จาการ์ตา (ซินหัว) - สำนักงานสถิติแห่งชาติอินโดนีเซีย เผยว่าอินโดนีเซียอาจเผชิญกับการขาดแคลนข้าวในช่วงสิ้นปี 2566 ซึ่งคาดว่าจะย่ำแย่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของประเทศ เนื่องจากภัยแล้งวงกว้างที่เกิดจากปรากฏการณ์เอลนีโญ ด้านญี่ปุ่นคาดความต้องการข้าวในประเทศ ลดลงต่ำเป็นประวัติการณ์

อมาเลีย อาดินิงการ์ วิดยาซานตีรักษาการหัวหน้าสำนักงานฯ แถลงว่าอินโดนีเซียอาจขาดแคลนข้าวถึง 1.45 ล้านตัน โดยคาดว่าการผลิตข้าวในช่วงไตรมาสที่สี่ของปีนี้ (ตุลาคม-ธันวาคม) อาจอยู่ที่ราว 4.78 ล้านตัน หรือต่ำกว่าช่วงเดียวกันของปีก่อนเกือบร้อยละ 11

วิดยาซานตีกล่าวว่า ภัยแล้งอันยืดเยื้อที่เป็นผลพวงจากผลกระทบของเอลนีโญ ทำให้การเก็บเกี่ยวข้าวลดลงโดยเฉพาะในจังหวัดชวาตะวันตก จังหวัดชวากลาง และจังหวัดสุมาตราใต้ซึ่งเป็นแหล่งเพาะปลูกข้าวขนาดใหญ่ที่สุด 3 แห่งของประเทศ

ก่อนหน้านี้ เมื่อวันจันทร์ที่ 16 ต.ค.ประธานาธิบดี โจโก วิโดโด ของอินโดนีเซีย โพสต์ข้อความบนสื่อสังคมออนไลน์ว่าปี 2566 กลายเป็นปีที่ยากลำบากสำหรับอินโดนีเซีย เพราะเผชิญกับทั้งผลกระทบจากปรากฏการณ์เอลนีโญที่ก่อให้เกิดภัยแล้งยาวนาน สภาพอากาศเปลี่ยนแปลง และอุณหภูมิเพิ่มสูงขึ้น ซึ่งปัจจัยเหล่านี้ส่งผลต่อการผลิตอาหารของโลก

วิโดโดระบุว่า เอลนีโญ อุณหภูมิที่เพิ่มสูงขึ้น ภัยแล้งยาวนานที่ส่งผลให้การเพาะปลูกและการเก็บเกี่ยวล้มเหลว รวมถึงสภาพการณ์ทางภูมิรัฐศาสตร์ที่ไม่แน่นอน ล้วนส่งผลกระทบต่อการผลิตอาหาร รัฐบาลจึงกำลังเดินหน้าผลักดัน
ความพยายามเพื่อรับรองว่าเรามีการสำรองข้าวที่เพียงพอ หนึ่งในความพยายามดังกล่าวคือการนำเข้าข้าวจากประเทศหุ้นส่วนรวม 2 ล้านตัน โดยคาดว่า ข้าวที่นำเข้าราว 600,000 ตัน จะถึงอินโดนีเซียช่วงสิ้นปีนี้ ซึ่งส่วนใหญ่มาจากเวียดนามและไทย

ขณะเดียวกัน กระทรวงเกษตรของญี่ปุ่น คาดว่าความต้องการเก็บเกี่ยวข้าวของญี่ปุ่นสำหรับนำมาบริโภคเป็นอาหารหลัก จะลดลงต่ำเป็นประวัติการณ์อยู่ที่ 6.71 ล้านตัน ในปี 2567 ซึ่งลดลงเป็นปีที่ 11 ติดต่อกัน ข้อมูลดังกล่าวเป็นตัวเลขความต้องการที่ประมาณการสำหรับช่วงเวลาตั้งแต่เดือนกรกฎาคม 2567 จนถึง มิถุนายน 2568 คำนวณจากข้อมูลประชากรศาสตร์และการบริโภคข้าวต่อคน พร้อมเสริมว่าความต้องการรายปีนี้ลดลงราว 100,000 ตัน ในช่วงไม่กี่ปีมานี้

ขณะที่การบริโภคข้าวโดยตรงต่อคนในช่วงหนึ่งปีดังกล่าว คาดว่าจะลดลง 600 กรัม เมื่อเทียบปีต่อปี อยู่ที่ 54.2 กิโลกรัม เนื่องจากจำนวนประชากรญี่ปุ่นที่ลดลง และพฤติกรรมการรับประทานอาหารที่เปลี่ยนแปลง