาพให้ได้อย่างจริงจัง หรืออาจต้อง
บังคับบ้างด้วยภาษีน้ำ ส่วนรีไซเคิลน้ำแค่เท่าที่จำเป็น ก็น่าจะแก้ไขอะไรไปได้เยอะแล้วเพราะเราไม่ได้ขาดแคลนน้ำมากเหมือนสิงคโปร์...ที่สำคัญขอให้มุ่งมั่นทำให้จริงเถิด

สาโรช บุญแสง