การประชุมรัฐมนตรีเกษตร ป่าไม้ และประมงของอาเซียนและอาเซียนบวกสาม ทุกครั้ง ก่อนการประชุม 1-2 วันก็จะมีการประชุมเจ้าหน้าที่อาวุโสกระทรวงเกษตรฯ ด้วย ที่เรียกสั้นๆ ว่าการประชุม PREP-SOM ผมได้เคยเล่าไปแล้วว่า เจ้าหน้าที่อาวุโสในที่นี้ คือ ระดับข้าราชการประจำที่สูงสุดของกระทรวง อย่างในกรณีของประเทศไทย คือ ท่านปลัดกระทรวงครับ แต่ในทางปฏิบัติอาจมีการมอบหมายให้รองปลัดฯ หรือ อธิบดี หรือแม้แต่ผู้ตรวจราชการ ไปประชุมแทน การประชุม PREP-SOM ก็เพื่อเตรียมวาระต่างๆ สำหรับนำเสนอต่อที่ประชุมรัฐมนตรีที่จะตามมาติดๆ อันนี้ก็เคยเล่าไปแล้วครับ

การเดินทางจากโรงแรมที่พักไปโรงแรมที่จัดประชุมก็ราวๆ เพียง 15 นาที เพราะรถยนต์วิ่งได้คล่องตัวมาก ห้องประชุมของโรงแรมหันหน้าลงสู่ทะเลอันสวยงามและเงียบสงบมาก พวกเราหลังจากลงทะเบียนแล้วก็เข้าร่วมในพิธีเปิดการประชุม ซึ่งก็เป็นพิธีการง่ายๆ กล่าวเปิดกันเล็กน้อย เสร็จแล้วก็เบรกกินกาแฟและของว่างกัน จากนั้นที่ประชุมก็ว่าการต่อเป็นวาระๆ ไปเท่าที่เตรียมกันมา แต่พวกเราไม่ได้เข้าประชุมด้วย เพราะถือเป็นเพียงหน่วยปฏิบัติ เข้าได้เฉพาะตอนมีเรื่องที่เกี่ยวข้องเท่านั้น ดังนั้น จึงต้องนั่ง สแตนด์บายกันอยู่ในห้องรับแขกข้างๆ ระหว่างที่นั่งก็อีกครั้งที่ได้เจอะเจอกับท่านผู้อำนวยการใหญ่ของสถาบันวิจัยข้าวระหว่างชาติ หรือ IRRI ที่เราเคยเจอมาเกือบทุกครั้ง ก็ได้ทักทายกันตามมารยาทครับ แล้วก็แยกกันนั่งรอกันต่อไปจนกว่าจะถูกเรียก การประชุม PREP-SOM ตามแผนกำหนดไว้ 2 วัน แต่ที่บรูไนดารุสซาลามไม่รู้เข้าประชุมกันอย่างไร เร็วมาก พอเวลาเที่ยงทุกคนหยุดพักไปรับประทานอาหาร ก็ได้ข่าวล่ามาเร็วว่า วันนี้การประชุมคงเสร็จในเวลาเย็น ถ้าเป็นอย่างนี้ พรุ่งนี้ก็หมายถึงไม่มีอะไรแล้วสินะ ในใจหรือในหัวของทุกคน รวมทั้งเจ้าหน้าที่จากกระทรวงเกษตรฯไทย ต่างคิดกันว่าคงจะต้องมีกิจกรรมอะไรสักอย่าง ไม่งั้นคงเบื่อแย่เลย ซึ่งในที่สุดก็เป็นเรื่องนอกแผนที่เจ้าภาพผู้จัด คือ ประเทศบรูไนจะต้องรับเอาไปพิจารณาดำเนินการ คือ ต้องพาคณะทั้งหมดไปทริปชมเมืองหลวงของบรูไน ซึ่งนับจากวันก่อนที่มาถึง เรายังไม่ได้ไปถึงกันเลย เพราะที่พักหรือที่ประชุม ตั้งอยู่ออกมานอกเมือง ต้องขอบคุณคณะเจ้าภาพที่ได้ให้การอนุเคราะห์ตามที่ขอร้องอย่างดี

เย็นวันแรก หลังจากประชุมเสร็จ ในฐานะที่เป็นข้าราชการกระทรวงเกษตรฯ เก่าของผม ทีมงานกระทรวงเกษตรฯ ไทยที่ไปประชุมเขาก็ยังมีน้ำจิตน้ำใจไม่ทอดทิ้งคนเกษียณแล้วอย่างผม ได้เชิญผมและทีมแอปเตอร์ไปร่วมรับประทานอาหารเย็นกัน ก็ต้องขอบคุณน้องๆ ชาวกระทรวงเกษตรฯ ทุกคนที่นำโดยท่านรองปลัดพิศาล ไว้ ณ โอกาสนี้ด้วยครับ

รุ่งเช้าทางการบรูไน ก็ใช้รถบัสรับพวกเราที่เป็นคนไทย นั่งไปที่ยวในเมืองบันดาร์เสรีเบกาวัน ซึ่งก็ใช้เวลาเดินทางไปอีกประมาณครึ่งชั่วโมงเศษๆ เท่านั้น เพราะรถวิ่งโดยไม่มีติดขัดเลยเมืองหลวงของบรูไนฯ ไม่ใช่เมืองใหญ่ที่มีตึกรามบ้านช่องแน่นสูง เป็นเมืองเล็กๆ ที่มีพลเมืองอยู่กันอย่างหลวมๆ รถราก็ไม่ขวักไขว่ ในโอกาสที่ผมเคยไปเป็นครั้งแรก ก็ตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย จุดที่น่าสนใจ คือ สุเหร่าหลังคาทองคำ ที่ใครไปจะต้องไปเยี่ยมชมให้ได้ ถือเป็นไฮไลท์ของเมืองนี้ครับ ตั้งอยู่ในเมืองนั้นแหละเดินไปมานิดเดียวระหว่างศูนย์การค้าในเมือง และอีกจุดคือพระราชวังสุลต่านที่อยู่ไกลออกไปอีกนิด ตรงใจกลางเมืองมีทะเลน้ำจืด เป็นตลาดน้ำให้คนเดินชมสินค้าประเภทพื้นเมืองได้ แต่เราไม่มีเวลาเดินไป เพราะมัวไปเสียเวลาในห้างใหญ่ เพื่อซื้อของที่ระลึกกัน ทริปการไปบรูไน นี้ดูเหมือนจะเป็นทริปประเภทรวบรัด เพราะแม้จะอยู่หลายคืน แต่ก็ไม่ได้ไปที่ไหนมากมาย มีคืนหนึ่งที่จัดเลี้ยงรับรองใหญ่ เจ้าภาพก็พาไปรับประมานอาหารค่ำที่ห้องรับรองขนาดใหญ่ในเมือง ก็ไม่มีพิธีอะไรมาก ท่านปลัดกระทรวงเกษตรของบรูไน ขึ้นมากล่าวนิดเดียวก็จบ นั่งกินอาหารกันเพียงไม่เกิน 2 ชั่วโมง ก็เสร็จเดินทางกลับโรงแรม เรื่องเหล้ายาปลาปิ้งสำหรับประเทศนี้เขาไม่มีวางขาย หรือไม่มีให้นั่งดื่มในร้านนะครับ เพราะเป็นข้อห้าม ดังนั้น งานเลี้ยงของเขาก็จะเป็นไปแบบเรียบง่าย ซึ่งก็เป็นบรรยากาศที่น่าสัมผัสไปอีกแบบครับ

ชาญพิทยา ฉิมพาลี

chanpithya@apterr.org