ลูกเสือกินปลาย่าง!!! นอกจากอร่อยแล้ว...ต้องฮาด้วยนะ "ตรัยอัง จงันนะ"ภาษาเขมรพื้นถิ่นสุรินทร์ ที่แปลว่า"ปลาย่างอร่อยมาก"

30 ม.ค.62 ผู้สื่อข่าวประจำ จ.สุรินทร์ รายงานว่า ที่ค่ายลูกเสือโรงเรียนบ้านขนาดมอญ ต.ตาตุม อ.สังขะ จ.สุรินทร์ ได้มีการจัดกิจกรรมวิชาชาวค่าย เพื่อให้ลูกเสือและเนตรนารีได้พัฒนาทั้งด้านทางกาย สติปัญญา จิตใจและศีลธรรม ให้เป็นพลเมืองดีมีความรับผิดชอบ และช่วยสร้างสรรค์สังคมให้เกิดความสามัคคี ให้มีนิสัยในการสังเกตจดจำ เชื่อฟัง และพึ่งตนเอง ให้ซื่อสัตย์สุจริต มีระเบียบวินัยและเห็นอกเห็นใจผู้อื่น ให้รู้จักบำเพ็ญตนเพื่อสาธารณประโยชน์ ให้รู้จักทำการฝีมือ และฝึกฝนให้ทำกิจการต่างๆตามความเหมาะสม ให้รู้จักรักษาและส่งเสริมจารีตประเพณีวัฒนธรรมท้องถิ่นสุรินทร์

กิจกรรมวิชาชาวค่าย เพื่อให้ลูกเสือและเนตรนารีได้พัฒนาทั้งด้านทางกาย สติปัญญา จิตใจและศีลธรรมเป็นการเรียนรู้เรื่องการเอาชีวิตรอดในป่าของกองลูกเสือ-เนตรนารี ป.5  โรงเรียนบ้านขนาดมอญ ต.ตาตุม อ.สังขะ จ.สุรินทร์ เมื่อไม่มีไฟฟ้า ไม่มีภาชนะ ไม่มีสิ่งของอำนวยความสะดวก เพื่อเป็นการฝึกทักษะการดำรงชีพในป่า ต้องหุงหาอาหาร หุงข้าว ทำกับข้าวกินเอง โดยใช้วัสดุที่มีอยู่ในป่า ก่อไฟจากเศษใบไม้ฟืน เพื่อหุงหาอาหาร นอกจากจะทำอาหารกินเองแล้ว รสชาดอร่อยแล้ว ต้องฮาด้วยนะ "ตรัยอัง" (ภาษาเขมร) หรือปลาย่าง "จงันนะ" (ภาษาเขมร) หรืออร่อยมาก เป็น "ตรัยอัง จงันนะ" ภาษาเขมรพื้นถิ่นสุรินทร์ ที่แปลว่า "ปลาย่างอร่อยมาก"

และที่เห็นในคลิปเป็นการฝึกฝนให้ทำกิจกรรมต่างๆและเรียนรู้เรื่องการเอาชีวิตรอดในป่าของกองลูกเสือ-เนตรนารี ป.5 เมื่อไม่มีไฟฟ้า ไม่มีภาชนะ เป็นการฝึกทักษะการดำรงชีพให้ป่า โดยแต่ละกองต่างแบ่งหน้าที่กัน เพื่อแยกย้ายกันเตรียมที่พักจัดหาอาหารการกิน แต่ละคนใช้ภูมิปัญญาตัวเองเพื่อการดำรงชีวิตรอด เริ่มตั้งแต่จัดหาวัสดุในการหุงหาอาหารในเมื่อไม่มีภาชนะหรือหม้อหุงข้าว ตัดเอากระบอกไม้ไผ่นี่แหล่ะมาหุงข้าวแทนหม้อข้าว พอได้กระบอกไม้ไผ่มาแล้วจะหุงข้าว อ้าวไม่มีไฟฟ้าใช้อีกเหล่าลูกเสือ เนตรนารี จะทำยังไงดี  ก็ต้องใช้ไม้ฝืนที่พอหาได้ในป่ามาจุดเป็นเตากันควันโขมงกันทีเดียว แล้วกับข้าวล่ะ อยู่ในป่านะ ไม่ใช่ในเมือง ว่าแล้วก็ออกหากับข้าวตามธรรมชาติ ในป่าในดง ในหนองน้ำ ที่พอหาได้ก็มีปลาดุก ปลาช่อนที่พอหามาได้ พอทุกอย่างเรียบร้อยดีก็หุงข้าวกับกระบอกไม้ไผ่ ย่างปลาดุก ปลาช่อนสุกร้อนๆ ทานกับข้าวพร้อม ไม่มีจานและช้อน ลูกเสือ และเนตรนารี ก็ต้องใช้ใบตองมารองเป็นจานใส่ข้าวกิน ส่วนช้อนไม่มีก็ใช้มือกันนี่แหล่ะ วางกับข้าวบนใบตองรวมกันล้อมวงกินกันเลย เป็นภาพที่ดูแล้วสร้างความสามัคคีได้อย่างจริงจัง

งานนี้เล่นเอาบรรดาลูกเสือยิ้มปริเมื่อท่านผู้กำกับกองลูกเสือ ได้ชิมข้าวที่หุงจากกระบอกไม้ไผ่กับ "ตรัยอัง" (ภาษาเขมร) หรือปลาย่าง ท่านยกนิ้วโป้งบอกว่า "จงันนะ" เป็นภาษาพื้นถิ่นของสุรินทร์ และในการเข้าค่ายลูกเสือในครั้งนี้ ครูฝึกยังได้สอดแทรกภาษาพื้นถิ่นให้เด็กๆ พูดตาม เพื่อเป็นการรักษาภาษาเขมรพื้นถิ่นสุรินทร์ดั้งเดิมเอาไว้ เด็กๆ ได้เรียนรู้อย่างสนุกสนาน