02.17 น. ในคืนวันหนึ่ง ในเมืองเล็ก 17 เด็กๆ ชั้นประเถม วิ่งออกจากบ้าน ไปพร้อมๆ แชะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย สังคมจึงหาคำตอบ ว่า เด็กๆ หายไปไหน ใครเป็นคนทำเวเพินส์(Weapons) มาพร้อมกับ บรรยากาศ ความเขย่าขวัญ ความมืดที่ชวนเสียวสันหลัง ชวนให้ ตามดูว่า เด็กหายไปไหน เป็นเรื่องเกิดจากอะไรกันแน่ ภูติผีปีศาจ ลัทธิ ไสยศาสตร์ มนต์ดำ แม่มด ฆาตกรโรคจิต  มนุษย์ดาว เรื่องเหนือธรรมชาติ หรือเป็นเพียงแค่ความฝัน คิดเอาเอง ไม่ใช่เรื่องจริง ฯลฯ และรอดูว่า เด็กๆ จะอยู่หรือตาย จะกลับมาหรือไปแล้วไปลับ

หนังเล่าเรื่อง ผ่าน 7 ตัวละครหลัก ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับ การหายตัวไปของเด็กๆโดยค่อยดึงเข้าไปสู่ปมชีวิตของละคนที่มี ปม มีแผล ในใจ ที่ต่างกันออกไป ทำให้เรื่อง ดูสนุก เชื่อม/เดินเรื่องไปพร้อมกับการหายตัวของเด็กๆได้อย่างมีสีสัน ตัวหนังสะท้อนปัญหาต่างๆที่สามารถเกิดขึ้นกับทุกคน สังคม การดำเนินชีวิตจริงๆ ในปัจจุบัน ครู/ตำรวจ ที่ต้องอยู่ในกฏระเบียบ ห้ามแหกคอก การงานที่มีปัญหา พ่อแม่ที่หวงลูกเกิน ภรรยาขี้หึง สาวโสดขี้เมา สาวโรคจิต รักร่วมเพศLGBTQ การบูลลี่ ปัญหาครอบครัว 

เวเพินส์(Weapons) มี เส้นเรื่องที่ แข็งแรง อยู่ที่ การรอดูว่า เด็กๆ หายไปไหน หายไปได้อย่างไร ใครเป็นคนทำ ทำให้คนดูใจจดใจจ่อ ติดอยู่กับส่วนนี้ โดยใช้ เรื่องราวของ ตัวละคร แต่ละตอน มาขยี้ มาเพิ่ม ความสนุก เพื่ม อารมณ์หลากหลาย ให้กับตัวเรื่องต้องชมบทหนังที่ดี นำเสนอเรื่องได้แบบสุดๆ หนังไม่ได้แบ่งแยกเป็น แต่ละบท/แต่ละตอน อาจชวนให้นึกถึง การเล่าเรื่องแบบ ราโชมอน เหตุการณ์เดียวแต่คนละมุมมอง ที่ เอาเข้าจริงๆ แล้วไม่ใช่..แต่ละเรื่อง แยกจากกันแบบชัดเจน แต่ที ส่วนเชื่อมต่อกัน เล่าเรื่อง เหมือน ดู หนังซีรี่ย์ ที่แต่ละ EP จะเล่าเรื่องของ แต่ละคน เพียงแต่ใน..เรื่องนี้ สั้นกะทัดรัด แต่ดึง คนดูให้เข้ากับตัวเรื่อง เชื่อม/ส่งต่อ ในแต่ละตัวละคร ในภาพที่ต่างกันไม่ซ้ำกันแม้จะอยู่ในที่เดียวเวลาเดียวกัน ทำให้ ดูแบบสนุก ไม่ดูซ้ำจำเจ ไม่รู้สึกย่ำอยู่กับที่ แต่ รู้สึกส่งไม้ต่อเดินไปข้างหน้าตลอดเวลาตัวละครทุกตัวถูกผูกให้ ตกเป็นผู้ต้องสงสัย แต่..คอหนังแนวนี้ พอตัวละครมาครบ อาจจะพอเดาได้ แต่ก็อาจจะลังเล รู้ว่า ..ไม่ใช่ มันชัดเจนเกินไป หนังอาจจะหลอกให้หลงทาง

ผู้กำกับแซ็คเครกเกอร์ทำเวเพินส์(Weapons)ออกมาดูสนุกไม่แพ้เรื่องก่อนหน้านี้ Barbarian อาจจะไม่ได้เน้นความน่ากลัวไม่มีฉากสะดุ้งตุ้งแช่ไม่ตกใจปุ๊บปั๊บ แต่ด้วย เรื่องราวการนำเสนอ งานด้านภาพที่น่ามืดๆไม่สว่างไสว ขยี้ด้วย ดนตรีประกอบ เพลงประกอบ การจัดต่อที่ฉับไว นักแสดงเล่นดีเข้ากับบท ทำให้ รู้สึก ถึงเข้าน่ากลัวของเรื่องแต่..พอถึงเวลาจะแรง บอกเลยว่า แรงจริงแรงมาก เล่นแรงแบบจะๆ ไม่มีปราณี เลือดเป็นเลือด จึงไม่แปลกใจ ที่ หนังจะติดเรท 18 + ในบ้านเราฉากไตลแม็กซ์ ช่วงท้ายเรื่อง ดูรุนแรงมาก  แต่ก็มาพร้อมกับอารมณ์ขัน จนได้ยินเสียงหัวเราะดังสนั่นโรง และ..คนที่ดู หนังเขย่าขวัญ/สยองขวัญ หนังผี อาจจะคุ้นๆ กับ ภาพ การจัดแสง องค์ประกอบในภาพ ที่ดูแล้ว คือการนำภาพ จากหนังดัง หนังคลาสสิค มาใช้ แต่ดัดแปลงให้มา ในแบบของตัวเอง ได้อย่างงดงาม

เวเพินส์(Weapons) คือ หนังเขย่าขวัญ ระทึกใจ ค่อย เป็นค่อยไป แต่อาจจะไม่ โดนใจ/ไม่สนุก/ไม่ถูกใจ คอหนังสยดสยองแบบเน้นๆวูบวาบ กระโชกโฮกฮาก ภาพวิ่งๆๆ ใน เวเพินส์(Weapons) ทั่งตอนเปิด/กลาง/ปิด ของหนังคือ ภาพความความสวยงาม สมกับ เป็น อาวุธ จริงๆ ชอบในระดับ 9/10 หัวกระโหลก