นานมากแล้วเหมือนกันนะที่ผมไม่ค่อยได้พูดถึงความประทับใจในนวนิยายจีน“ปรัชญากวี” วันนี้ เห็นว่างๆ “โควิด” ส่งเสริมให้เกิดความรักบ้าน คอยดูแลบ้าน อย่าทอดทิ้งมันไปไหน หลังจากที่ทิ้งมันมาเป็นเวลาหลายสิบปี เลยหยิบเอานิยายจีนกำลังภายใน ที่มีเอกลักษณ์ของปรัชญากวีแฝงอยู่ในเรื่องมากมายออกมาอ่าน

ต้องยอมรับว่าผิดหวังมาก เพราะปรัชญากวีในนิยายจีนกำลังภายในยุคใหม่นี้ ช่างหายากเหลือเกิน ผมขอเดาว่าคงอาจจะมาจากมูลเหตุใหญ่ สอง ประการ คือ ไม่มีปรัชญากวีในสมองของคนแต่ง สงสัย ขี้เกียจนั่งคิดคำนึงเพราะนึกว่าไม่ได้เรื่องสลักสำคัญ และคงคิดว่า คนอ่าน อาจจะต้องการความสนุกสนานของเนื้อหามากกว่า ปรัชญากวีในเล่ม

อันที่จริง ปรัชญากวี ไม่ใช่ของสนุก ตื่นเต้น ชวนให้ติดตาม แต่มันเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของผลงานที่ทำให้อ่านแล้วมองเห็นกึ๋นความสามารถของ นักประพันธ์ว่า มองโลกอย่างไร มีอะไรที่จะชี้แนะ หรืออยากสร้างค่านิยมอันดีงามบางอย่างให้เกิดกับสังคมบ้าง

ไหนๆ ก็พูดถึงปรัชญากวี กันแล้ว เลย ขอสุ่ม หยิบนิยายจีน สี่เล่ม ที่ขายดีในยุคนี้มาค้นหาปรัชญากวีกันดูซิ ว่า ขนาดที่มีคนติดตามพอสมควร เขามีปรัชญากวีมากน้อยแค่ไหน

เล่มแรก ชื่อ พลิกฟ้าท้ามาตุภูมิฮั่นสุ่มมากจากเล่มที่ 7 คนเขียน คือ “เจี๋ยอวี่เอ้อร์”ในฐานะเราเป็นคนไทย อ่านภาษาจีนไม่ได้ บางทีก็พลาดเป้าไปเหมือนกันคือ คนแปล เป็นไทย ไม่คำนึงถึงคุณค่าของปรัชญาที่แฝงอยู่ในเนื้อหาเลยตัดทิ้งไปเลย ขอร้องเถอะนะครับว่า “นั่นคือ ส่วนหนึ่งของหัวใจของ “งานเขียน” เช่นกัน”

เล่มนี้ เป็นเล่มที่ 7 แล้ว เริ่มต้นตั้งแต่หน้าแรก ก็เจอเลย ขึ้นชื่อ ตอนว่า “เกียรติยศอันบีบคั้น” ประโยคนี้ไม่เลวครับ ทุกวันนี้ คนหลายคนถูก เกียรติยศอันบีบคั้น ครอบงำอยู่จนทำอะไรไม่ได้ จนถูกคนด่าแบบว่า บรรพชนแทบจะกระโจนลงมาจากสวรรค์ แล้วบอกว่า “กูไม่ใช่คนอย่างนั้นโว้ย” ตัวอย่างง่ายๆ ขออนุญาตยกตัวอย่าง พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา ที่ถูกคนเกือบทั้งประเทศ รุมกันด่า รุมกันประณาม จนแทบจะหาความขาวสะอาดในตัวเองไม่ได้ แถมยังแพร่ไปถึงต่างประเทศด้วย เขาเป็นคนเช่นนั้นหรือ หรือ ว่า “ถูกเกียรติยศอันบีบคั้น”ค้ำคออยู่เลยทำอะไร ไม่ได้ ลองไปหาอ่านดูจากนิยาย แล้วนำมาเปรียบเทียบกันดูนะครับว่ามันอยู่ใน “ร้อยเนื้อทำนองเดียวกันหรือเปล่า อะไรที่มันพออภัยให้ก็ควรอภัยกันบ้าง และ ท่านประยุทธ์ อะไรที่มีฝืนได้ ก็อย่าทำตามใจคนอื่นมากนัก?”

มีอีกไหม ขอเปิดดูต่อไป...

“การเข้าสู่สนามรบเป็นคนแรก จากไปเป็นคนสุดท้าย คือ วิสัยของ แม่ทัพที่ฮั่วชวี่ปิ้งยึดถือ” นี่คือข้อความอีกความหมายหนึ่งที่คนโบราณยึดถือว่า เป็น “วิสัยของลูกผู้ชาย”ที่มีหน้าที่ปกป้องคุ้มครองผู้ที่ด้อยกว่า ซึ่งหลายร้อยปีที่ผ่านมานี้ จำนวนคนประเภทนี้ มันสูญพันธุ์ไปเยอะแล้ว เท่าที่พอมีให้เห็นอยู่ก็เป็นพวกหน้าตัวเมีย พอเห็นอะไร หรือรู้ว่า ข้างหน้าอาจจะมีภัยก็จะหลบลี้หนีหน้าทันที พอเหตุการณ์สงบค่อยโผล่ออกมาเอาหน้า มาแสดงโวหารเป็นห่วงเป็นใย กลายเป็น “ไอ้พวกหัวหงอก” ที่“แก่เพราะกินข้าว เฒ่าเพราะอยู่นาน” บอกตรงๆว่า มีคนที่ผมศรัทธา และกำลังจับตามอง เขาว่าจะเป็นหนึ่ง ที่แม่ทัพที่ ฮั่วชวี่ปิ้งยึดถือหรือไม่ เขาผู้นี้คือ คุณสนธิ ลิ้มทองกูล (ขออภัยด้วยความศรัทธาที่ต้องเอ่ยถึง)

เปิดนิยายเรื่อง “พลิกฟ้าท้ามาตุภูมิฮั่น”เพียงไม่กี่หน้พบความประทับใจหลายแห่ง แสดงว่า “สอบผ่าน ในวิชา ปรัชญากวี” ครับผม

ขออีก ชื่อ “เจ้ารัตติกาลแผ่นดินเถื่อน”ประพันธ์ โดย “เยี่ยกวน” แปลเป็นไทยโดย“น.นพรัตน์” ขอยกคำพูดในตอนหนึ่งที่ “มือปราบโจวพูดให้เจ้านายรับทราบถึง “ของขวัญที่สาหัส”ซึ่งในความเป็นจริงแล้ว ใครๆ ก็ไม่รังเกียจ“ของขวัญ” แต่มันเป็นของขวัญที่สาหัส แสดงว่า ต้องเป็น ความหมายหรือ มีคุณค่าที่ตรงข้ามกับของขวัญใน “วิถีธรรมดา”แต่มันคงเป็น “นิว นอร์มอล เป็นธรรดาที่ไม่ธรรมดา” เลยทำให้นึกถึง เรื่องของขวัญของพลเอกประวิตร วงษ์สุวรรณ ที่ควรหามาอ่านบ้างว่า ของขวัญที่สาหัสมันหมายถึงอะไรรวมถึง ใครๆ อีกหลายท่านที่เป็นผู้นำของสังคมอย่าลืมคำนึงถึง “ของขวัญที่สาหัสกันบ้าง” ก่อนที่จะสายเกินแก้ เพราะเจ้าของขวัญที่สาหัสมันเชื่อมโยงต่อเนื่องไปถึง ประโยคอันเป็นปรัชญาอีประโยคในตอนท้ายๆ เล่มที่ว่า “เผือกเผาที่ร้อนลวก” ได้อย่างกลมกลืม”

หนังสือเล่มนี้ คงจะมีอีกหลายช่วงหลายตอนที่มีสำนวน ปรัชญากวี แฝงอยู่มากมาย มิฉะนั้น “น.นพรัตน์”คงไม่หยิบมาใส่ เครื่องหมายของตัวเอง รับแปลนิยายเรื่องนี้

ไหนๆ ก็หยิบมาแล้วอีกสองเล่มคือ “กระบี่เหินพิชิตฟ้า” เขียนโดย “หว่อซือ ซีหงสื้อ” กับเรื่อง “ตำนานกระบี่ข้ามฟ้า” เขียนโดย โจวเสี่ยน”

ทั้งสองเล่มเป็นแนว ที่มุ่งประเด็นไปถึงการบอกเล่าเรื่องราวในดงยุทธจักรที่ใครสักคนนึ่งจะต้องประสบความสำเร็จ เขาจะต้องมีความอดทน มั่นคงเด็ดเดี่ยวมีความพยายาม ไม่ย่อท้อ การจะแฝงปรัชญาของชีวิต คงมีไม่มากนัก แต่ที่จะมีน่าจะเป็น ปรัชญาในเรื่องของ ความอดทน อดกลั้น และการคิดค้นถึงสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะมีขึ้นบนโลกใบนี้ ให้ปรากฏออกมาเพื่อจะได้นำมาสู่ความยิ่งใหญ่ มีชื่อเสียงไปก้องโลกในแนวปรมาจารย์นักสู้ ไว้คราวหน้าครับจะเอามาบอกให้ทราบ วันนี้หมดเนื้อที่ขอจากกันก่อน

โดย ชนิตร ภู่กาญจน์