เมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม 2565  สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สกสว.) ร่วมกับ สำนักข่าว ThaiPBS จัดงาน “เปิดประตู่สู่ความเหลื่อมล้ำ” ที่ชั้น 5 อาคารสยามย่านมิตรทาวน์ กรุงเทพฯ โดยมีการเสวนา 5 หัวจ้อ หนึ่งในนั้นคือเรื่อง “คนจนเมือง” โดย ผศ.ดร.บุญเลิศ วิเศษปรีชา รองคณบดีคณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ กล่าวว่า แนวคิดการมองที่ดินและที่อยู่อาศัยในฐานะปัจจัยกระตุ้นการเติบโตทางเศรษฐกิจ จนออกมาเป็นนะโยบาย เช่น ลดหย่อนภาษีกรณีซื้อบ้านหรือคอนโดมิเนียม

นโยบายแบบนี้แม้จะมีคนกลุ่มหนึ่งได้ประโยชน์ อาทิ คนชั้นกลางหรือชั้นกลางค่อนบนขึ้นไป แต่คนรายได้น้อย หรือไม่ถึงขั้นรายน้อยแต่ประกอบอาชีพอยู่ในเศรษฐกิจนอกระบบเข้าไม่ถึง เพราะไม่สามารถใช้บริการสินเชื่อของธนาคารได้ จำนวนมากจึงเลือกใช้วิธีเช่าที่พัก ซึ่งเคยมีการคำนวณว่า ค่าใช้จ่ายด้านที่อยู่อาศัยไม่ควรเกินร้อยละ 30 ของรายได้ที่ได้รับ หากเกินจากนี้จะเหลือเงินไม่เพียงพอไปใช้จ่ายในด้านอื่นๆ

แต่ที่พักแบบเช่าที่สภาพดี ก็พบว่าราคาค่อนข้างแพงอีก เฉลี่ย 5-6 พันบาท/เดือน คนรายได้น้อยจึงไปเช่าห้องพักสภาพโทรมในชุมชน อยู่ในซอกหลืบ หรือต้องใช้ห้องน้ำรวม ซึ่งส่งผลต่อคุณภาพชีวิตที่ไม่ดี ทั้งนี้ แนวโน้มคนเช่าที่อยู่อาศัยเพิ่มขึ้น เนื่องจากสัดส่วนคนไม่สามารถที่จะมีบ้านมีมากขึ้น นโยบายลดค่าครองชีพในส่วนของผู้เช่าที่อยู่อาศัยจึงจำเป็น

ด้าน น.ส.นพพรรณ พรหมศรี เลขาธิการมูลนิธิพัฒนาที่อยู่อาศัย กล่าวเสริมว่า หากต้นทุนในการดำรงชีวิตถูกลงคุณภาพชีวิตก็จะดีขึ้นโดยอัตโนมัติ ซึ่งต้นทุนที่สำคัญที่สุดคือด้านที่อยู่อาศัย และไม่ใช่เฉพาะคนจน แต่เป็นคนทุกกลุ่มที่ต้องเผชิญปัญหานี้ คนคนหนึ่งอยากมีบ้าน เงินเดือนออกมาจ่ายค่าผ่อนบ้านก็แทบหมดแล้ว หากเหลือเงินน้อยไม่มีทางที่คุณภาพชีวิตจะดีขึ้นได้