หน้าที่ของพระไม่ได้อยู่ที่การก่อสร้างสิ่งถาวรวัตถุต่างๆ หน้าที่ของพระหน้าที่ของนักบวชในพระพุทธศาสนามีหน้าที่สร้างสมณะ คือ ความเป็นผู้สงบขึ้นมา ด้วยการปลีกวิเวกอยู่ตามสถานที่ห่างไกลจาก แสง สี เสียง ที่คอยยั่วยวนกวนใจที่คอย ยุแหย่ ส่งเสริมให้ใจเกิดกิเลส เกิดตัณหา เกิดความทุกข์ขึ้นมาที่บนเขานี้จึงเป็นที่ที่เหมาะต่อการภาวนา ต่อการบำเพ็ญสมณธรรม แต่จะไม่เหมาะกับการที่จะรับประชาชนเป็นจำนวนมากเพราะว่าแบ่งเป็นสถานที่ป่าเขา แล้วก็เป็นสถานที่บำเพ็ญก็รับได้พอประมาณเท่าที่เป็นอยู่นี้ที่บนเขานี้ตั้งแต่มาอยู่ก็ไม่ได้สร้างถาวรวัตถุ อะไรมากเลย
ศาลาหลังนี้ก็สร้างมาตั้งแต่ พ.ศ. 2526 ก็มีการบูรณะซ่อมแซมกัน ครั้งแรกสร้างหลังคานี้มุงด้วยหญ้า ต่อมาก็เปลี่ยนมาเป็นมุงด้วยสังกะสี เนื่องจากหญ้านี้ใช้ไปได้ประมาณสัก 4-5 ปีก็ผุเปื่อยจำเป็นต้องมีการรื้อออก แล้วมุงใหม่ ก็ต้องทำอยู่ทุก 4-5 ปี ถ้าเปลี่ยนเป็นสังกะสีแล้ว มันก็ใช้ได้นานนี่ก็ใช้มาตั้งแต่เปลี่ยนมาครั้งแรกแล้วก็ยังไม่ได้เปลี่ยนนะ
การงานภายนอกนี้เป็นอันตรายเป็นอุปสรรคต่องานภายใน งานภายนอกนี้ถ้าทำโดยไม่มีขอบไม่มีเขต ก็จะทำไปเรื่อยๆไม่มีวันหมด แล้วก็จะมาเอาเวลาที่จะมาทำงานภายในนี้ไป ทำให้ไม่มีเวลาที่จะมาทำงานภายใน ซึ่งเป็นงานที่แท้จริงของนักบวช ของผู้แสวงหาความหลุดพ้นจากความทุกข์ ของผู้แสวงหาความสุขที่ถาวรที่แท้จริง
การงานภายนอก จึงทำเท่าที่จำเป็น ถ้ามีความจำเป็นต้องทำก็ทำ เช่น จำเป็นจะต้องมีที่อยู่อาศัย ก็สร้างที่อยู่อาศัยขึ้นมาแบบเรียบง่าย แบบพอใช้กับจุดประสงค์ คือ มีที่หลบแดดหลบฝนเท่านั้นก็พอ ไม่จำเป็นจะต้องสร้างแบบวิจิตรพิสดาร มโหฬาร ใหญ่โต สร้างพอที่จะใช้หลบแดด หลบฝน เป็นที่นั่งสมาธิ เป็นที่พักผ่อนร่างกายได้ก็พอแล้ว ถ้าพยายามจะสร้างถาวรวัตถุที่สวยงามวิจิตรพิสดาร ก็จะต้องใช้เวลามากใช้ทรัพยากรมาก ประโยชน์ที่ได้ก็ไม่ได้มากไปกว่า การสร้างที่อยู่อาศัยแบบเรียบง่าย ที่ไม่ต้องใช้เวลามากไม่ต้องใช้ทรัพยากรมาก ทุกเวลาทุกขณะที่สร้างก็จะมีเสียงดังอึกทึกครึกโครม จะรบกวนการบำเพ็ญสมณธรรม
ดังนั้น เรื่องงานภายนอก จึงเป็นเรื่องที่ต้องระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง ถ้าจะทำก็ต้องจำเป็นจริงๆ และทำแบบเรียบง่ายที่สุด และให้เสร็จให้รวดเร็วที่สุดเพื่อจะได้มีเวลามาบำเพ็ญงานภายใน งานภายนอกเป็นงานชั่วคราว แต่งานภายในนี้เป็นงานถาวร คือผลงานที่ได้รับเป็นผลที่ถาวร ผลงานภายนอกเป็นผลงานชั่วคราวสร้างไปสักระยะหนึ่งไม่กี่ปีมันก็พัง หมดไป หมดสภาพไป แต่งานภายในนี้ ถ้าสร้างขึ้นมาแล้วมันไม่มีวันหมดถ้ารู้จักรักษา ถ้าสร้างแล้วรู้จักรักษาสิ่งที่สร้างอยู่ภายในใจ ก็จะอยู่กับใจไปไม่มีวันสิ้นสุด ใจนี้เป็นสิ่งที่ไม่มีวันตาย ไม่มีวันสิ้นสุด สิ่งที่สร้างขึ้นไว้ภายในใจ จึงไม่มีวันสูญหมดไป ไม่เหมือนกับสิ่งต่างๆ ที่สร้างผ่านทางร่างกายเช่น ถาวรวัตถุต่างๆ ไม่ว่าจะสร้างให้วิจิตรพิสดารขนาดไหนก็ตาม เวล่ำเวลามันก็จะเป็นผู้ทำลายถาวรวัตถุเหล่านั้น
อย่างสถานที่สังเวชนียสถาน 4 ในประเทศอินเดียที่พุทธศาสนิกชนจาริกไปกราบไหว้บูชา ตอนนี้ก็เหลือแต่ซากปรักหักพัง แทบจะไม่เหมือนของเดิมที่มีอยู่ นี่แหละคือผลงานภายนอก หลังจากที่เวลาผ่านไปแล้ว สองพันห้าร้อยกว่าปีก็เหลือแต่ซากปรักหักพัง แต่ผลงานภายในที่พระพุทธเจ้า และพระอรหันตสาวกทั้งหลายได้สร้างไว้ยังเหมือนเดิม เหมือนในสมัยที่พระพุทธเจ้าทรงประทับอยู่ พระทัยของพระพุทธเจ้าในสมัยนั้นกับพระทัยของพระพุทธเจ้าในสมัยนี้ก็ยังเป็น ปรมังสุขัง อยู่เหมือนเดิม ยังเป็นปรมังสุญญัง อยู่เหมือนเดิม เพราะธรรมที่ปรากฏขึ้นในใจนี้เป็นอกาลิโก ไม่มีวันเสื่อม ไม่มีวันหมดไปนั่นเองนี่แหละ คือ สิ่งที่ผู้ที่ออกบวชผู้ที่บำเพ็ญปฏิบัติ พึงสร้างกันเพราะเป็นที่พึ่งที่แท้จริง เป็นที่อยู่อาศัยที่แท้จริงที่จะปกป้องรักษาจิตใจไม่ให้มีความทุกข์ต่างๆ เข้ามาเหยียบย่ำทำลายได้เลย งานของนักบวช งานของผู้บำเพ็ญสมณธรรม จึงเป็นงานภายในไม่ใช่เป็นงานภายนอก
พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต วัดญาณสังวรารามวรมหาวิหาร
โปรดอ่านก่อนแสดงความคิดเห็น
1.กรุณาใช้ถ้อยคำที่ สุภาพ เหมาะสม ไม่ใช้ ถ้อยคำหยาบคาย ดูหมิ่น ส่อเสียด ให้ร้ายผู้อื่น สร้างความแตกแยกในสังคม งดการใช้ถ้อยคำที่ดูหมิ่นหรือยุยงให้เกลียดชังสถาบันชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์
2.หากพบข้อความที่ไม่เหมาะสม สามารถแจ้งได้ที่อีเมล์ online@naewna.com โดยทีมงานและผู้จัดทำเว็บไซด์ www.naewna.com ขอสงวนสิทธิ์ในการลบความคิดเห็นที่พิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม โดยไม่ต้องชี้แจงเหตุผลใดๆ ทุกกรณี
3.ขอบเขตความรับผิดชอบของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ อยู่ที่เนื้อหาข่าวสารที่นำเสนอเท่านั้น หากมีข้อความหรือความคิดเห็นใดที่ขัดต่อข้อ 1 ถือว่าเป็นกระทำนอกเหนือเจตนาของทีมงานและผู้ดำเนินการจัดทำเว็บไซด์ และไม่เป็นเหตุอันต้องรับผิดทางกฎหมายในทุกกรณี