เมื่อวันที่ 9 สิงหาคม 2564 เพจเฟซบุ๊ก "เรื่องเล่าหมอชายแดน" โพสต์ข้อความระบุว่า วันนี้เป็นวันแรกในรอบเดือนที่ได้ลงวอร์ดก่อนอาทิตย์ตกดิน .. เห็นตึก 298 ตั้งอยู่โดดเด่น เป็นตึกใหม่ของโรงพยาบาลที่ยังไม่ได้ทำพิธีเปิดด้วยซ้ำ ตอนนี้เราก็ใช้เป็นที่รักษาพยาบาลผู้ป่วยโควิด-19 ตั้งแต่ชั้น 1 ถึงชั้น 7

เขาดีไซน์มารองรับผู้ป่วย 298 เตียง ตอนนี้ทะลุไปถึง 500 เตียงไปแล้ว นี่คือคนไข้ที่ต้องราวน์ทุกวันรวมคนไข้ใน รพ สนามอีก 260 คนราวๆ 760++ ราวน์จนเมื่อยหัวไหล่ขวากันเลยล่ะค่ะ

ฉันมีน้อง intern จาก รพ ชุมชนช่วยผลัดละ 4 คนจาก รพ อุ้มผาง แม่ระมาด ท่าสองยาง บ้านตาก วังเจ้า สามเงา 3 คนวนตึก cohort อีก 1 คนวนโรงพยาบาลสนามโดยมีฉันคอยดูอยู่ด้วยตลอด ICU มีหมอทัชช่วยดูอีก 10 เตียง อยู่ด้วยกันตั้งแต่เช้า 8.00 ถึงสามทุ่มเกือบทุกวันไม่เว้นวันหยุด ดีนะ..ไม่เหงาเลย มีเพื่อนเล่นตลอด 555 คุยกันแต่เรื่องโควิด-19

ดวงตะวันยังมีขึ้นและตกไป

เหมือนร่างกายมนุษย์ ทำงานไป มีเวลาพักก็พักให้เต็มที่ เพื่อตื่นเช้าขึ้นมาจะมีพลังงานมาทำหน้าที่ของตนเอง

ถึงตรงนี้..เหนื่อยมากนะ แต่ยังไม่ท้อ สองสามวันนี้ร้องไห้บ้างเพราะคนไข้ตายจากไปหลายคน ปาดน้ำตาแล้วสู้กันต่อค่ะ ..ประชาชนต้องสัญญานะคะ ว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน

พวกเราทุกคนที่ รพ ก็จะอยู่เป็นเพื่อนคุณ เหมือนแสงไฟของตึก 298 ที่ไม่เคยดับลง ยังคงสว่างไสวท่ามกลางความมืดมิดยามค่ำคืนของเมืองแม่สอดเสมอ…