เป็นภาพบรรยากาศที่คนเมืองไม่ค่อยได้เห็นนัก แต่คนพื้นที่เห็นชินตาและเป็นเรื่องปกติธรรมดา คือ ภาพวิถีชีวิตของชาวนา หลังเก็บเกี่ยวข้าวเสร็จหรือประกอบกิจการเกษตรเสร็จสิ้นก็หาจับปลาข่อนเป็นอาหารกลางวันและภาคค่ำ เพื่อลดรายจ่ายในการซื้อกับข้าว สามารถเป็นเมนูเด็ดได้หลายเมนู เช่น ต้มปลาค่อ(ปลาช่อน) หมกฮวก ลาบปลาขาว เป็นต้น

เมนูพื้นบ้านเหล่านี้ถือเป็นอาหารหรูของคนอีสาน ยิ่งมีข้าวเหนียวร้อนๆ ผิงไฟโต้ลมหนาวด้วยแล้ว ยิ่งได้อรรถรส หลังจากเหน็ดเหนื่อยมาจากท้องไร่ท้องนา และอาจเป็นภาพชวนให้คิดฮอดบ้านของคนอีสานที่พลัดถิ่นไปรับจ้างในเมืองไกลอีกด้วย

นายถนอม ดวงจิตรดี อายุ67 ปี และนางสมิตร  ดวงจิตรดี อายุ 64 บ้านเลขที่ 32 หมู่ที่ 6 บ้านหนองโจงโลง ตำบลตาวัง อำบัวเชด จังหวัดสุรินทร์ อยู่ระหว่างการจับหาปลาตามหนองน้ำ ที่เป็นแอ่งน้ำ ตามริมทุ่งนาที่น้ำจวนแห้งขอด หรือคนภาคอีสานเรียกบวกคือเป็นแอ่งน้ำขนาดเล็ก คนอีสานนิยมวิดน้ำแล้วใช้สวิงช้อนหาปลากัน หรือใช้ผ้าตาข่ายที่เรียกว่า”มอง”ดักปลา 

นายถนอม และนางสมิตร เล่าให้ฟังว่า ตนและภรรยา หาปลาแบบนี้เป็นประจำเพื่อลดค้าใช้จ่ายในครัวเรือน มีอุปกรณ์คือสวิง และตาข่าย คุถัง เครื่องมือหาปลา ปลาที่จับได้ เช่นปลาหมอ ปลาขาว ปลาช่อนตัวเล็ก ฮวก เป็นต้นและนำไปประกอบอาหาร ต้มปลาค่อ ปิ้งปลา ทอด ป่นปลา หมกฮวกฯลฯสับเปลี่ยนเมนูกันไปในแต่ละวัน โดยเฉพาต้มปลาใส่ผักกะแยง คุณป้าบอกว่า “แซบหลาย”