“รักนะซุปซุป”เปรี้ยวนิดหวานหน่อยอร่อยนะเธอ! ผลงานของค่าย “เอ็ม พิคเจอร์ส”และ “Monwichit”ผลงานการกำกับของผู้กำกับหน้าใหม่“เกรียงไกร มณวิจิตร”

“มินนี่” สาวสวยผู้ฝันอยากจะเป็นเชฟทำอาหารเหมือนคุณทวดผู้เป็นพ่อครัวใหญ่ในวังหลวงในอดีตสมัยฟาตอนี แต่เธอทำอาหารแย่ถึงแย่ที่สุด “มินนี่” ลงทุนไปเรียนทำอาหารกับเชฟชื่อดังที่มาทางสายเดียวกับปู่ทวดของเธอ จนทำให้ได้เข้ามาทำงานใน “ฮันซัส” ร้านอาหารสไตล์มลายูชื่อดัง 

“ฮันซัส” หนุ่มรูปหล่อเพิ่งเข้ามารับมรดกร้านอาหารจากพ่อที่เสียชีวิตเขาเคยเจอและแอบชอบ “มินนี่” มาก่อน เลยรีบรับสาวที่ตัวเองหลงรักโดยที่เธอไม่รู้ตัว แต่ทำงานวันแรก มินนี่ ก็ทำให้ร้านเกิดเรื่องถูกริบรางวัลมุสลิมสตาร์ “มินนี่” กับเชฟต้องรับผิดชอบด้วยการออกตามหาซุปเนื้อวัวหลังวังในตำนานสูตรของปู่ทวดเธอเพื่อแก้ไขสถานการณ์

เข้ม-หัสวีร์ ภัคพงษ์ไพศาล รับบท “ฮัลซัส” พระเอกของเรื่องชัดเจนมากๆ ในความเป็นพระเอกที่แสนดี หล่อ รวย ที่ซ่อนอยู่ในความเป็นลูกคุณหนูเจ้าอารมณ์ บทกุ๊กกิ๊กก็ดูน่ารัก บทดราม่าก็สอบผ่านสมาย-ซัซนี วิระฉัตร สวยใสน่ารักๆ ในแบบสาวอิสลาม บทเด่นเดินเรื่องตลอดบทหนังเน้นๆ ให้มินนี่เป็นตัวละครที่โชว์เยอะแยะ น่ารักๆ ร้องไห้เสียน้ำตา ดราม่า กุ๊กกิ๊กในลุคที่ใสๆ สบายๆ “เข้ม” จับคู่กับ “สมาย” ได้แบบน่ารักๆ เข้าขากันดี ทำให้หนังดูสบายๆ เป็นคู่ที่ดูลงตัว

เต้-ปิติศักดิ์ เยาวนานนท์ สบายๆ ดูดีมีพลังกับบทเชฟ เต็มที่ทั้งการแสดงสีหน้าท่าทาง ผสมๆ กับลุคที่ดูอวบอิ่ม/สมบูรณ์ เวลาทำอาหารก็ดูทะมัดทะแมง สมกับเป็นเชฟมือหนึ่ง ด้าน นุ๊ก-สุธิดาเกษมสันต์ ณ อยุธยา จัดเต็มเน้นๆ เข้มๆ บีบอารมณ์กับบท “เฟย่า ซูเชฟ”ที่หลงรักเซฟ กึ่งๆ จะเป็นตัวอิจฉาความสวยในชุดอิสลาม ผสมๆ กับการแสดงแบบเค้นๆ อารมณ์ชัดเจนทางสีหน้าแววตา ทำให้บทนี้ดูเด่นมากๆ “เต้” กับ “นุ๊ก” ส่งบทในส่วนดราม่า น้ำตาสั่งได้แววตาสื่ออารมณ์ได้ดีทั้งคู่ไม่แพ้คู่พระ-นางที่เน้นกุ๊กกิ๊กน่ารักๆ เป็นหลัก

เกรียงไกร มณวิจิตร ผู้กำกับทำ “รักนะซุปซุป” ออกมาเป็นหนังที่ดูสบายๆ ย่อยง่ายๆ ดูไปยิ้มไปพอเดาเรื่องได้ตัวละครออกมาในแบบการ์ตูนๆ น่ารักๆ ออกจะเว่อร์ๆ โลกสวย ตัวร้ายก็ไม่ร้ายจนสุดโต่งการตามหาสูตรอาหารประจำตระกูล บทหนังเกือบจะดี แต่ก็ยังขาดๆ เกินๆบทเฉลยบทสรุปยังขาดลูกเล่น ช่วงตามหาสูตรอาหารง่ายเกิน น่าจะขยี้ใส่ลูกเล่นมากกว่านี้ มุขตลกมีทั้งที่ขำและไม่ขำ แต่ส่วนใหญ่จะออกมาในทางแป๊กซะมากกว่า

ในส่วนของการทำอาหาร ซึ่งเป็นหัวใจของหนังแนวทำอาหารในหนังอาจจะไม่ได้ออกมาดูยิ่งใหญ่อลังการงานสร้างหรือเว่อร์มากๆ ออกมาง่ายๆ จนดูง่ายน่าเสียดาย ที่อาหารจานเด่นในเรื่องน้ำซุปวังหลวงหรืออาหารจานสุดท้าย ดูแล้วไม่รู้สึกว่าจะอร่อยโดดเด้งไปกว่าจานอื่นๆยังไง สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนคือการใส่คำสอนของศาสนาอิสลามเข้ามาในหนังแบบไม่อ้อมค้อม เพลงกับดนตรีประกอบช่วยเพิ่มความเพลิดเพลินในระหว่างดู ทั้งเพลง “ดาแลดวงใจ” จังหวะสนุกๆ จาก “มาโก้ มะนารากับ เวยเวย” และเพลง Tasted of Love จาก แอลวิน-กาวิสราศักด์รดากูล ฟังสบายๆ ทั้งสองเพลง

“รักนะซุปซุป” อาจจะไม่ใช่หนังรักที่โดนใจ แต่ก็เป็นหนังรักใสๆที่ไร้มลพิษ มีแต่สิ่งดีงามให้กำลังใจกับชีวิต ตลอดเรื่องตัวละครจะไม่โดนตัวสัมผัสตัวกันเลย ยกเว้น...ตัวกุ๊ก ที่โดนตัวร้ายจับมาซ้อม เท่านั้น งานนี้ไม่ใช่ New Nomal แต่เป็นเรื่องศาสนาล้วนๆ อร่อยน่ากินระดับ 5/10 คะแนน