สองทุ่มคืน 25 ต.ค. ภาพกลุ่มคนเล็กๆทำเพื่อท่าน น้อยมากเทียบกับสิ่งที่ท่านทำให้คนทั้งประเทศ

26 ตุลาคม 2568 นายสมชัย ศรีสุทธิยากร อดีตคณะกรรมการการเลือกตั้ง (กกต.) โพสต์เฟซบุ๊ก “ปั่นไปไหน - สมชัย ศรีสุทธิยากร” ระบุว่า...

ประมาณเกือบสองทุ่ม ของวันเสาร์ที่ 25 ตุลาคม 2568  ใครผ่านไปแถวราชเทวี อาจเห็นคนกลุ่มเล็ก ๆ กำลังส่องไฟให้เพื่อนอีกสองสามคนที่อยู่บนชายคาตึก จัดจีบผ้าขาวดำประดับสำนักงานอย่างเอาจริงเอาจัง ทั้ง ๆ ที่วันนี้เป็นวัดหยุดที่พวกเขาสมควรอยู่กับบ้าน

ย้อนไปเวลาเช้าประมาณ 7 นาฬิกา  พนักงานหลายคนได้รับโทรศัพท์บอกให้มาช่วยงานที่เขาบางคนอาจไม่เคยมีประสบการณ์ในเรื่องดังกล่าว

“ใครจับจีบผ้าประดับตึกเป็นบ้าง”  คำตอบคือไม่มี เพราะคนเก่าที่เคยทำเมื่อ 9 ปีก่อนตอนนี้เกษียณไปแล้ว

“ทีมหนึ่งไปหาซื้อผ้าขาวดำนะ กะดูให้พอ เดี๋ยวพี่สำรองเงินให้ก่อนจะซื้ออะไรก็จัดการเลย”

“แบบดูในกูเกิลได้ ส่วนวิธีทำลองหาในยูทูปน่าจะมีแหละ”

“เอางี้ ช่วงเช้าไประดมคน ระดมของให้ครบแล้วบ่ายสองเราเริ่มงานกัน”

ถึงเวลาบ่ายสอง ท่ามกลางรถติดของถนนเพชรบุรี ทีมงานชายหญิงราว 10 ชีวิต เริ่มทำงานที่เขาเต็มใจที่สุดในชีวิต

การจับจีบแรกยากที่สุด เพราะไม่เคยทำ จะแขวนผ้าอย่างไร ระยะห่างแค่ไหน ทำดอกคั่นระหว่างช่วงอย่างไร เสียงวิจารณ์เสียงแนะนำดังลั่นไปทั่ว เพราะคนทำนั้นอยู่บนดาดฟ้า ไม่สามารถเห็นผลงานของตนได้ ต้องให้คนข้างล่างดูและติติงจนกว่าจะเข้าที่

ผ่านจีบแรกไป เริ่มคล่องขึ้น ใครต่อใครเริ่มเข้ามาช่วย แม้แต่คนขับคิวมอเตอร์ไซค์ยังมาช่วยถือช่วยจับด้วยสำนึกรักในพระพันปีหลวง 

“เอ้า ภาพพระพันปีที่มีดูเก่าไปนะ หาใหม่ดีกว่าไหม” ได้คำตอบว่าต้องไปแถวสะพานวันชาติ พี่มอเตอร์ไซค์เลยอาสา “เดี๋ยวผมวิ่งรถไปซื้อให้ ขอขนาดด้วยครับ” 

งานที่ดูง่าย กลับต้องใช้เวลาไม่น้อย จากบ่ายสองไปจนถึงห้าโมงเย็นก็ได้เกินครึ่งของจุดหมาย  นักท่องเที่ยวต่างชาติที่เดินผ่านมาไปฉงนงงงวยกับสิ่งที่กลุ่มคนดังกล่าวกำลังทำ บ้างหยิบกล้องหยิบมือถือขึ้นมาบันทึก

ใกล้สองทุ่ม จีบสุดท้ายจึงเสร็จสิ้นลง ใช้เวลาไปเกือบหกชั่วโมงแบบไม่ได้พักทานข้าว ทุกคนมีหยาดเหงื่อเต็มร่างแต่ใบหน้ากลับมีรอยยิ้มที่งานสำคัญลุล่วง

“วันนี้แค่นี้ กลับบ้านไปพักผ่อนกันก่อน ขอบคุณทุกคนมาก แต่พรุ่งนี้และต่อไปอีกเป็นเดือนยังต้องอาศัยแรงพวกเรา แจกจ่ายน้ำให้คนที่มาร่วมงาน เหมือนเมื่อ 9 ปีก่อน จำได้นะ” หัวหน้าหญิงที่เพิ่งมารับผิดชอบงานสำคัญกล่าว

ชาวต่างชาติคงไม่รู้ว่าคนเหล่านี้ทำไปเพื่ออะไร อาจคิดว่าคงเป็นคำสั่งให้มาทำงานในวันหยุด  แต่ในใจของพวกเขาคิดอย่างเดียวว่า

คนเล็ก ๆ อย่างเรา ทำอะไรเพื่อท่านได้ก็จะทำเต็มที่ ที่ทำแค่นี้น้อยมาก เมื่อเทียบกับสิ่งที่ท่านทำให้กับคนทั้งประเทศ