วันที่ 22 ธ.ค.65 ผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปที่บ้านหลังหนึ่งใน ต.วังน้ำขาว อ.บ้านด่านลานหอย จ.สุโขทัย หลังได้รับการร้องขอความช่วยเหลือจาก น.ส.นิตยา อายุ 24 ปี เพื่อเป็นสื่อกลางวอนคนให้ช่วยตามหาลูกชาย ชื่อ “น้องข้าวปั้น” อายุ 11 เดือนที่ถูกสามีพาหนีออกไปจากบ้านโดยไม่ทราบสาเหตุ ตั้งแต่ช่วงบ่ายวันที่ 9 ธันวาคมจนผ่านมา 10 กว่าวันแล้ว ก็ยังไม่รู้ว่าลูกชายอยู่ที่ไหน ทำให้ทุกคนในครอบครัวเป็นห่วงมาก แทบกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ร้องไห้ทุกคืนเพราะคิดถึงลูก

น.ส.นิตยา บอกว่า อยู่กินกับสามี อายุ 34 ปีชาวอุตรดิตถ์มานานเกือบ 5 ปีแล้ว จนมีลูกชายด้วยกัน 1 คน คือ “น้องข้าวปั้น” ที่ผ่านมาก็ใช้ชีวิตกันปกติ ไม่ได้มีเรื่องทะเลาะอะไรกัน แต่จู่ๆเขาก็พาลูกหนีไป ทำทุกคนงงไปหมด โดยวันเกิดเหตุตนเองทำงานอยู่ในห้างฯที่ตัวอำเภอฯ พอเลิกงานก็เลยโทรถามสามีว่าจะกินอะไร จะซื้อไปให้ แต่ปรากฏว่าติดต่อไม่ได้ จึงโทรไปถามพี่สาว พี่สาวก็บอกว่าเขาเก็บเสื้อผ้าจะไปนอนที่บ้านพ่อ ที่อยู่อีกหลังหนึ่งในหมู่บ้านเดียวกัน แต่พอโทรถามพ่อ พ่อบอกว่าไม่ได้อยู่ที่นี่ “หนูเริ่มใจคอไม่ดีแล้ว ก็เลยรีบขี่รถจักรยานยนต์มาตามหาลูก จนรถล้มได้รับบาดเจ็บ”

พอวันรุ่งขึ้น (10 ธ.ค.) ก็ไปตามหาลูกที่บ้านญาติของสามีที่อุตรดิตถ์ แต่เขาว่าไม่รู้ไม่เห็น ไม่ได้มาที่นี่ เลยไม่รู้ว่าจะตามหายังไงต่อ จนกระทั่งสามีส่งไลน์มาบอกว่า “พี่ออกมาทำงานแล้ว ขอยืมเงินซื้อเสื้อ เพราะใส่ตัวเดียวมา 3 วันแล้ว และต้องซื้อแพมเพิร์ส ของใช้ลูกอีก” จึงโอนไปให้ 1,000 บาท พร้อมพยายามส่งข้อความอ้อนวอนถามสามีว่า “พี่ทำงานอยู่ที่ไหน ลูกอยู่กับใคร อยากคุยกับลูก อยากเจอลูก” แต่เขาก็ไม่บอก และไม่ยอมให้คุยกับลูก แค่ส่งรูปมาให้ดูต่างหน้าเท่านั้น

“หนูอยากรู้ว่าหนูทำผิดอะไร ทำไมต้องพรากลูกพรากแม่ หนูเลี้ยงเขามาตั้งแต่เกิด สู้ทำงานทุกอย่างเพื่อให้ลูกได้มีกินมีใช้ นาข้าวก็ทำ ว่างจากงานประจำก็ไปขายขนม หาเงินซื้อนม ซื้อแพมเพิร์สให้ลูก หนูสามารถเลี้ยงดูเขาได้ แล้วการที่เอาลูกไปให้คนอื่นเลี้ยงดูแทนจะดีกว่าได้ยังไง และวันที่ 28 ธันวาคมนี้ก็จะครบวันเกิดลูก 1 ขวบพอดีอุตส่าห์ไปสั่งทำเค้กรูปหน้าลูกเพื่อจะจัดงานวันเกิดให้ หนูอยากได้ลูกกลับคืนมา ขอความเมตตาคนที่พบเห็น ทราบเบาะแส หรือคนที่เลี้ยงดูอยู่ ช่วยโทรมาบอกหนูด้วย เบอร์ 063-9640325” น.ส.นิตยา กล่าวด้วยน้ำตา

นางราตรี อายุ 49 ปี แม่ น.ส.นิตยา ซึ่งเป็นยายของ “น้องข้าวปั้น” พูดทั้งน้ำตาว่าเป็นห่วงหลาน คิดถึงหลาน และไม่เข้าใจว่าทำไมต้องพาหลานหนีออกจากบ้านไปด้วย อยู่ด้วยกันก็ไม่เคยทะเลาะกัน ทำเอาคนในบ้านไม่เป็นอันกินอันนอน กลัวหลานจะตรากตรำ อยากให้กลับมาพูดคุยกันดีๆ อย่าให้เด็กต้องลำบาก หรือพรากไปจากอกคนเป็นแม่เลย - 003