"...พระศาสดาเมื่อพระองค์จวนจะปรินิพพาน พระอานนท์ก็ทูลถามพระองค์ว่า "เมื่อพระองค์ปรินิพพานไปแล้วจะให้พวกข้าพระองค์ปฏิบัติกับสตรีภาพอย่างไรจึงจะเหมาะสม" พระองค์ก็ทรงรับสั่งว่า "การที่ไม่เห็นนั่นแหละเป็นการดี" พระอานนท์ก็ทูลถาม "ถ้าหากว่าจำเป็นที่จะต้องได้เห็นล่ะ" "เมื่อจำเป็นต้องได้เห็นก็ให้มีสติแล้วการที่ไม่ได้พูดนั่นแหละเป็นการดี"

พระอานนท์ก็ทูลว่า "ถ้าหากว่ามีเหตุจำเป็นที่จะต้องพูดล่ะ" พระองค์ก็รับสั่งว่า "ก็ให้มีสติสัมปชัญญะ การพูดการจาต่อกันและกันอย่าให้ความกำหนัดยินดีเกิดขึ้นในใจ" อันนี้เป็นเรื่องของระหว่างพระสงฆ์สามเณรกับญาติโยมชาวบ้านหรือว่ากับผู้หญิง ว่ากันตรงๆ นั้นแหละที่จะต้องปฏิบัติต่อกัน

จะห้ามไม่ให้เห็นเสียเลยก็ไม่ได้ เพราะว่ามันเกิดร่วมกันมา อยู่ร่วมกันก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน นี่แหละพระพุทธเจ้าก็ยังทรงอนุญาตภิกษุณีน่ะไปสร้างวัดติดกับวัดภิกษุโณ เพราะว่าถ้าภิกษุณีไปสร้างวัดไกลจากวัดภิกษุโณ ถูกคนอันธพาลมันรังแกเอา พระองค์ก็เลยทรงรับสั่งให้ทายกทายิกาจัดสร้างที่อยู่ที่อาศัยให้นางภิกษุณีใกล้กันกับพระภิกษุเพื่อได้ดูแลกัน น่ะมันเป็นอย่างนั้นธรรมเนียมที่เป็นมาน่ะ

บัดนี้ทางวินัยบาดนี้ พระองค์ทรงบัญญัติวินัยไว้ "ห้ามนั่งคุยกันสองต่อสองในที่ลับกับผู้หญิง" ภิกษุสามเณรนี่เป็นอย่างนั้น แล้วก็ห้ามแสดงธรรมแก่ผู้หญิงอยู่ในห้องที่ไม่มีผู้ชายอยู่เป็นเพื่อน แม้จะมีผู้หญิงหลายคนก็ตาม แต่พระนั้นก็แสดงธรรมให้ผู้หญิงหลายคนฟังไม่ได้ ต้องให้มีผู้ชายอยู่เป็นเพื่อนอย่างนั้น ระเบียบที่พระพุทธเจ้าทรงวางไว้นะ ให้พากันเข้าใจ..."

...........................

ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนา พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ วัดอรัญญบรรพต อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย หัวข้อ "อบรมมาตุคาม" ข้อมูลจาก "ลานธรรมจักร"