"ควรอธิษฐานอย่างไรเมื่อทำทาน" วิสัชนาธรรมโดย หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต วัดบรรพตคีรี (ภูจ้อก้อ) อ.หนองสูง จ.มุกดาหาร คัดมาจากหนังสือ หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต ตอบปัญหาธรรมะ ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๒๐, เดือนกันยายน ๒๕๕๓

ปุจฉา - การจบของทำบุญ (สิ่งของ ปัจจัย) ที่ถูกควรทำอย่างไร ควรจบ (อธิษฐาน) ทุกครั้งหรือไม่ อย่างไรครับ เห็นบางครั้งจบตั้งนาน ส่วนผมบางทีก็จบว่าขอถวายเพื่อบูชาคุณพระพุทธ พระธรรม พระอริยสงฆ์สาวก หรือขอให้พบแต่สิ่งที่ดีงามและขอให้พ้นทุกข์ (บางทีเผื่อบิดามารดา ผู้มีพระคุณ บางทีก็ขอให้มีปัญญาสติ)

วิสัชนา - การทำบุญต้องให้รู้จักเจตนาของตนว่าทำเพื่ออะไรเป็นเจ้าหัวใจ ทำเพื่อพ้นทุกข์ในวัฏสงสารคือพระนิพพาน อันนี้เป็นคิวสำคัญมาก คิวก็ดี ความประสงค์ก็ดี เจตนาก็ดี ความสัจที่ตั้งไว้ก็ดี ความอธิษฐานที่ตั้งไว้ก็ดี ก็มีความหมายอันเดียวกัน

ส่วนสิ่งของที่เราจะเอาไปบริจาคทานนั้น ถ้าหากว่าทำกับพระปฏิบัติเคร่งครัดในธุดงควัตร หากว่าเป็นเกี่ยวกับจีวร เราก็ต้องบังสุกุล การบังสุกุลมีหลายอย่าง แบบหนึ่งบังสุกุลไว้ที่ทางจงกรมของท่าน หรือที่บริเวณกุฏิท่าน หรือที่บันไดท่าน แล้วเอาใบไม้เป็นพาดไว้เพื่อให้เป็นเครื่องหมายว่า “บังสุกุล”...อีกแบบหนึ่ง เอาไปบังฯ ไว้ในศาลาประชุมสงฆ์ และหนทาง (บิณฑบาต) หรือประตูเข้าวัด

ส่วนอาหารนั้นท่านผู้ถือธุดงค์เคร่ง ท่านก็ยินดีอันตกลงในบาตร ส่วนโรงครัวนั้น ถ้าวัดใหญ่โตรโหฐาน มีพระมาก ก็เว้นในการทำอาหารไม่ได้ แต่ท่านก็มีขอบเขตอยู่ ฉันหนเดียวด้วย ที่เรียกว่านั่งอาสนะเดียว ฉันในบาตรด้วย ผู้ที่ฉันในบาตรเคร่งเอารวมลงทั้งหวานและคาวด้วย ไม่ได้ใส่ฝาบาตร

ทีนี้ การอธิษฐานมันก็ต้องเอาเจตนาของเราเป็นประมาณ เป็นภาษาไทยภาษาใจเราก็ได้ เพราะสิ่งเหล่านี้มันอยู่ต้นมือที่เราจะมุ่งบริจาคแล้ว ส่วนปัจจัยนั้นถ้าจะให้สะดวกกับองค์ท่านแท้ เราก็ต้องเอาธนาณัติ, ตั๋วฯ หรือเช็คฯ ส่วนจะน้อยหรือมาก มันก็ขึ้นอยู่เท่าที่เราศรัทธาอันเป็นเจตนาของเรา

ส่วนมีเจตนาเพื่อพ้นทุกข์ในวัฏสงสารไม่มาเกิดอีกนั้น คำว่าไม่มาเกิด คือไม่มาเกิดในวัฏสงสาร คำว่าวัฏสงสาร หมายเอาพรหมโลกลงมา จนถึงสัตว์เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย สัตว์ในนรก และเพื่ออุทิศให้บิดามารดา ตลอดทั้งผู้มีพระคุณ หรือทั่วทั้งไตรโลกธาตุ อันนั้นเป็นเจตนาดีแล้ว ถึงแม้ของบริจาคทานเราเล็กน้อยก็ไม่ขัดข้องต่อธรรมะ ยิ่งได้บุญทวีคูณเหมือนเดิม ถ้าทำมากก็ยิ่งได้มาก

การอุทิศบุญให้แต่ท่านผู้อื่นบุญไม่ได้หมดไป มีแต่ได้ทวีมาก แม้ข้าวเมล็ดเดียว จะอุทิศถึงไตรโลกธาตุก็ได้ ไม่ว่าทำบุญประเภทไหน ชั่วลัดนิ้วมือเดียวก็ตาม ขณะจิตเดียวก็ตาม อุทิศให้ไตรโลกธาตุได้ทั้งนั้น ท่านเหล่านั้นจะได้รับหรือไม่ได้รับ แต่ผู้อุทิศให้ท่วมไม่เสียแล้งไม่เสีย และการทำบุญส่วนตัวก็ดี หรือบุญอุทิศก็ดี ทำเพื่อรู้แจ้งพระนิพพานโดยด่วนนั้น มีอานิสงส์มากหาประมาณไม่ได้ และก็เป็นปัญญาไปทางลัดด้วย แต่ผู้สร้างบารมีแก่กล้ามาแล้ว จึงพอใจต้องการอย่างนั้น

ขอบคุณลานธรรมจักร