หลวงพ่อฤาษีลิงดำ (พระราชพรหมยาน) วัดท่าซุง จังหวัดอุทัยธานี ได้ให้โอวาทธรรมเกี่ยวกับ "ไม่ชอบวันเสาร์" ซึ่งได้ตีพิมพ์ไว้หนังสือ "ธรรมปฏิบัติ 22" ไว้ดังนี้

... การไปคราวนั้นก็จะไปสร้างโบสถ์ ไอ้ไปสร้างโบสถ์ก็ต้องเกี่ยวกับการงาน ถ้าไม่มีคนมาทำบุญสร้างโบสถ์ไม่ได้ใช่ไหม ฉันก็ถามท่าน ท่านตายไปแล้ว ถามจะให้ออกเรือเมื่อไหร่ ก็ไปเรือ ไม่มาบอกซิ เก้าวันสิบวันไม่มาบอก พอไม่บอกฉันรู้ว่าท่านไม่ชอบวันเสาร์ ฉันสั่งพรรคพวกเลยว่า วันเสาร์มะรืนนี้ออกเรือ พอตกกลางคืนมาแล้ว ใครสั่งวะ (หัวเราะ) แหม... มาตัวเบ้อเร่อเลยนะ หัวค่ำประมาณสัก 2 ทุ่มนะ ไม่ใช่ดึกดื่น ไม่ใช่นอนหลับนะ โผล่ประตูเข้ามา ใครบอกวะว่าวันเสาร์ดีบอก ถามหลวงพ่อแล้วหลวงพ่อไม่บอก ผมก็เลยเอาวันเสาร์ เอางี้เอาใหม่ ออกวันอาทิตย์ หันหน้าไปทางทิศใต้ก่อน แล้วหมุนท้องเรือไปทางทิศเหนือ

แล้วถามเป็นไง ว่าออกจากวัดนี่ไม่ทันถึงประตูน้ำค่ำแล้วกว่าจะถึงราชบุรีนี่เดือนหนึ่ง

ไอ้เราก็นึกว่าเอ๊ะไอ้เรือยนต์จะวิ่งยังไงของมัน

เป็นความจริง พอออกเรือ คุณ.... ฝั่งโน้นเรียก ฝั่งนี้เรียก แวะกันอยู่นั่นแหละ ตลอดไปจนถึงราชบุรีเดือนจริง เงินพอสร้างโบสถ์ นี่ถ้าไม่ได้คนอย่างเราก็ไม่ได้เรื่องเหมือนกัน (หัวเราะ)

รู้แล้วท่านไม่ชอบวันเสาร์ ใช่ไหม เราสั่งวันเสาร์เลย (หัวเราะ)

แหม.... มาดุเสียงดังเลยนะ เปิดประตูปั้งยืนตระหง่าน ใครสอนมึงวะ ออกเรือวันเสาร์ บอก ถามหลวงพ่อไม่บอกผมก็ออกเรือวันเสาร์ ถามกี่วันก็ไม่มาบอก เฉย เราก็นอนหลับยันตื่น ตื่นยันหลับก็ไม่เคยมาบอก

นั่นได้ผลใช่ไหม แต่ว่าหากว่าท่านไม่บอกจริงก็ไปวันเสาร์จริง สั่งคนไว้แล้ว ลองดูสิไอ้วันที่ท่านไม่ชอบจะเป็นยังไง

เรื่องหลวงพ่อปานเอามาเล่าก็ไม่จบ แต่ว่าถ้าจะพูดกันโดยเฉพาะติดต่อไปไม่ไหวหรอกคุณต้องนานๆ นานๆ คิดได้ตอนนะ ตอนที่มีความสำคัญก็มีอยู่ตอนหนึ่ง

**ตำราทำน้ำมันโป**

ฉันทำน้ำมันโป ไอ้น้ำมันติดโปนี่ โปมันจะออกตามบังคับไหม (ไม่ครับ) ฮ้า.... ต้องออกตาม ฉันได้ตำราทำน้ำมันโป น้ำมันโปเขาบอกถ้าติดเสื่อผืนไหนนะ เอาเสื่อผืนนั้นไปซักไปต้มยังไงก็ตาม ถ้าเสื่อนั้นยังใช้อยู่จะต้องออกตามนั้น แล้วก็ตามตำรับเขาบอกว่า ใช้ขี้ผึ้ง หน้าผีตายวันเสาร์เผาวันอังคารบังคับด้วยนะแล้วก็หาต้นก้นขวิดมาผสมกับตะไคร้พระพุทธรูปกับตะไคร้เสมา แล้วเวลาจะทำจะเคี่ยวนี่ห้ามใช้ไฟ ให้ใช้นิ้ว 3 นิ้วนี่นะสลับวางแล้วเสกให้เดือด

ไหวไหม ไม่แน่ เวลานี้ฉันแก่แล้วฉันก็ไม่กล้าทำละ ถ้าหนุ่มๆเอา ทำให้ดู

แต่ว่าตามตำราเขาบอกว่า ถ้าเหม็นหืนเป็นกลิ่นศพ ดีเป็นอันดับที่สาม จะต้องเดือดนะ ต้องเดือดก่อนแล้วเหม็นเป็นกลิ่นศพดีเป็นอันดับที่สาม แล้วก็ต่อมาเป็นขั้นไหนอีกขั้นจำไม่ได้ แล้วต่อมาขั้นสุดท้ายขั้นที่หนึ่งต้องเขียวปั๊ดเป็นเหมือนปีกแมลงทับ เป็นอันดับหนึ่ง ถ้าติดเสื่อผืนไหนโปจะออกตัวนั้น จะออกตัวนั้น 2-3 เขาเรียก ฉันไม่รู้จักโป ไม่รู้จักนะ

ในเมื่อได้ตำราแล้ว หลวงพ่อปาน ท่านเขียนทิ้งไว้ข้างที่นอนเองน่ะ ท่านจะลองฉัน ฉันชอบ เขียนทิ้งฉันก็ทำเรื่อยทุกอย่างใช่ไหม ท่านมาเขาวงพระจันทร์ เราหาได้พอดี มีผู้หญิงคนหนึ่งแกป่วยอยู่ที่วัดตายวันเสาร์ เราก็จัดการศพเลยเผาวันอังคาร (หัวเราะ) ญาติโยมไม่ต้องห่วงใช่ไหม เจ้าภาพไม่ต้องห่วง พระจัดการ พระทั้งวัดรวมกันสะตุ้งสตังค์มีเท่าไรขนมาหมด ไอ้ปี่พาทย์ประจำวัดก็มาช่วยบรรเลง โอ้โฮ...เจ้าของศพดีใจ เผาที่บ้านไม่ได้แบบนี้เราจะเอาหน้าผี (หัวเราะ)

แล้วต่อมาทำ ทำมีผลตามนั้นจริงๆ หลังจากเดือดแล้วก็มีกลิ่นคลุ้งแล้วก็มาเรื่อยๆ มาจนกระทั่งเขียวนะ ทีนี้มีปัญหาอยู่ว่าไม่รู้จักว่าโปมันเป็นยังไง นี่ซิฉันเล่นไม่เป็นนะหมอนะ โปยังไม่เคยเห็นเลยเพราะการพนันไม่เคยเล่นกับเขา ก็พระเขารู้จักโป แล้วก็มีพระเขาเล่นเป็น ก็มาลองกัน โอ้มันได้ผลตามนั้นจริงๆ  ทาแล้วได้ผลออกจุดเดียวจะหมุนยังไงก็ตามจะออกจะเปิดแล้วจะออกจุดเดียวตามนั้น

**หลวงพ่อปานตักเตือน**

ชักเล่นกันเฮๆๆ วันที่หนึ่งก็ยังไม่มีอะไร วันที่สองไม่มีอะไร คืนวันที่สามกำลังสนุกเลย ประเดี๋ยวมาแล้วไม้เท้าลงหัว โป๊กๆๆนี่ละไอ้หมอทำหวย ท่านเลยบอกว่า ถ้าเราโกงเขา เราทำให้เขาจนแล้วเราจะรวยได้ยังไง ก็เป็นอันว่าสั่งให้ไปทิ้งน้ำ พระองค์หนึ่งรับอาสาไปทิ้ง มันกลางคืนนี่คุณ ไปถึงแล้วแกก็กลับมา ทิ้งแล้วครับ ท่านบอกอยู่ในกระเป๋ามึงเอาออกมาเดี๋ยวนี้(หัวเราะ)

แหม.... ตาท่านไม่ดีใครเดินมาไม่รู้จักนะ ใครเดินมาถามใคร เราต้องบอกชื่อใคร ไม่เห็นน่ะ กลางคืนเห็นได้นี่ แล้วเขาเดินไปหน้าท่าเดือนมืดใช่ไหม แล้วเวลากลางวันเวลาจะเดินไปไหน เราต้องจูง วันนั้นไปจากเขาวงพระจันทร์ไม่มีใครจูงไม่รู้ไปถึงเมื่อไหร่ ไปอยู่กุฏิชั้นสองนี่นะ เป็นอันว่าเรื่องเรียบร้อยก็เอาไปทิ้งแล้ว ท่านก็สั่งว่าห้ามทำตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป คือว่าถ้าทำให้เขาจนเราก็จะรวยไม่ได้

**ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ**

ถามแกเอาตำรามาจากไหน บอกหลวงพ่อเก็บไว้ข้างที่นอนครับ ท่านบอกกูลองมึง บอกอยากลองผมก็ทำซิครับ คนอย่างผมซะอย่าง เพราะผมไม่เชื่อ คือฉันไม่ค่อยจะเชื่ออะไร ไอ้ที่ให้ทำนี่เพราะเราไม่ค่อยจะเชื่ออะไร การไม่เชื่อต้องพิสูจน์ด้วยการทำจริงใช่ไหม ให้ถึงที่สุดก็ได้ผลจริง ท่านก็เลยบอก ว่าฉันพิสูจน์ทดลองเธอ ต้องการรู้ว่ากำลังสมาธิจะดีพอหรือไม่พอ ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปเลิกทำนะ ใช้ได้

แล้วต่อมาอีกทีเขามาวงพระจันทร์เหมือนกัน เขียนรูปนกไว้ ว่าถ้าเป็นรูปนกแบบนี้ เป็นรูปนกอะไรก็ได้ เขียนใส่ใบไม้ ถ้าเสกมันจะโตเท่านกอินทรีย์เรา จะขี่ไปเที่ยวที่ไหนก็ได้ แน่ะ!ลองให้คนอยาก ใช่ไหม เราก็เอาใบไม้มาเขียนรูปนกใส่ก็นั่งเสก เสกๆ เอ๊ะเดี๋ยวมันดิ้นดุ๊ดๆดิ้นดุ๊ดๆ ในมือชักกลัวล่ะซิ เอ๊ะ! มันเป็นนกแล้วต่อไปทำไงให้หายเป็นนกได้ ทีนี้เจ๊งเลยวางเลิกเลย เลิกเลยทิ้งไว้

พอท่านกลับ บอกเห็นรูปนกไหม เห็นครับ ทำหรือเปล่า ทำครับ แล้วเป็นไง มันดิ้นๆ ผมเลยกลัวว่ามันเป็นนกแล้วทำไงให้หายจากความเป็นนกได้ เลยเลิก ไม่มีผล โธ่!ไอ้ขี้หมา ไม่เก่งจริง ถาม ทำไมบอก ถ้ามันเป็นนกได้เพราะเราเสก ถ้าเราไม่ต้องการให้เป็นนก เรานึกให้เป็นใบไม้ มันก็เป็นตามเดิมเท่านี้ ก็ไม่ยักบอกเรา ท่านก็เลยทำ บอกเอามาเอาใบไม้มาเขียนรูปนกอะไรก็ได้ ท่านไม่ได้เสกนะ พอหยิบปั๊บโยนพั๊บเป็นนกตัวเบ้อเร่อเลย ไม่ต้องเสียเวลาเหมือนเรา อภิญญาใช่ไหม ไปนั่งขี่ ท่านบอกแกขี่ บอก ผมกลัวหล่น ท่านบอกฉันสั่งให้ขี่

คำสั่งนี่ต้องเป็นคำสั่ง ไม่ได้ ไม่ใช่คำขอร้อง บอกสั่งให้ขี่เราก็ขี่ บินไปตามชอบใจ บินไปไกล บอกนี่กลับทีละโว้ย(หัวเราะ )ว่ากลางคืนใช่ไหม มันจะเหวี่ยงเราที่ไหนก็ไม่รู้ แล้วท่านก็เลยบอกว่าทำอีกไม่ได้หรอก กำลังใจไม่ดีพอ แล้วหาอย่างอื่นมาทำ นั่นเป็นการฝึกสมาธิ

คือว่าฉันเป็นคนสงสัย ถ้าใครพูดอะไรให้ฟังนี่จะรู้สึกเหมือนเชื่อ 100 เปอร์เซนต์ ความจริงไม่ใช่ หน้ามันเชื่อนะคุณนะ แต่ใจไม่เชื่อใช่ไหม แต่ก่อนจะเชื่อต้องพิสูจน์กันก่อน ทุกอย่างต้องพิสูจน์ก่อน ถ้าเขาพูดแล้วเราทำตามมานั้น แล้วมันไม่มีผลเราก็เชื่อไม่ได้ แต่ต้องทำถึงขั้นที่สุดของเขานะ ไม่ใช่ทำเหยาะแหยะๆ แบบเหยาะแหยะใช้ไม่ได้ใช่ไหม

**คาถาเสกเงิน**

แต่ว่ามันเสียดายคาถาอยู่บทเดียว เสกข้าวตอกเป็นเงินเหรียญนี่ แหม.... ทำได้แล้ว(หัวเราะ)เสกข้าวตอกเป็นเหรียญบาท โอ้โฮ.... เหรียญสมัย ร.5 เสียด้วย แต่เดี๋ยวนี้แพงนะ  แต่ว่าไปซื้อก๋วยเตี๋ยวไม่ได้นะ รุ่งขึ้นวันที่สามไอ้เหรียญเป็นข้าวตอก(หัวเราะ) โอ้ย.... ตอนนั้นหมอเล่นกลทุกวันเลยเรา ใครไปใครมาก็เอาแล้ว โยมเอาข้าวตอกมาทะนานหนึ่ง จะให้ตังค์ 1 ชั่ง โยมก็เอามา

ทำบ่อยๆเข้าก็ชิน พอชินปั๊บใช้เวลาไม่ถึง 2 นาทีนะคุณ ใหม่ๆต้องใช้เวลาเป็นคืน ใช่ไหม หลายคืน นานอยู่หลายวัน เกือบครึ่งเดือนมั้งกว่าจะเป็น ต่อมาชินแล้วพอวางข้าวตอกพั๊บเอาผ้าคลุมพั๊บ ประเดี๋ยวเดียวเปิดภาพเป็นเหรียญเงินโอ๊ย.... สนุกสนานหมอ เดี๋ยวนี้ถ้าทำได้ก็รวยนะ มันกลับเป็นข้าวตอกก็เรื่องของแกปะไรใช่ไหม

ไอ้นี่เรื่องท่านเป็นอภิญญา ไม่ใช่พระเสกใช่ไหม อภิญญานี่เขาไม่ได้เสก กำลังเขาพอ เขาเต็มกำลังแล้ว เพียงแค่นึกพั๊บมันก็เป็นไปตามนั้น

................

คัดลอกจาก ธรรมปฏิบัติ 22 โดยหลวงพ่อพระราชพรหมยาน(พระมหาวีระ ถาวโร) วัดจันทาราม (ท่าซุง) อ.เมือง จ.อุทัยธานี