วันที่ 17 เม.ย. 57 สำนักข่าวต่างประเทศรายงานความคืบหน้า กรณีเรือเฟอร์รี่โดยสาร ชื่อ "เซวอล" อับปางนอกชายฝั่ง ขณะมุ่งหน้าไปยังเกาะเชจู ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิต 9 ราย และสูญหายอีก 287 คน โดยหนึ่งในนั้นเป็นเด็กนักเรียน ม.5 ถึง 247 คน

ด้านนายลี จุน-ซ็อก กัปตันเรือโดยสารเฟอร์รี่ วัย 69 ปี ได้เดินทางมาให้ปากคำ กับเจ้าหน้าที่ตำรวจ ที่สถานียามฝั่งม็อกโป จังหวัดจีออลลา โดยสวมฮู้ดกันหนาวดึงปิดบังใบหน้าเอาไว้ ก่อนจะให้สัมภาษณ์กับสื่อมวลชนว่า เขารู้สึกเสียใจและละอายใจมาก ต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เมื่อถูกถามว่า จริงหรือไม่ที่ทิ้งผู้โดยสาร แล้วหนีเอาตัวรอดออกมาก่อน เขากลับเงียบและไม่ตอบคำถามดังกล่าว

ทั้งนี้นายลี ถูกสังคมประณาม หลังจากที่เขาประกาศห้ามไม่ให้ผู้โดยสารออกจากห้อง และให้รอจนกว่าทีมกู้ภัยจะมาถึง แต่ในขณะที่เขาและลูกเรือกลับทิ้งผู้โดยสาร กลับหนีออกมาเป็นกลุ่มแรก

ขณะที่ในโลกโซเชียลเน็ตเวิร์ค ได้มีการแชร์ข้อความส่วนหนึ่ง ของนักเรียนชาวเกาหลีที่ติดอยู่ภายในเรือ ซึ่งส่งไปหาพ่อ แม่ และญาติของพวกเขา โดยขณะนั้น พวกเขายังไม่รู้ถึงชะตากรรมว่าจะมีชีวิตรอดกลับไปหรือไม่ ซึ่งข้อความเหล่านี้ได้สร้างความสะเทือนใจให้กับผู้คนทั่วโลกเป็นมากอย่าง

"แม่ ผมคงไม่มีโอกาสได้พูดแล้ว ผมรักแม่นะ"
"ทำไมล่ะ ไม่แปลกใจเลยที่ลูกไม่ได้เช็ค Kakao แม่ก็รักลูกเหมือนกัน"

"แม่ ผมคิดถึงแม่ นี่ซองจินนะ ช่วยผมด้วย ผมยังอยู่ในโถงห้องอาหาร มันหนาวและน่ากลัวมาก เมื่อไรจะมีคนมาช่วยผม ช่วยผมด้วย แม่ ผมคิดถึงแม่ ช่วยผมด้วย ใครก็ได้ช่วยที ฮันซองจินยังมีชีวิตอยู่ แม่ ช่วยผมด้วย มีร่างคนตายมากมายอยู่ตรงทางเดิน ผมกลัว ช่วยผมด้วย แม่ ผมรักแม่ ซองจินยังมีชีวิตอยู่ ผมขอโทษ ขอบคุณ และผมรักแม่"

"พี่ ไปทริปโรงเรียนวันนี้ใช่ไหม เดินทางปลอดภัยนะ อย่าลืมของฝากฉันล่ะ"
"โอเค ฉันจะกลับบ้านอย่างปลอดภัย"
"ฉันคิดว่าฉันคงซื้อของฝากกลับไปไม่ได้แล้ว ขอโทษนะ"
"หมายความว่ายังไง"

"พ่อรู้ว่าหน่วยกู้ภัยกำลังไปช่วยเหลือ แต่ถ้าเป็นไปได้ ลูกต้องออกมาจากห้องก่อน"
"ไม่ได้พ่อ เรือเอียง ผมออกไปไม่ได้ ไม่มีใครอยู่ที่ห้องโถงเลย ผมคิดว่าเราทุกคนกำลังจะตาย ถ้าผมทำอะไรผิดไป พ่อให้อภัยผมด้วย ผมรักพ่อ"