‘หมอยง’เสนอแนวทางแก้ไข มหาวิทยาลัยไทยหลุดพ้น‘กับดัก’ผลงานวิชาการ

1 พฤศจิกายน 2567 ศ.นพ.ยง ภู่วรวรรณ ราชบัณฑิต สำนักวิทยาศาสตร์ ศูนย์เชี่ยวชาญเฉพาะทางด้านไวรัสวิทยาคลินิก คณะแพทย์ศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โพสต์เฟซบุ๊กในหัวข้อ “ธุรกิจสำนักพิมพ์ทางวิชาการ กับดัก ผลงานทางวิชาการ สำหรับมหาวิทยาลัยไทย แนวทางแก้ไข  (ต่ออีกตอน)” (อ่านข่าวที่เกี่ยวข้อง : ‘หมอยง’แนะมหาวิทยาลัยไทย แนวทางหลุดพ้นจาก‘กับดัก’ผลงานวิชาการ) ระบุว่า...

โดยความเห็นส่วนตัว เรื่องการเผยแพร่ เรามิอาจหลีกเลี่ยงได้ ตามสังคมตะวันตก

บริษัทเอกชน บริษัทยา ก็มีผลงานอีกมากที่ไม่ได้เผยแพร่ จะเผยแพร่ในส่วนที่เป็นประโยชน์ในทางการค้าเป็นส่วนใหญ่ ในส่วนพื้นฐานเราจะไม่ค่อยได้เห็นองค์ความรู้ในส่วนนี้

การบอยคอตบางสำนักพิมพ์ เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ควรให้มีสำนักพิมพ์เกิดใหม่ ให้มากเพื่อมาแข่งขัน ค่าใช้จ่ายต่างๆก็จะถูกลง เพราะระบบของคอมพิวเตอร์ในภาพรวมมีราคาถูกลง ไม่ว่าการเรียงพิมพ์ การออนไลน์ การเก็บใน Server ต่างๆ การเรียงพิมพ์บางสำนักพิมพ์ทำ template ไว้ให้เสร็จเรียบร้อยไม่ต้องมีค่าใช้จ่ายเลย ประเทศทางตะวันออก รวมทั้งไทย จีน ควรมีสำนักพิมพ์ที่มาแข่งขัน เพื่อป้องกันการผูกขาดของสำนักพิมพ์ยักษ์ใหญ่ นักวิจัยควรมีการเรียนรู้ในการเผยแพร่ผลงานวิจัยของตัวเอง ที่เหมาะสมควรจะเป็นเช่นไร

ส่งเสริมการลงทุน การสร้างบุคลากร ของสำนักพิมพ์ให้เกิดขึ้นในประเทศไทย หรือให้เป็นศูนย์ของเอเชีย มีการจ้างงานเกิดขึ้น หรือการกระทำของสำนักพิมพ์ ในประเทศไทย วงจรของค่าใช้จ่ายควรอยู่ในประเทศไทย

ประเทศไทยไม่ควรมีจำนวนวารสารในประเทศมากแบบนี้ เพราะถูกทำให้เจือจางหมด วารสารในประเทศไทยควรลดปริมาณลง ให้เหลือวารสารให้น้อยลง และเพิ่มคุณภาพให้มากขึ้นเพื่อเข้าสู่การแข่งขัน การตีพิมพ์เป็นภาษาอังกฤษ ไม่ได้เป็นอุปสรรคเลยในปัจจุบัน การแปลข้อความจากไทยเป็นอังกฤษ ก็สามารถใช้ AI เข้ามาช่วยได้มาก การตรวจเช็คความถูกต้องก็เช่นเดียวกัน แทบจะไม่ต้องใช้ Native มาช่วยแล้ว หรือวารสารในประเทศไทยรวมกันมีสำนักพิมพ์กลาง ที่คอยดูแลและควบคุมคุณภาพ

ในอนาคต การเข้าถึง หรือ online จะเกิดขึ้นได้ง่ายขึ้น และผลงานวิชาการมีมากขึ้นเป็นจำนวนมหาศาล เป็นไปได้ไหมการเผยแพร่ผลงานวิชาการ จะอยู่ในระบบออนไลน์ และเป็นระบบ การทบทวนหรือประเมินค่าของผลงาน เกิดขึ้นหลังการตีพิมพ์ เช่นเราต้องการเผยแพร่งานวิจัย ก็เผยแพร่ออนไลน์ขึ้นไปเลย บนฐานใดฐานหนึ่ง คล้ายกับฐาน Pantip ผู้อ่านหรือผู้สนใจสามารถวิจารณ์ติดิงได้เต็มที่ เพราะการวิจารณ์เมื่อได้อ่านผลการวิจารณ์ก็เป็นประโยชน์อย่างหนึ่งในการปรับปรุงแก้ไข หรือเข้าสู่ระบบถอดถอนตามจริยธรรมที่เกิดขึ้น การถอดถอนจะไม่ใช่เป็นการเอาบทความวิชาการออก แต่เป็นการคาดลายลูกน้ำ ว่าผลงานถูกถอดถอน หรือมีการให้คะแนนบทความวิชาการนั้นๆ โดยนักวิชาการที่เข้ามา แล้วเกิดการจัดอันดับของผลงานวิชาการเกิดขึ้น

-005