เราท่านทั้งหลายจงใช้ความสามารถ ใช้ความมานะความพากเพียรเท่าที่ความสามารถของเรามีอยู่นั้นเอามาใช้สำหรับการทำสมาธินี่แล้วชีวิตของเรานี้ก็จะเป็นชีวิตที่คุณค่าสูงสุดไม่เสียทีที่เกิดมาเป็นมนุษย์พบแล้วซึ่งพระพุทธศาสนา

และอีกประการหนึ่งเราท่านทั้งหลายร่างกายของเรานี้ที่เราได้มานี่ มันเป็นสิ่งที่ไม่เที่ยงเพราะมันจะต้องเกิดแล้วดับ เวลาก่อนนั้นเราก็เด็กมาอีกหน่อยเราก็เป็นหนุ่มเป็นสาวมาอีกหน่อยเราก็เป็นคนมีอายุมาอีกหน่อยเราก็แก่ลงซะแล้วรอว่า วันไหนจะตาย วันไหนจะดับจิตเวลาที่ยังไม่ตายก็มีเสียง เวลาตายก็หมดเสียงคือหมายความว่าหมดชาติ

เมื่อถึงเวลานั้น เราจะรู้ได้ว่าจิตที่เราทำสมาธิไว้นั้นมีประโยชน์เพียงใดเพราะว่าเวลาที่จิตของเราจะออกจากร่างนั้นสมาธินี้จะรวมประชุมให้ผลประโยชน์แก่เราอย่างเต็มที่เมื่อร่างกายแตกดับไปแต่ใจของเรานั้นไม่ได้แตกดับไปตามร่างกาย

ใจนี้เรียกว่าเป็นอมตะ ไม่ใช่เป็นสิ่งที่เป็นวัตถุของโลกร่างกายนี้เป็นวัตถุของโลกเท่านั้นเองเกิดมาเพื่อดับโลกไปเรียกว่า มนุษยโลก แต่ใจนั้นไม่ใช่เป็นเรื่องของโลกไม่ได้ดับไปกับโลกแต่เป็นอมตะ เป็นสิ่งที่ไม่ตายร่างกายนี้เป็นสิ่งที่ตาย ส่วนใจนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ตายเมื่อใจเป็นสิ่งที่ไม่ตายใจจึงเป็นสิ่งที่มีคุณค่าสูงที่เราพากันปฏิบัตินี้ ก็ถูกต้องแล้ว

ด้วยเหตุนี้เองท่านผู้ที่มีความฉลาดมีความเข้าใจในตัวของตนเองเราเรียกท่านผู้นั้นว่า เมธีชนหรือเรียกว่า คนผู้ที่มีปัญญา หรือเรียกว่า วิญญูชนชนผู้ที่มีความรู้สูง ผู้ที่มีความรู้สูงหรือผู้ที่มี "ปัญญาที่ถูกต้อง" นั้นท่านเหล่านั้นได้เป็นผู้ที่เข้าใจ หาหนทางที่จะปฏิบัติความดีเหล่านั้นไม่ว่าจะทุกข์ยากลำบากแค่ไหน ท่านเหล่านั้นท่านก็ยอมกัน

..............................

พระธรรมเทศนา หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร วัดธรรมมงคล เถาบุญญนนท์วิหาร แขวงบางจาก เขตพระโขนง กรุงเทพฯ ขออนุโมทนาบุญและขอบคุณข้อมูลจาก "ลานธรรมจักร"