ใครที่เคยอ่านบทกวีของพระเทพวิทยาคม (หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ) เทพเจ้าด่านขุนทด อดีตเจ้าอาวาสวัดบ้านไร่ อ.ด่านขุนทด จ.นครราชสีมา ก็ยังอ่านได้อีกตลอดเวลา แม้บทกวีของหลวงพ่อคูณนี้จะเคยถูกเผยแพร่ไปแล้วในสื่อด่างๆ มานาน และมีการแชร์กันอย่างกว้างขวางในโลกโซเซียล แต่ก็ต้องยอมรับว่า อ่านกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ ยิ่งอ่านแล้วรู้สึกเคารพนับถือหลวงพ่อเพิ่มขึ้นหลายเท่าทวีคูณ

เขาว่ากันว่า "บทกวีนี้มีการค้นพบก่อนที่หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ จะละสังขาร"

· กูก็อยู่ ของกู อยู่ดีดี
คนนั้นที คนนี้ที รี่มาหา
มากันจน ล้นวัด เปี่ยมศรัทธา
ราวกับว่า ทั้งจังหวัด มีวัดเดียว

· มาให้กู โขกเขก มะเหงกงุ้ม
กูสุดกลุ้ม เปลี่ยนเป็นไม้ ให้หวาดเสียว
มันกลับดัง ขลังกว่า แห่มาเกรียว
กระทั่งเยี่ยว ยังแย่งจอง เป็นของดี

· จะพร่ำบอก อย่างไร ไม่รับรู้
ว่าตัวกู มิได้เลิศ ประเสริฐศรี
มันกลับมอง ตัวกู เป็นปูชนีย์
ใช้เป็นที่ ดับร้อน ผ่อนลำเค็ญ

· ขยับเขยื้อน เคลื่อนไหว เป็นใบ้หวย
สิบคนรวย ล้านคนจน ไร้คนเห็น
ไอ้สิบคน ก่นเล่า เช้ายันเย็น
กูเลยเป็น เซียนใบ้หวย ด้วยอีกคน

· ท่านั่งยอง ของกู ก็หรูเฟื่อง
เป็นพระเครื่อง คณารุ่น วุ่นสับสน
บ้านจัดสรร กอล์ฟคลับ ยังสัปดน
ย่องนิมนต์ กูโปรโมท โฆษณา

· บ้างเอากู เลี่ยมทอง ผุดผ่องใส
หวังใจให้ คุ้มครอง ผองปัญหา
แล้วเกิดกู เคราะห์กรรม กระหน่ำพา
ใครจะมา ช่วยดึง มึงคิดดู

· ขนาดเก๋ง เยอรมัน คันเป็นล้าน
ชนสะท้าน ท้ายยุบ ก้นบุบบู้
ตัวกูจริง เสียงจริง ยังกลิ้งกรู
นอนคุดคู้ รอมึงช่วย ด้วยเหมือนกัน

คัดลอกจากเพจ #Kitichai Taechangamlert